Seite
De ope. no. nun. a.ſ. edicta. iuxta. l. ij.§. eo autē tempore. de orig. iur. trāſit do. Abb. in. d. c. i. de ꝓba. aliꝗd addit ipſe in. d. c. contingit. b Officio iudicis. ẜm glo. in. l. i. in uerbo ignorāte. C. ꝗ admitti. ⁊ per ADDE. ꝙ panor. in. c. ꝯtingit dicit ꝙ ſi ſtatutū hꝫ plures ꝑtes ſatis ē ſta Bal. in rub. ti. in. ij. q. probat̉ in. l. i. ff. de iuriſ. om. iudi. ⁊ declarat bal. tutū integrū in iudiciū ꝓducere ad legēdū ⁊ parti ſolū edēdā edictiōeꝫ il in rub. C. de condi. ex. l. in. iij. col. lius partis q̄ tangit materiā ſubiectā. ⁊ idē dicit d̓ rōne edēda. ⁊ ita dicit c Totū volumē ſtatutoꝝ. An ꝗs teneat̉ ꝓducere totū volumē ſtatuto ſe intelligere bar. hic. d Cōtingit melius in ca. cuꝫ ꝑſone. d̓ rū. de quo­pͥuile. in. vi. do. Ant. ī. d. e Sꝫ ſi nō .c. i. ubi ideꝫ libri. alio mō. ⁊ alio mō ꝑ Ia. de are. Dy. expo­ita hͨ ꝗa tractat̉ de nouo oꝑe appellat̉ dige. no apparet. ſed tenet: unum nit eodē mō.ſ. edictaª ꝓponēdo nō ī eundē mo do. Io. tenet uum. Tertio mō pōt dici nouū.ſ. eo ꝗa nouum addit ꝙ do­ꝯͣ bart. ī hoc dū: ꝗa. sͣ. de aꝗrendo: hic de retinēdo: ⁊ ſic pōt Cy. ⁊ Bart qn̄qꝫ appellat̉ iniquū: ut. l. i. in prin. s. qd̓ ꝗſqꝫ qꝛ ꝓbatio d̓ voluit in. l. accipi ꝯtinuatio rubrice. Alio modo exponit̉ ꝑ iur. ⁊ ideo hic dicit nouū.i. iniquū puniens ini­bet de necet fi. C. de p̄ci. azo. eodē mō.ſ. ꝓponēdo edicta nō in eundem ſitate ꝯclude qua. his premiſſis veniamus ad nigrum. īpe. offer. ꝙ modū: ꝗa. sͣ. de iure p̄torio. qd̓ ꝑtinet ad vltīas re. ⁊ io caute Ex. l. ſequenti. ſufficiat ce la eſt ꝙ nota volūtates ⁊ de actibus morientiū. hic de actibꝰ dere ſnīam Dictū teſtis ſuſtinet̉ ꝗ primo dixit actū ī pa­rius atteſtet̉ ſtatuti lꝫ for uiuentiū. Tertio mō exponit̉ ꝑ Ia. d̓ are. ꝗa. sͣ. lacio ptātis. ſecundo in hoc palacio: ꝗa in hoc eſſe totū. nō maliter ver­de iure p̄torio ex quo reſultat actio. hͨ de officio ob. l. cū de. l. palacio refert̉ ad oculum intellectus: ibi. Per ba nō edant̉ qꝛ ibi loquit̉ iudicis ꝑ qd̓ ſit nūciatio: ut. l. iij.§. bonoꝝ. d̓bo. hoc. Et q̄ ſit dr̄ia inter edictū ⁊ interdictū ⁊ qͣli h̓ eē veꝝ qn̄ in reo ꝗ ob­poſ. ⁊. l. i. sͣ. de bo. poſ. here. pe. ita hͨ de officio ab ītellige ter cognoſcat̉ vna ſpecies ab altera: ibi. Proce tinebat acto tiſſīo editio iudicis tractat. Iſta nō eſt uera. nā in materia d̓ do. ⁊ ibi. Sed quō. Et qͣliter poſſit eſſe certū ꝗ re nō ꝓban­fieret. alias bo. poſ. ante petitā bonoꝝ poſſeſſionē nō erat te. vel eſt ſpe nunciator nō habeat ius nūciandi. ibi. Uenio­cū v̓ba mul­ciale ꝓpter actio: ſed decernebat̉ officio iudicisᵇ. poſt d̓cre­Et an in nunciatiōe debeat inſeri cā: ibi. Secū­tū releuēt ad ſolēnitateꝫ ī­tā cōpetebat actio. ⁊ loquit̉ de actiōe q̄ ſit in ꝓ ītellectū ſta do. Et an pars dicat̉ petere inſeri cauſaꝫ in nu­uentarij. tuti nō eſſet ſecutiōe ẜm hoc. ergo remanet ꝙ iſta edicto fit ciatiōe. ⁊ ſi dicat neſcio cauſaꝫ qͣre me īpedias li f Ceſſat ſu­tutū uidere ſpitio. Et fa­ꝓ parte voluminis. Iuxta hoc q̄ro aliꝗs in ci­benter ſcirē: ibi. Tertio. Et ꝗd ſi dn̄s non petit ſnīam ſolaꝫ. cit. l. fi. C. de uitate iſta vult ꝓducere ſtatuta ciuitatis floren. expreſſionē cauſe ſed operarij an ſit expͥmēda­qd̓ no. ⁊ ad­offi. ciui. iu de bar. in. l. an teneat̉ ꝓducere totū volumē ſtatutoꝝᵉ: cer­ibi. Quarto. Et vſqꝫ ad quantū tēpus pōt peti di. ⁊. c. ad au argētarius. te nō: ꝗa ꝑs pōt ꝓduci. ut hͨ: ⁊ ſufficeret ꝓduce dientiā. de p̄ exp̄ſſio cauſe: ibi. Quinto. Et ꝗd ſi nūciās expͥ­.§. edi. hic al ſcrip. ⁊ not. re totū vnū capitulū qd̓ ſub vna rub. ꝯtinet̉. ar. . mit cām in genere: ibi. Sexto. Et an ſufficiat di le. ⁊ in. l. i.§. Cy. ī. l. fi. C. .sͣ. de eden. l. argētarius.§. edi. Sꝫ an ſufficiat ꝓ cere nuncio: ꝗa edificas cōtra ſeruitutē domui dieꝫ quēad. d̓ p̄ci. impe. te. ape. ⁊ qd̓ ducere vnā particulā ſtatuti vnius. uidet̉ ꝙ ſic: mee debitaꝫ uel quia edificas in ſolo meo: ibi. offe. ⁊ imol. dixit in. d. l. ſicut dicimus in ꝑticula teſtamēti: ut no. i. d.§. in rub. ſolu. Septimo. Et an in ꝓſecutione nunciatiōis ſit inciuile. et matri. edi. ⁊ ꝑ Cy. C. de preci. īpe. offe. l. fi. Dico ꝯtra: ꝓbanda cauſa q̄ fuit expreſſa pro uera: ibi. Oc­multa per g Digeſtū ꝗa īmo totū debet exhiberi: ꝗa in fi. poſſet eſſe Imol. ī rub. tauo. Et an in proſecutiōe poſſit proſeꝗ alia cā nouū. Quot ſol. ma. Iteꝫ una particula q̄ corrigeret ⁊ limitaret p̄cedētia: ab expreſſa: ibi. Nono. Et an ī proſecutiōe cau modis dicit̉ iſta limita in ut. sͣ. de le. l. inciuile. vbi eſt expreſſe caſus. ⁊ idē nouū ⁊ qua­ſe poſſiꝫ adijcere uel d̓trahere aliquā qualitatē: inuētario tu re dicat̉ no­puto in alio inſtr̄o vl̓ pͥuilegio: ut ibi no. Ad ibi. Decimo. Et an ſufficiat ſi ceſſionariꝰ dicat toris. l. ij. et uum. pōt ēt ꝯtrariū dic ꝙ quedā eſt edictio q̄ ſit iudici. ⁊ il­ibi Bar. C. debitori nūcio ne ſoluas creditori tuo: ibi. Un­rn̄deri ꝙ eſt de ali. pu. p̄­la dꝫ fieri de tota ſcriptura: ut dixi. Quedaꝫ eſt decimo. Et quotuplex ſic remiſſio: ibi. Iteꝫ. Et nomē magi­ſtan. ⁊ vide ſtrale ⁊ ſic n̄ edictio q̄ ſit parti: ut qn̄ ſibi dat̉ copia eius tm̄ qualiter capiant̉ iſta verba eatenus quatenus: bal. in. d. l. in attendendū: capituli qd̓ facit ad cauſaꝫ iudice hoc examinan ibi. Pro. Et qͣliter ſuccurrat̉ ꝯtra nunciātē in ciuile. ⁊ not. ut no. in. l. ij. ꝙ ſufficit ꝓ­te ⁊ legēte totū. Caſus eſt extra de fi. inſtr. c. cō­debite ibi ſed qualiter .C. de cōſti. ducēti legeꝫ tingitˢ. ⁊ hoc intelligo in eo ꝗ pōt totū exhibe­pecu. ⁊ in ru allegare par Oc edicto permitti bri. ff. ſo. ma. re. ſecus in eo ꝗ nō pōt totū exhibere: ut legata­tē ꝓ ipſo ꝓ ADDE bo­rius ꝗ nō debet hr̄e totū teſtm̄: ſed particulā: ut ducente fa­turʰ. Diuidit̉ in duas ꝑtes. pͥmo ponit nā glo. in. c. ciētē vel ſta­dictū eſt. Sꝫ q̄ro an illa ꝑticula faciat fidē.ſ. q̄ effectū nunciationis. ſecūdo effectū remiſſiōis. gn̄ali in v̓bo tutū cū addi nouo de ele. ꝓducta eſt ſi nō opponat̉. dic aut ex eo qd̓ ꝓdu ſcd̓a ibi: deinde remittit̉ ⁊cͣ. Iſtud principiū nō tione ⁊ reli­li. vi. aliquid cit̉ apparet ꝙ eſt ꝑticula: ut ꝗa notarius exem­dꝫ ſūmari: ꝗa eſt ſūmariū edicti pretoris: cuꝫ id qua vel ⁊c̄. ī. l. admonē­plās exp̄ſſe hoc dixit: vel eſt ibi dictio ⁊cͣ. vel ali­edictuꝫ hēat duo capita: ut. l. p̄tor. in pͥn. jͣ. eo. ⁊ xi. q. i. de per di in v̓ſi. no­ſona. ⁊ ibi v̓ qua alia q̄ diuiſionē ſignificet ⁊ nō facit fidē: ut iō Ulpianus illa duo capita ſūmauit. ⁊ iō pona ua inſtrumē ba legis ītel ta de iureiu. .d. l. inciuile. Sꝫ ſi nō apparetᶜ preſumit̉ totū ni mus caſuꝫ ī terminis. ⁊ glo. i. hͨ ponit caſuꝫ q̄ in­ligunt̉ ẜm pͥ ⁊ in. l. uetus ſi opponat̉ ⁊ ꝓbet̉ ꝯtrariū. ar. eiꝰ qd̓ no. sͣ. de ꝓ cipit ticiꝰ edificabat ⁊cͣ. Notabilia collige ꝑ te­us dicta. itē .sͣ. d̓ uino tri ba. l. cū de lege. Et lꝫ pars nō poſſit edere parti ſufficit ede­ Op. dicit̉ hͨ hoc edicto. uidet̉ ꝙ male dicat tico oleoqꝫ re partē ſta­culā: tn̄ legiſlator in quo ceſſat oīs ſuſpitio ſem­cū hoc ꝓnomē hocˡ. eſt d̓mōſtratiuū ad oculū: leg. bal. ꝯſil. tuti quouſ­cxxxi. pri. li. per tradit nobis particulas legū: ut. sͣ. de iudi. ut. l. nemo dubitat. ⁊. l. hoc articulo. sͣ. de here qꝫ facit ad ꝓ Oc .l. ꝑs litteraꝝ. ⁊ ad. l. acꝗl. l. ij. ⁊ in uolumine de­inſti. ⁊. jͣ. de uer. ob. l. ſi ſtipulatus fuero hāc ſū­poſituꝫ. xvi. h edi­.q. i. de ꝑſōa cretaliū qͣſi ꝑ totū ponuntur decretales deciſe. mā. ſed iſtud edictuꝫ nō ponit̉ hͨ ſed. jͣ. eo. iō de cto ꝑ vbicūqꝫ de Idē in iudice ꝗ facit edi particulā: ⁊ notario ꝗ mittit̉. Et qͥ buit dicere illo. glo. uolens euitare ꝯtrariuꝫ di­ſubſtātia ſta fuerit rō hu tradit ꝑti particulā: ꝗa in eis ceſſat ſuſpitioᶠ. ſꝫ cit ꝙ hͨ prophetizat. ⁊ ſic fatet̉ ꝯtrariuꝫ. ⁊ ita in tuti ꝑ Bal. ius edicti. ut pars q̄ edit ad ſui cōmodū totuꝫ dꝫ edere iudi­ꝑ illuꝫ tex. in pluribus locis facit: ut. l. i. de pac. ⁊. l. i. sͣ. qd̓ ꝗſ­de tex. in. l. i. .l. humanuꝫ. ci: ut dixi. Idē dico ſi in ſtatuto eſt facta aliqua qꝫ iudi. ⁊. l. i. in prin. sͣ. de capi. di. Glo. non be­.§. ⁊ ꝑui. jͣ. .C. de legi. additio: ꝗa edi dꝫ. ar. eius qd̓ no. in. d. l. īciuile. qd̓ vi aut clā ne dicit cū prophetizare ẜm theologos fiat duo do. An. in. c. ꝗ ad hoc eſt de le. q̄ ꝯtinuat̉. Iteꝫ q̄ro pars que opponit bus modis. primo dicere preterita inuiſa ⁊ in­ꝯtingit. d̓ fi. ſing. ẜm Lu ſtatutū nō eſſe editu totū quō ꝓbabitern̄. ꝓdu­īſtru. ſequit̉ cognita: ut fecit Moyſes in geneſi. ſecundo do. jͣ. e. l.§. i. dicta Bal. h̓ cat totū ſtatutū: vel ſi faciat ꝯtra ſe excipientem modo dicere ea que ventura ſunt: ut fecerūt ali­ī prin. Ange. in. l. i. ꝯſulo ꝙ ꝓducat totū illud tm̄ qd̓ fuit productū i Prono prophete. ſed cum Ulpianus viderit ⁊ cogno­.§. edere. ꝑ il mē hoc. De ſub tali forma ꝙ appareat particulā eſſe ⁊ plus uerit hoc edictum. ergo nō prophetizauit. Dic lū tex. d̓ edē. ꝓnomine h̓ dicit ꝙ debꝫ in illo ſtatuto ꝯtineri. Sed qͣre appellat̉ dige ergo ꝙ pronomen hoc eſt demonſtratiuum ad hec hoc. qd̓ edi tota rub. ſtū nouū.ᵍ rn̄. qn̄qꝫ appellat̉ nouū.i. ultimū: ut ī oculum corporis ⁊ ad oculum intellectus: ut. l. no. ꝓ teſte. ⁊ ſtatuti cū ni­.§. in nouiſſimo. C. d̓ cadu. tol. ⁊. l. nouiſſima. jͣ. hec actio. de calū. ⁊. l. hec actio. de eden. ⁊ sͣ. d̓ idē eſt in uer gro ſuo: nō bo video. iudi. ſol. ⁊. l. nouiſſime. sͣ. qd̓ fal. tuto. auc. ergo totum volū ſerui. ruſti. predi. l. i. in quibus incorporalia de­tex. eſt ⁊ ibi mē. ⁊ h̓ add̓ tria ſunt volumina. iſtud eſt vltimū. ſecūdo mō monſtrantur per hoc ꝓnomen hic ⁊ hec ⁊ hoc. bar. in. l. iteꝫ Bar. in. d. l. appellat̉ nouū: ſicut quedā interdicta appellā­Licet glo. dicat aliter ⁊ male ī. l. meuius.§. duo labeo.§. ſi ꝗſ oēs populi. tur a pͥma ꝑte ſui: ut in interdicto qd̓ vi aut clā. ſic ſecit. j. bus. de lega. ij. ⁊ ibi ſcripſi. Per hoc poteſt in fi. cū quo de iniur.