Seite
D Ppellatō quā ī ſcri ptis iudici a quo ap pellare volebas te porre xiſſe ꝓponis non p̄t ex eo ꝙ corā eo lecta nō fuerit. rōnabilit̓ impugnari. I a iudice a Teꝫ quo ꝓpt̓ grauamē qd̓ tibi ꝓpoīs illatū appel las ad docēdū te fore gra­uatū ⁊ ad audiēdū reuo­catōeꝫ eiuſdē grauamīs ſi de ip̄o docueris tibi ter minꝰ p̄figat̉ nec corā eo cū ip̄e ꝑ ſe id videre habe at hoc docere nec etiā tā Ppellatio. hoc no. guill̓. in ſpe. e. ti.§. qualit̓ aūt. b Inſcriptis. ſic em̄ ē appellanduꝫ an̄ ſen. in pͥn. tenciā. ⁊ a ſentencia ex interuallo. qd̓ dic. vt s. e. ti. c. j. c Iudicii. noͣ appellandū corā iudice. d̓ hoc ꝑ Io. ij. q. vj. biduū. ⁊ ꝑ b̓. s. e. ſuggeſtū. indiſtincte teneas cū in iudicijs vel ext a iudice appellat̉ coraꝫ iudice appelland̓ s. e. cordi. s. e. ut de bitus. ibi coraꝫ eod̓ iudice ⁊cͣ. et hͦ ſi po­teſt ipſiꝰ haberi cō pia. et in publico n̄ in ortis vel villa ſb̓ urbana. ij. q. vj. bi­duum. vel niſi iuſtꝰ metus appellantem excuſet. s. e. t. c. vl. ſi vero ſunt plures iudices dic vt in cle men. e. ti. ſi a iudici­bus d Proponio. ⁊ ꝓ bas. s. de ꝯceſ. p̄. cū ſuper qōne vt gͦ di xi. s. e. c. i. non eſt ne ceſſe ꝙ ſcpͥtura ap. ſit autentica dūmo­do poſſit ꝓbari tu­tum eſt tamen ꝙ ꝑ notarium de hoc fi­at ſcriptura publica qꝛ quid continetur in carta difficile eſt probare e Lecta. videbat̉ ꝯtra ar. eiꝰ qd̓ d̓r. s. ti. ꝓx. c. vl. ī fi. cum ſuis ꝯcor. ſicut eniꝫ requirit̉ ꝙ ſentencia legat̉ per iudicē. nec ſufficit ꝙ in ſcriptis edat̉. vt ibi. ſic etiaꝫ vid̓r non ſuffice̓ ꝙ appellatio in ſcriptis edat̉. niſi etiā legat̉. ſꝫ non tanta ſolennitas requirit̉ in appellando ſicut in dif finiendo. alias ſequeret̉ ꝙ die feriato nō poſſꝫ appellari. ſic̄ nec diffinitiua ꝓferri. et ꝙ appellans hr̄et ſede̓ et nō ſtare. ⁊ hͨ ſunt fl̓a. cum gͦ dec̓. vt debitꝰ. et decre. cordi. hͦ ſolū reqͥrant vt aſſignet̉ vel exponat̉ cauſa ꝓ babil̓ et inſcriptis. aſſignare aūt ſit ꝟbis nutū. teſtō. vl̓ codicill̓ ff. de ꝟ. ſig. ſi aſſigͣre. ff. de aſſi. lib̓. l. i.§. aſſignare. gͦ et in ſcriptis aſſignando et porrigendo iudici ſatiſfactuꝫ ē iuri. et facit ad hͦ. s. de of. or. ſi canonici. ſicut enim ibi ſuf ficit cauſaꝫ ceſſationis ſcribere et ſcripturam aſſignare ei ꝯtra quem ceſſat̉. ſic et h̓ in appellatione ſic et olim da­bat maritꝰ vxori ſue libellum repudij qd̓ ſufficiebet licꝫ non legeret. d̓ qͦ d̓r in ꝓhemio dec̓. ꝓbat̉ hoc etiam. ij. q. vj. ſi quis libellos appellatorios ingeſſerit. et. l. bidu um. ꝟ. ſi quis ipſius. ibi. vt ei libellos daret. et quod h̓ de appellationibus dicitur et de exceptionibus intelligo vt ſufficiat illas dari in ſcriptis. licet nō legant̉. ad hoc s. d̓ ꝓba. quoniā ꝯtra ad declaratōem eoꝝ q̄ no. b̓. a iudice. emanauit et moderni. s. e. cum ceſſan­te. et dic iudice ordinario vel delegato. ⁊ id̓ ſi eſſet arbit̉ iuris a qͦ pt̄ appellari. s. e. li. d̓ of. del̓. ab arbitris. g Grauatū. ſecꝰ em̄ ſi a ſentencia diffinitiua quā iudex reuocare non pt̄. functꝰ eſt enim officio ſuo ſemel iudicā do ſiue bene ſiue male. ff. d̓ re iudi. iudex. s. d̓ of. deleg̓. in literis. et. c. venerabilis. intellige igitur grauamen qͣꝫ corā iudice cū ꝑ appel lationeꝫ ſit ſuſpenſa ipſiꝰ iuriſdictio ꝯpare̓ teneris niſi ad hͦ ſolū ut r̓uocatō nē ip̄aꝫ audias ſi eā duxe rit faciendā. alias ſi n̄ ꝯpa rueris ⁊ ip̄e in termino gͣ­uamen reuocauerit cū ef fectu poterit extūc libere in cā ꝓcede̓ ac ſi appl̓o int̓ poſita n̄ fuiſſꝫ. Ide Collaciōe beneficij qua ꝯuiter ꝑ ep̄m ⁊ capi­tulū ī tuū p̄iudiciū factaꝫ eē ꝓponis nō ad ip̄ꝫ ep̄m ſi ī ea ut p̄latus īterfuerit ſiue ꝑ inter locutoriā ſiue p̄ter inter locutoriā inferatur h Per ſe. debet em̄ eſſe de facto ſuo certus. s. de reſcpͥ. ab excōicato. C. de reſcin. vē. qͥſquis. veritas enim cauſe appellationis ꝓbanda eſt coraꝫ iudice ap. vt. s. e. roma na ⁊. c. cum appellationibꝰ. gͦ non corā iudice a qͦ appel latur ſaluo eo quod dicitur. s. e. ti. interpoſita i Teneris. qͥd ſi ꝯpareat. ⁊ coraꝫ iu dice ipſo a qͦ appel­lauit de grauamine doceat nūqͥd ab ap­receſſiſſe videbitur videt̉ primo ꝙ ſic ꝑ dec̓. s. de of. del̓. g tum. s. de teſti. cum veniſſet. in quibus d̓r ꝙ ſi appellans pꝰ ap. ꝓbationes īdu cit coram illo a quo appellauerat appel­lationi renunciat It̉ hic litera dicit ꝙ ꝑ ap. ſuſpenſa ſit iuriſ dictio iudicis. ſi er­go aliquid facit co­ram ip̄o vt coraꝫ iu­dice allegat contra ria. et ſic non audit̉ ad hoc. s. e. ſollici­tudinem cum ſuis cō cor. contra. s. e. int̓ poſita. vbi d̓r ꝙ ap pellans pt̄ ꝓbare ſi vult veritatem cāe corā iudice a qͦ appellat. ſꝫ rn̄deri pōt dec̓. illam locum hr̄e an̄ appellationē. ſatis credo ꝙ cum ꝑ actuꝫ iſtū ſemꝑ intendat ad iudicis iuriſdictionem de­clinandaꝫ ꝙ ꝑ hͦ appellationi nō renunciat. ⁊ hͦ ſonat lr̄a que dicit h̓ non teneris. non dixit. nec potes. et ſic etiam ſoluit̉ qd̓ d̓r de allegante ꝯtraria. cū iſta nō ſint ꝯtraria q̄ ad vnū fineꝫ tendunt. et facit qd̓ dixi ꝯͣ. de reg̓. iur̓. nul lus pl̓ibꝰ. Ad dec̄. gratū. et cum veniſſꝫ. rn̄det ꝙ ille ꝓ bationes fiebāt ſuꝑ pͥncipali negocio. et ideo bn̄ renun ciabat appellationi. qꝛ ꝯtrariꝰ ſibi. ſꝫ h̓ ſecꝰ. faciat pro hac ꝑte ꝙ iſte ꝓuocatꝰ eſt. ad hͦ. ff. d̓ ꝯdi. furti. et ideo in pͥn. s. de excep. cū int̓ pͥorē. et accedant q̄ no. iij. q. iij. offerat̉. s. de re iudi. inter monaſterium. et vtilius videt̉ negocia tali expediri ꝯpendio. ꝙͣ ꝑ exactaꝫ ſubtilitatem longo ꝓrogari diſpendio. s. ti. ꝓx. abbate ſane in fi. p̄­terea legitime tenet̉ comparere ad id qd̓ ſequit̉. ⁊ tamē comparendo non renunciat appellationi. k Effectu. effectualit em̄ intelligenda ſunt ꝟba. vt. c. d̓ cl̓i. non reſi. rlatū cū ſuis ꝯcor. hic em̄ eſt ꝙ nō ſuffic̄ di cere ſe ꝑatū reuocare n̄ et reuocet. ad hͦ. s. de eo qͥ mit. ī poſ. cā rei. ſer. c. i. et ad hͦ. s. ti. ꝓx. ad apl̓ice. ꝟ. eratqꝫ parata. Item ſi grauamen fuit verbale. reuocatio ſuffici at verbalis. ſi reale. non ſufficit ꝟbalis n̄ re etiā reuocet̉ l Nō fuiſſet. qꝛ ceſſante grauamīe ceſſare dꝫ appellatio vt. s. e. cū ceſſante. no. hoſt. de exceſ. p̄la. c. i. Collatione. hoc appellare n̄ lꝫ. ij. q. vj. nō ſolent n Preiudiciū. alias. s. de elec. cū int̓. R. ff. d̓ ap. l. i. o Prelatꝰ. qd̓ p̄ſumit̉ niſi aliud appareat. et ſi querat̉ qūo ꝯſtabit an ſit ibi vt p̄latus an vt canonicus. recitari