Seite
Regule iuris ciuilis ſiue ffoꝝ. huius littere. S. ſunt he. Emper in obſcuris qd̓ minimū eſt ſequitur. Cd̓m naͣm eſt cōmoda cuiuſqꝫ rei eum ſequi quem ſe­quuntur incommoda. I filiuſfamilias ſub conditione ſtipulatus emācipat fuerit deinde extiterit cōditio patri actio competit qꝛ ī ſti­pulationibus id ſpectat̉ tempus quo contrahimus. Emper in ſtipulationibus ⁊ ceteris ꝯtractibus id ſe­quimur qd̓ eſt actum: ⁊ ſi non appareat quid actum eſt con ſequens erit vt id ſequamur qd̓ in regione in qua actū ē fre quētatur. ꝗd ergo ſi neqꝫ regionis mos appareat qꝛ variuſ fuerit ad id qd̓ minimū eſt redigēda ſumma eſt. Icuti in pena ex delicto defūcti heres teneri nō dꝫ ita nec lucrū facere ſi ꝗd ex ea re ad eū ꝑueniſſet. Emper in dubijs benigniora preferenda ſunt. Emper qui non probet pro ſe interuenire mādare cre ditur: ſed ⁊ ſi quis ratum habuit quod geſtum eſt obſtrin­gitur mandati actione. I librarius in tranſcribēdis ſtipulatiōis verbis erraſ ſet nihil nocere ⁊ reus ⁊ fideiuſſor tenētur. I in duabus actionibus alibi ſumma maior alibi infa mia eſt proponenda eſt cauſa eſtimationis. vbi autem eꝗpa rant famoſa iudicia ⁊ ſi ſummam imparem habeant ꝓ pari bus accipienda ſunt. I quis obligatiōe liberatus eſt pōt videri cepiſſe. nō pōt videri accepiſſe. ꝗ ſtipulatus pōt exceptiōe ſubmoueri. Inemo ſubijt hēditatē oē ius teſtamēti ſoluitur. I quis pregnantem vxorem reliquerit non videtur ſi ne liberis deceſſiſſe. Emper in coniunctionibus non ſolum quid liceat cō­ſiderādum eſt: ſed ⁊ quod honeſtum ſit. Emper ſpecialia generalibus inſunt. ſeruitutem mor­talitati fere comparamus. Eruus rei publice cauſa abeſſe non poteſt. Sub littera. T. ſequitur hec regula. Otiēs in heredē damus actionē de eo qd̓ ad eū ꝑue­nit: quotiēs ex dolo defuncti ꝯuenit̉ nō quotiēs ex ſuo. Tile non debet xxxvij. Prīa glo. ponit exempla. ſcd̓o vltra tria exēpla al­leg. ad hāc partē Broc. xxij. iura ad partem cōtrariam alle. x. ponit Bar. brix. ſolutiones demū plenius ſoluit rn̄dēs ad ſolutionuꝫ contraria. In prima glo. ibi ſi falſis. loquit̉ cū trāſactio hꝫ plura capl̓a. ⁊ vnum ſolū deciſum eſt per falſa inſtrumēta. ⁊ ibi ſi p̄tor in­fra declaratur: ⁊ ibi difficilis: vt ꝗa mācipia ſunt ꝯiuges vel parentes ⁊ liberi vel fratres vl̓ iumenta ſunt paria. vel ē tri­ga vel quadriga. hoc volunt leges ille. ⁊ ibi. l. plane in prin. ſiteſtator legatum mihi factum in aliū trāſtulit: mihi nō de betur etiam ſi ille capax nō ſit. ⁊ ibi.§. ſed ſi mihi ſtipulor pa philum promittis ſtichum ⁊ paphilum. inutilis adiectō nō vitiat vtilē. ⁊ ibi que extrinſecus. extrinſecus adiecta ſtipu­lationē n̄ vitiāt: vt ſi ſtipulāti rn̄deo. Arma virūqꝫ cano ſpō deo. ⁊ ibi.§. ij. donatio facta ꝯiugi ⁊ exͣneo: ſi eſt inſeparabi lis reruꝫ vel perſonarū cā valet tota. ſi ſeparabilis cetera va lent. donatum ꝯiugi nō valet. In. j. glo. ibi nō tꝫ. Dy. po nit exemplū ꝑ. l. ſi duobus.§. heres. ff. de le. j. vbi debet̉ lega­tum: ad p̄ſtandum dānatus eſt heres ⁊ nō heres ⁊ ibi vſure etiam mixte ſorti. ⁊ ibi pedius. al̓s incipit parui refert. ⁊ ibi regul̓r idem Accur. in pre. l. pedius. ſed dicebat Dy. ſolu­tionē nō ſufficere niſi caſuū exceptoꝝ ſpālis rō reddat̉. ⁊ ibi inſeparabilia. id em̄ Io. mo. h̓ ⁊ ibi cū ſuꝑ. ⁊ per. l. pedius. ⁊ ibi ītegrā vicino: ſed in. l. pedius nō fiebat inſolidū cōpro­miſſum: qꝛ tunc ſecus vt in. l. ſe. ſed cum ita Dyn. diſtingue­bat tres caſus. nā qn̄qꝫ duo ꝯcurrunt ad ꝯfirmationeꝫ vni actus. quoꝝ vnum eſt vtile. alterū īutile. tunc ſi vnum per ſe ſufficeret valet qd̓ agit̉: vt. l. pre. qd̓ cum fal. tu. ſi vtrūqꝫ re­quirit̉ nō valet: vt in. l. pedius. ſecūdus caſus qn̄ vnū ſolum eſt factum ex pluribus cōmixtum quorum alterū vtile: alte rum inutile. ⁊ tunc locum hꝫ diſtinctio de ſeparabili ad in ſe parabile. tertius caſus qn̄ plures ſunt actus prorſus diſtan­tes ⁊ ſeꝑati quoꝝ ſecūdus accedere videt̉ ad reuocationeꝫ primi tunc ſecūdus oīo inutilis nō tollit pͥmū. ſi v̓o aliquid vtilitatis lꝫ nō ꝑfecte ꝯtineat tollit̉ pͥmū. ff. ſi cer. pet. l. certi ꝯditio.§. qm̄. inſti. q. mo. tol. ob.§. p̄terea. ff. de le. j. ſi ſeruus legatus.§. ſi ſeruus de iniuſ. rup. teſ. l. ij. de his ꝗbus vt in. l. cum ꝗdam de le. j. l. plane in pͥn. ⁊ de adimē. le. l. legatuꝫ.§. pater. e. l. lꝫ. dicit aūt ꝙ tres leges vltimo alle. vident̉ ſolu­tionē deſtruere ſed non deſtruūt qꝛ ademptio legati que ꝑ eas inducit̉ poterat vtiliter ꝓcedere ſeꝑatim ſine trāſlatio­ne. ⁊ eodē mō rn̄detur ad. l. iulianus.§. minor. ff. de fund. in ſtruc. ẜm Dy. hanc maͣm Cy. proſeꝗtur in. l. ſancimus. C. d̓ dona. vbi etiam ponit dictum Ia. de are. quod fuit tale aūt inutile cauſat̉ ab inutili ⁊ tunc vitiat̉. ff. de ver. ob. l. j.§. ſi ꝗs ita. ⁊ de fideiuſ. l. cū lex. ⁊. C. de legi. non dubium. fallit ẜꝫ eū qn̄ pͥmū eſt inutile reſpectu ciuilis vinculi ſed vtile reſpectu naturalis. C. de ꝯtrahen. ſtip. l. nuda de pac. ſi pacto. aut cau ſatur inutile ab vtili ⁊ tunc inutile trahitur ad vtile. ff. de cō trahen. emp. l. fundus. ⁊ ſic pōt loqui. ff. de dona. inter vi. ⁊ vxo. ſi ſponſus.§. generaliter. qd̓ verum niſi expreſſe ꝑ. l. in hiberetur. ff. de vſur. vſuras. aut vice mutua vnum eſt alteri cā ⁊ tunc vitiat̉ vtrūqꝫ vt in. l. pedius. ⁊. ff. fa. her. in hoc iu­dicio. aut neutrū eſt alterius cā. ⁊ tunc nō vitiat̉ vtile ſi ſepa ri poteſt. ſi ſeꝑari nō poteſt vitiat̉ ſi agēti culpa poſſit aſſcri bi inducit̉.§. item qꝛ. ⁊.§. trebatius. ad ſecūdū caſum obſtat sͣ. eo. li. de elec. ſi ꝯfirmationē ꝓpter qd̓ tēperari pōt illd̓ di­ctū qd̓ trahit̉ īutile ad vtile ſupplēdo vl̓ ſaltē vtile nō vitia tur vt ibi. Ia. de bel. al̓r ꝓſequit̉ inſti. de inuti. ſtip. Uic regule cōuenit qō do. ſuperā­tij de cingulo ep̄i terui ſien̄. quā ꝓſequar abbreuiādo ⁊ erat talis. A. ⁊ B. litigātes in curia ſuper receptiōe teſtiū vtri uſqꝫ reſcriptū īpetrauerūt ad partes corā receptore oppo­nit. A. teſtes. B. recipi nō debere cū reſcriptum pro ipſius parte ſit nullum quia excommunicatus erat maiori excom­municatiōe tempore date queritur an hoc ꝓbato reſcriptū ex toto valeat an ex parte vel ex parte illius. A. tm̄: an vero in nullo valeat. Ad pͥmum allegat quatuor rōnes. ad ſe cundum tres regulas ⁊ vnā rōnem. ad tertium quatuor ra­tiones. demū ſoluit excludendo caſus non dubios ⁊ ad ma teriam diſtinguit. Ad partem qd̓ in totum valeat indu­cebat de arbi. ꝯtingit. ⁊. c. per tuas. vbi cōmixtio habilis ⁊ inhabilis facit valere qd̓ non valet geſtum ſolum ab inha­bili. lꝫ ergo reſcriptum a ſolo excommunicato impetratum non valeat. sͣ. eo. lib. de reſcrip. c. j. valebit tamen propter cō mixtionem. ad idem quod dicitur de auctoritate preſtita ꝑ verum ⁊ falſum tutores. ff. quod cum falſo tutore. l. j.§. j. vn̄ vnitum cum duobus retinet conditiones que ſunt meliores in altero. C. cōmunia delega. l. ij. ⁊ de rei vxo. act. l. vna circa pͥn. ⁊ no. xvj. q. j. ⁊ temporis ne ſe. vac. c. i. facit. xxxij. q. i. non eſt culpandus de ſpon. inter opera. ⁊ prodeſt maiori cōmu­nio quam habet cum pupillo. ff. quemadmo. ſerui. amit. ſi cō munem. ⁊ vide quod not. sͣ. eo. li. de iurepa. c. vno in vltima glo. ſic ad validandum reſcriptum proſit excommunicato communio non excōmunicati: cum non ſit nouuꝫ quem per alium conſequi: qd̓ per ſe conſequi non poſſet. de conceſſio. preben. c. penul. cum concordan. Secundo certuꝫ eſt re ſcripta impetrata de conſecutiuis iudicij diſtingui ab his qͥ ſunt principaliter impetrata: vt patet. sͣ. de reſcript. ex par­te decani. vbi valet primum eo caſu quo non valeret ſecun­dum vt ibi patet in ſummario intellectu. ſed iſtud de conſe­cutiuis iudicij ⁊ in iudicio ⁊ intra litem impetratum fuit: cū teſtiū receptio ⁊ ipſius receptionis commiſſio ſit de litis ꝓ­ceſſu. patet primū de proba. quoniam contra. ⁊ ſecunduꝫ. sͣ. de teſti. preſentium. e. lib. ſed actus iudicialis cuꝫ excommu­nicato habitꝰ ēt ſi ſit actor valet donec oppōat̉ exceptio. sͣ. e. li. d̓ exce. pia. ergo valuit īpetratio. ex qͦ nō fuit exceptum. Tertio