![]()
autem ſticados ſi iungatur ſquilla: aut eius acetū eſt medicina bona epilepſie ⁊ vertigini: ⁊ cum lapide lazuli: aut ſale indo: aut alijs valētibus ad ea confert melancolie ⁊ egritudinibus timoris: ⁊ mi ſcetur ei bugloſſa: aut ſuccus eius: aut ſuccꝰ pomo rum dulcium ad egritudines cordis ⁊ melancoli am. Et euaporatio decoctionis eius aperit opilationes narium. ⁊ eſt medicina bona opilationibꝰ epatis ⁊ ſplenis ⁊ viſcerum. ⁊ eſt ſedatiuum dolo rum qui ſunt in neruis: ⁊ ī inſtrumentis iunctura rum ⁊ in lateribus ẜm omnem modum adminiſtrationis eius: ⁊ confortat. interiora omnīa que a frigiditate leſa ſunt: ⁊ proprie materiali: ⁊ prohi bet a putrefactione. Et ipſius ſyrupus ⁊ alij mōi adminiſtrationis eius ſunt medicina bona quartane: ⁊ febribus longi temporis ⁊ propͥe phlegma ticis. Doſis decoctōnis eius eſt potio a. 3. iiij. vſqꝫ ¶ Sticados arabi ad. vij. ⁊ pulueris eiꝰ ꝝ aꝫ. ij. vſqꝫ ad. v. Icum reſoluit ⁊ ſb̓ tiliat amaritudine ſua. ⁊ ſimiliter eius ſyrupꝰ ape rit opilationes ⁊ abſtergit. ⁊ in ipſo quideꝫ eſt ſti ꝑticitas pauca ⁊ confortat cor ⁊ viſcera. ⁊ prohibꝫ putrefactionem. ⁊ eius decoctō ſedat dolores ner uorum ⁊ iuncturarum: ⁊ laterum. ⁊ ipſius ſyrupꝰ eſt res magis iuuatiua egritudinum frigidarum ⁊ neruis: quare oportet vt eo quotidie vtatur qui neruos habet debiles: ⁊ qui ex frigiditate in ip̄is patitur. ⁊ confert melancolie ⁊ epilepſie. ⁊ nocet habentibus calidam complexionem. ⁊ facit eum vomere. ⁊ eſt ex eis que faciunt ſitim. ⁊ confortat inſtrumenta vrine. ⁊ ſoluendo educit phlegma ⁊ melancoliam. Gal. vero non dixit hoc eſſe eius. et ultima quidem potio ipſius eſt duodecī keſume cū vino puro ⁊ oximele ⁊ modico ſale. Sticados citrinum quod arabice vocatur ſceha virtutem habet diureticam. vnde vinum decoctionis eius ⁊ draganti ſpiritualia calefacit: ⁊ ad iliacam paſſionem valet: ⁊ contra ſtranguriam ⁊ dyſuriā: ⁊ opilatione ſplenis: ⁊ epatis. ⁊ cū infirmꝰ ſurgit ab infirmitate ad neruorum confortationem abluan tur extrema in aqua decoctionis eius. Itē ad du ritiem neruorum decoquantur ſticados citrinum ⁊ caules in aqua ⁊ ablue ⁊ ſuffumiga membrum quia multum mol E cap. ſceha. Sceha lificat ⁊ confortat. DLI A vl̓ ſticados citrinū coquitur ſola ⁊ bibitur: ⁊ interficit vermes. ⁊ expellit eos cum laxatione leui. ⁊ quando coquitur cum lentibus ⁊ bibitur ſacit hoc. ⁊ pecudes impī guantur quando comedunt eam. Et idem aucto. Gal. Uirtus ſcehe diuerſa eſt a virtute abſinthinam ſceha nocet ſtomacho. ⁊ occīdit vermes pl qͣꝫ abſinthium: quando ponitur exterius vel ſumi tur ītꝰ: ⁊ eſt ca. in ſecundo gradu: ſic. in tertio. Aſfur .i. crocus hortulanus Aſiuſoha .i. vngula oculi Aſiulhaſch .i. teſtitudo marina Aſquiron. Diaſ. cap. aſquiron. Species eſt hype rici: vel dicitur andraſemon: ſed virgis maior eſt hyperico ſarmentoſa: feniceum habens colorem ⁊ florem mellinuꝫ: ſemen ſimile hyperico: ſed ma ius quod cum frīcatum fuerīt odorē reſine emit tit. ſanguineū etiam facit colorem fricatum: vnde ⁊ andraſemon Aſ dictum eſt. ¶OIIE. laſ. men eius cum hydromelle bibitum ad modum duaꝝ cōtularum choleram ſciaticis deponit. .i. ſparagus Aſſurſumigi Aſſugila.i. radices: que vocātur radices: ⁊ come duntur: ⁊ eſt rhaphanus. Aſſuum.i. pondus Aſſus.i. lapis Aſſuhul.i. oculi qui ſunt medij īter variū ⁊ nigꝝ Aſſur.i. flos fraxini Aſſum.i. galla .i. ſpica nardi Aſſurbalatib .i. gallia muſcata Aſſuc .i. hypericon Aſtufo .i. affodillus Aſtula regis .i. myrtus Aſt.i. radix que comeditur: ⁊ eſt rhaphanus .i. ſpodium Atabaſir Atab.i. arbor indie: cuius fructus multum nutrit. eſt arbor toxica Atabitum .i. attago Atacuigi Atafiſagria.i. ſtafixagria Atafacan.ī. cardiaca Athagham.i. rughe Atage.i. attago Atala .i. flores dactilorum Atamanticum .i. meu idem quod ſupra Atamaticiuꝫ idem quod ſupra Atamaticon Atanaſia.i. mortalis: et eſt quedam confectio optī ma que ſic vocatur: ⁊ ſimilit̓ quedā herba: ⁊ alio nomine vocatur tanacetum: ⁊ eſt vna ex ſpeciebꝰ artemiſie. .i. ciclamen Atanita .i. carbunculi Atanil Atarfam.i. punctus ſanguinis recentis rubei cur rentis a quibuſdam venis ruptis in oculo: propt̓ percuſſionem idem quod ſupra Atarafa Atarcora montana eſt herba: cuiꝰ radix ē pyretꝝ Atarmus .i. lupinus Atararic eſt herba cuius ſtipes naſcitur ſine folijs in locis deſertis ⁊ aſſimilatur veretro canis: hec latine vocatur cancellaria. Athaugamium.i. ſinthomaticum Athadar. i. viride Athab.i. lacertos Athala.i. ſaltus faciei: qui ſi multum perſeuerat denunciat torturam oris. Atacie .i. acacīa Atharurie eſt quedam medicina acutiſſima: que non bibitur propter ſui acuitateꝫ: ſed epithimata confert lentiginibus ⁊ panno: ⁊ ſcabiei vlceroſe: ⁊ epetigini. ⁊ emplaſtrum ex ea confert ſcīatice .i. lentiſcus Atharo .i. vngula caballina Atharica Athadros ẜm Gal. vi. ſim. phar. cap. athadros. ē piraſter ſtipticans plus alijs ⁊ ſiccans: ⁊ ideo con ſolidat magna vulnera rheumata remouens .i. tanaceti confectio Athanagia Athabaſir.i. ſpodium Atharal.i. diſtillatio Athamara.i. antimoniū. ſed Auic. li. 2º. capitulo 