Seite
De colla. dotis. emācipato. ⁊ an habeat locū ī hereditate auita. Onnūqua. Circa hereditatē ad mittit̉ uariatio uſqꝫ ad annū. h. d. ⁊ ē bōa. l. In tex. ibi difficiliꝰ. q. .d. ſi nō petat bo. poſ. īfra ānū nō admittit̉ pꝰ. Op. dr̄ hͨ ꝙ admittit̉ uariatio. ꝯͣ. C. de mō mul. l. fi. ⁊. jͣ. d̓ bo. li. l. nā abſurdū. Dic̄ glo. hic ſpāle: ꝗa hic tractat̉ de he reditate parētū. Tu dic ꝑ Dy. exͣ de re. iur. c. mutar̄ cō ſiliū. lib. vi. ⁊ ꝑ eundē. sͣ. de admi. tu. l. de rebus. Item op. de le. i.§. ſi ꝑ cōtumaciā. sͣ. e. ubi ꝑpetuo admittit̉ ad cauēdū. So. ibi agnouit bo. po. poſtea ꝑ ꝯtumaciā ceſſat cauere. hic ꝟo an̄ agnitā bo. poſſ. recuſauit caue­re. Quero an bn̄ficiū. l. ul. C. de repu. here. hēat lo­cū ī filio emācipato. Glo. q̄ ē ibi vr̄ dicere ꝙ ſic ꝑ hunc tex. Quidā ultramō. dicūt contrariū ꝙ hic repudiauit hereditatē ſꝫ recuſauit cauer̄. Ita dicit Ia. d̓ are. dic ut dixi in. l. ſi ꝗs ſuꝰ. sͣ. de iure deli. Itē q̄ro an bn̄ficiuꝫ. l. ul. C. de repu. he. hēat locū ī hereditate auita. Ego cō­ſului ꝙ hēat locū. Prīo habemꝰ hͨ duas gl. Una ē gl. pͥma hꝰ. l. ī fi. Alia ē glo. ij. ꝓ hoc videt̉ tex. ī. l. iuſta īter p̄tatiōe ī fi. ⁊. l. appl̓one parētis. jͣ. de ꝟ. ſig. exp̄ſſius ī. l. ſi ꝗs ſuus. sͣ. de iure delibe. ubi tex. loꝗtur generaliter d̓ quolibet ſuo. Tene iſta bn̄ mēti. I filius. Iſta ē ſing. l. ⁊ bōa. Uidetis ergo ꝙ ī his ꝗ ſuccedūt di­uerſo iure hꝫ locū collatio. Cōtra. sͣ. de ꝯͣ ta. l. filiū.§. ⁊ hoc ſic ꝯn̄s. So. īſpecto rigore ꝟboꝝ nō hꝫ lo cū collatio ī ſuccedētibꝰ diuerſo iure. ſꝫ īſpecto ſenſu in terp̄tato ẜm eꝗtatē ſceuole ē locꝰ collatiōi qn̄ ꝑ ueniētē ꝑ cōtra ta. minuit̉ portio inſtituti. Op. jͣ. ᵇ ti. ī. l. nec ip̄a. ubi īter ſuccedētes diuerſo iur̄ nō ſit collatio. Sol. hic lꝫ diuerſo iure ſuccedāt potuerūt tn̄ eodē iure ſuc­cedere ſi uoluiſſent. un̄ habētur pinde ac ſi eodeꝫ iure ſucceſſiſſent. ibi ſecus: ut ibi no. Preterea hͨ loꝗtur an ꝑ cōtra ta. totū teſtm̄ irritat̉: ibi ꝟo qn̄ teſtm̄ tm̄ ꝓ ꝑte irritat̉: ut ibi uidebitis. Aulus. Iſta ē bona. l. Op. habetiſ hic ꝙ adueniēte cōditiōe d̓bi ti qd̓ poſſidebas ex una cā īcipis poſſidere ex alia cā. Sil̓e in. l. fundo. sͣ. ad. l. fal. ⁊. l. ſi ſub ꝯditiōe. d̓ ſo. ⁊ glo. ē. jͣ. de acꝗ. poſſ. l. iij.§. ex plurimis. Op. ꝙ debitū quātūcūqꝫ cōditio exiſtat pꝰ mortē cōferat̉: ut .l. ij.§. ⁊ id quoqꝫ. Glo. ſol. pͥmo duobꝰ modis. ⁊ ābe ſunt diuīatiōes. qͣre dic. l. ꝯͣria loꝗtur qn̄ d̓bet̉ ſub qͣdā cōditiōe ſimplici q̄ pōt exiſtere pꝰ mortē pr̄is ⁊ ī uita. ſꝫ hic loꝗtur qn̄ debet̉ ſub cōditiōe q̄ extat tm̄ pꝰ morteꝫ hoc exp̄ſſo. ⁊ ſic pr̄i nō potuit q̄ri: ut. l. fi. jͣ. de ſti. ſer. et iō ceſſat collatio. De collatione dotis. Rubrica. Dictū ē sͣ. de collatiōe ī gn̓e nūc dicit̉ de collatione dotis in ſpecie. Uāuis. Duo dicit ī prīcipio. Pri mo ꝙ collatio dotis ſit ēt ſi nō petat̉ cōtra ta. ſꝫ īter ſuccedētes d̓ iure ciuili qd̓ ī alijs caſibꝰ nō ē. Secundo no. ꝙ collatio dotis ē ītroducta ab imꝑator̄. alia ē ītroducta ex edicto p̄toris. Tertio no. ꝙ bonoꝝ collatō ſit ꝑ offi ciū iudicis: ibi p̄tor. ⁊ ī fi. ibi ꝑ arbitriū fa. her. hoc etiā no. jͣ. e. l. fi. ⁊. C. e. l. ſi ſoror. dicā. jͣ. e. l. pr̄ filiū. Que­ro q̄ fuit rō cōſtituēdi aliꝗd circa dotē ſpāliter. Rn̄. ꝙ p̄tor uocabat ad ſucceſſionē emācipatos ꝑ cōtra ta. vel ab īteſtato grauauit eos onere collatiōis. ſꝫ filios ī po­teſtate retētos nō grauauit eos onere collatiōis: ꝗa ni­hil poterāt hr̄e iur̄ iſto: niſi caſtrēſe uel qͣſi qd̓ ī collatio ne nō uenit. Mō cōſiderauit imꝑator ꝙ ēt filiꝰ ī pote ſtate retētꝰ de iure iſto pōt hr̄e ꝓpriū.ſ. dotē: ut. sͣ. fa. her. l. pōp. philadelphus. iō īter fr̄es ne emergat ineqͣ­litas introducit collationē dotis. Ex.§. ſequenti. An nepotes ⁊ ꝓnepotes ꝯferāt patruis ⁊ quid ecō tra: ibi. Quero. a Onnū n quaꝫ. Quan do admittit̉ uariatio per bar. late. ī. l. de rebus. sͣ. re. amo. b I filiꝰ. Opp. .jͣ. vid̓ .jͣ. ti. i. ī. l. pa ter.ī. v. q. ꝑ bar. c Aulꝰ. glo. ſo. uid̓ bar to. in. l. ſi fi­lius. in prin. de v̓bo. obl. De colla­tione dotis. Rubrica. d Uāuiſ. .§. ſi ſit nepos ſuccedūt. vi­de bar. in. l. qui ſuperſti. .sͣ. de acqui. here. e Excuſat̉. adde bal. in .d. l. illā. ī vl­ti. col. ⁊ vid̓ q̄ ſequunt̉. f De prone pote. an ne potes confe rāt patruis. Adde bar. ī .l. ſi emācipa ti. in pe. col. C. eo. Si ſit nepos. Iſte.§. pōit quinqꝫ caſus uſqꝫ ad.§. cū dos. ⁊ pōit ip̄os tm̄ breuiter ꝙ īpoſſibile eēt breuius pōi ⁊ ē ſubti­lis.§. vide glo. q̄ incipit agit̉. ⁊ uſqꝫ ibi. ſꝫ vr̄. pōit cāſū: ibi īcipit ſignare cōtraria. Op. ꝙ ſolis patruis ⁊ pa truoꝝ filijs cōferat: ut. sͣ. ti. i. l. ſi nepotes. hic aūt dr̄ ꝙ cōferūt īter ſe tm̄. ⁊ ſic ē cōtra pͥmū ẜꝫ ⁊ ꝗntū rn̄ſuꝫ. Di­cit gl. ſpāle ē ī dote. cū enī loco ſui pr̄is ē ꝗ nō cōferret fr̄ibꝰ: ut. sͣ. ti. i. l. filiū. ergo nec ip̄a cōfert. Iſta ſo. poſſꝫ ꝓcedere ī dote nō ī alijs bonis neptis. ſꝫ hͨ dicit hic fer ri dotē ⁊ alia bona ſua ergo male: ꝗa quātū ad alia bo­na iſta rō nō cōcludit. Preterea ſi ueꝝ ē ꝙ iō iſti nepo tes nō cōferāt patruis: ꝗa pr̄ eoꝝ nō teneret̉ ꝯferre: in cuiꝰ pr̄is locū ſuccedūt nepotes ſeq̄ret̉ ꝙ ubi ſola ne­ptis ē nō tenebat̉ ꝯferre patruo. ſic̄ nec pr̄ eiꝰ tenetur. Hoc aūt ē ꝯtra iſtū tex. tertio rn̄ſo qͣre male. Un̄ pͥma ſo. nō vr̄ ꝟa. ⁊ leges q̄ dicūt ꝙ nepotes ſuccedūt īlocū ſuoꝝ parētū: ītelligatis ī locū ſuoꝝ. hoc ē ī gradu ſuoꝝ parētū: ut ꝑinde ſuccedāt ī locū parētū ſuoꝝ: ut tm̄ ha beāt oēs nepotes quātū pr̄ habebat: ut. sͣ. e. l. ſi nepo­tes. ⁊. C. de ſuis ⁊ legi. auc. ceſſante. ⁊ auc. pꝰ fr̄es. ⁊ in auc. d̓ he. ab īte.§. hoc aūt pͥuilegiū. tn̄ ī ꝟitate iſti nepo tes ex ꝑſona ſua ſuccedūtᵈ nō ex ꝑſona pr̄is eoꝝ: cui nō fuit delata hr̄ditas ⁊ nepotes ꝯferūt ex ꝑſona ſua. Un̄ gl. dic̄ ꝙ ibi ābo erāt emācipati hͨ nepos erat ī ptāte re tētus: cui ſoli ſit iniuria. qd̓ d̓clara: ꝗa ſi neptis iſta non ſuccederet: ille nepoſſuccederet ⁊ hēret dimidiā. ꝑ iſtā ergo. neptē nulla iniuria ſit patruo. ar. ad hoc. l. i.§. i. ⁊ .§. pr̄. sͣ. t. i. ⁊. l. is ꝗ ī ptāte. ij. rn̄ſo. sͣ. d̓ le. i. Et eodē mō dico ī ultīo rn̄. ubi ſunt due neptes ex eodē pr̄e: ꝗa q̄li­bꝫ pōt dicer̄ patruo ſi nō ſuccederē tu iſtā dimidiā nō hēres: ſꝫ ſoror mea. iō nō ſit collatio. Sꝫ qn̄ eſt ſola ne­ptis uel plures ex diuerẜ pr̄ibꝰ ceſſat iſta rō: ꝗa ꝑꝑ hoc ſit patruo iniuria: iō ſit collatio. Sꝫ certe iſta rō vr̄ eē in pluribꝰ nepotibꝰ emācipatis: ꝗa unꝰ pōt dicer̄ ſi nō ſuc cederē aliꝰ hēret totū. ergo nō facio tibi iniuriā: qͣre di­cēdū vr̄ ꝙ ultimū rn̄ſū hꝰ.§. ītelligamꝰ qn̄ erāt due ne­ꝑtes: qͣre una nō poterat cogi ad collationē: ꝗa n̄ erat dotata. vn̄ ex eiꝰ ꝑſona ī totū d̓negat̉ collō: ꝗa ſi ip̄a ſuc cederet ī nullo fieret collatio. ſꝫ ſi ābe eēnt dotate: tūc cōferrēt patruo ſic̄ plureſ emācipati: ꝗa ꝗlibꝫ ē talis cō ditiōis ꝙ cogit̉ ꝯferre. Un̄ nullꝰ ꝑꝑ aliū excuſat̉ᵉ fac̄ ad p̄dicta.jͣ. d̓ cōiūgē. cū emā. li. l. i.§. fi. ⁊ qd̓ ibi dixi ī ſolu­tiōe ꝯtrarij. Itē ꝯtra ē. C. d̓ colla. l. illā. ubi neptis ꝯfert patruo. dicūt ꝗdā ibi neptis nō hēbat fr̄eꝫ uel ſororeꝫ. Alij ⁊ meliꝰ dicūt: ibi loꝗt̉ ī collatiōe dotis mr̄is ip̄ius. qͣre tenet̉ ꝯferre ī illis ꝑſonis: ꝗbꝰ mat̉ tenebat̉ ꝯferre. ſꝫ h̓ loꝗt̉ ī collatiōe dotis date ip̄i nepti. Hāc ſo. tenēt doc. Dy. ⁊ cy. ibi lꝫ gl. ibi alit̓ dicat. Ultīo q̄ro a quo iſta neptis erat dotata. Dic̄ glo. a pr̄e uel ab alio nō cu ro. ita dicit gl. ⁊ bn̄ ſi ponimꝰ pr̄eꝫ uel patruū cui ſit col­latio eē ī ptāte: ꝗa ei ſit collatio dotis ꝓfectitie ⁊ aduē­titie: ut. jͣ. e. l.§. ſi ſub ꝯditiōe. ⁊. C. e. l. filie dotē. ſꝫ ſi po nis pr̄eꝫ ⁊ patruū emācipatū: tūc oꝫ pōere ꝙ dos fuit ꝓfecta a pr̄e vel ab auo: d̓ cuiꝰ ſucceſſiōe agit̉ vel nō fiet colla. ut. l. filie dotē.§. fi. tn̄ hodie oꝫ ꝙ ſit ꝓfectitia. ali as ſecꝰ: vt. C. e. l. fi. Quero ꝗd d̓ ꝓnepoteᶠ. Rn̄. ideꝫ qd̓ ī nepote eadē rōne. ⁊ facit mētionē tex. C. e. ut. l. libe ris. ⁊ iō circa collationē iſtoruꝫ nepotū cū patruis dic. aut q̄ris an patrui cogant̉ ꝯferre nepotibꝰ. ⁊ certū ē ꝙ ſic: ut h̓. ⁊. l. illā. C. e. aut q̄ris an nepotes cogātur ꝯfer­re patruis. ⁊ dic aut ē vnꝰ nepos uel plures ex diuerſis fr̄ibꝰ ⁊ cogūt̉ ꝯferre: ut hͨ. aut ſūt plures nepotes ex eo dē fr̄e: ⁊ tūc aūt q̄rit̉ d̓ dote uel donatiōe data eorū pr̄i uel mr̄i d̓fūcte ⁊ illā cogūt̉ ꝯferre: ut. d. l. illā. aut de do te uel donatiōe data ip̄is nepotibꝰ: ⁊ tūc aut oēs nepo tes ſūt talis ꝯditiōs ꝙ poſſent cogi ad collationē: ⁊ tc̄ ipſi tāquā unꝰ eēt ꝯferre cogūt̉ patruis: ut. l. ſi nepoteſ .sͣ. ti. i. aut unꝰ erat talis ꝯditiōis ꝙ ī eiꝰ ꝑſona nō cade ret onꝰ faciēdi collationē: ⁊ tūc ꝑꝑ eū nō ꝯfert̉ patruis ſꝫ conferūt ſibi īuicē: ut hic. ⁊ qd̓ dixi de patruis idem ī