Seite
Tertio in effectu ſatis eſt ꝙ valeat ex perſona nō excō­municati. nam ſi ſolus impetraſſet reſcriptum talis forme aduerſarius vteretur illo. ſunt enim reſcripta cōmunia ſal­tem poſt citationē. de quo ſatis ſcripſi de reſti. ſpolia. ex cō queſtione. facit ad idem de mu. pe. c. j. ij. ⁊ sͣ. eo. libr. de re­ſcrip. diſpendia.§. reus quoqꝫ. C. de temp. in integ. reſtitut. l. petende. ſic quādoqꝫ vnius partis priuilegiū alteri parti­cipatur. C. de fruet. ⁊ li. ex. l. fina. poterit ergo excōmunica­tus ſuos teſtes coram receptore ꝓducere. ⁊ ſic nō eſt diſpu tandum. an valeat quo ad eum. Quarto. ſi hoc dicatur dubium debemus illaꝫ partem eligere. vt res potius valeat ſupra de verb. ſign. abbate. ⁊ que minus ſit captioſa. ff. eo. titul. l. quotiens. ⁊ in iudicijs equalitas ſeruanda eſt ſupra eo. in iudicijs ⁊. c. nō licet. eſſet autem inequalitas vnius teſtes tantum recipere quod ſi fieret. oporteret nouam cō­miſſionem fieri melius eſt ergo partes hoc expediri compe dio qͣꝫ per quādam ſubtilitatem cum partiū diſpendio cau ſam ꝓrogari. sͣ. de re iudi. abbate ad finē. recipiat ergo. A. contra ſe quod ꝓ ſe approbat. v. q. iij. ſi quis teſtibus nec il­lud ſolum ī parte reſpuat de cōſe. diſtin. ij. comperimus cuꝫ concord. potiſſime quia perſona ipſius. B. cum quo impe­trauit approbando ſibi deinceps opponere non poterit fa cit. sͣ. eo. lib. de elect. nulli cum concord. Ad partem ꝙ ſolum ꝓ non excōmunicato valeat facit hec regula vt vtile ſeparabile ab inutili quale eſt iſtud per ipſum inutile non vitietur. ex contrario ſequeret̉ ꝙ graua­retur quis alterius odio contra regulam. sͣ. eo. nō debet ⁊ puniretur culpa carens contra regulam ſine culpa. sͣ. eodē. Scd̓o ꝙ poſſit reſcriptum in parte valere ⁊ in parte nō valere patet. sͣ. eo. lib. de reſcript. ſi eo tempore. nec miruꝫ cum in ſententijs collationibus teſtamentis legatis ⁊ con­tractibus idem habeatur vt patet. sͣ. de arbit. cum tempore de p̄bē. diletꝰ. d̓ teſta. Raynutius ⁊. c. Raynaldus. ſic ⁊ cō tractus pro parte tantum valet ⁊ claudicat de deſpon. īpu. de illis ⁊ ibi concor. Item ſi relīquit̉ capaci ⁊ n̄ capaci valꝫ in parte capacis. ff. de lega. ij. ſi titius. ⁊ de lega. j. plane.§. ſi coniunctim ⁊. l. ſi duobus ſic ⁊ in propoſito teneat reſcrip­tum pro parte capacis ad impetrandum. Ad tertiam partem ꝙ in nullo valeat inducitur quia ſi A. ⁊. B. impetrarunt negari nō poteſt. B. excōmunicatū impetraſſe quia licet ⁊ alter impetrauerit tamen ⁊ ipſe. ff. d̓ ritu nup. illud ſed decre. dicit reſcriptum ab excōmunicato impetratum ipſo iure irritum de reſcript. c. j. ⁊ iſtud eſt tale ergo ⁊c̄. facit ad hoc eo. titu. in toto ⁊. c. plus ſemper. Scd̓o ſepe cōmixtio vitioſi totū improbat vt patet. ix. diſtin. ad ſacras ⁊ xvj. diſtin. c. j. vnde ſi ex comedis quadri gis vel ſimilibus vnum eſt in caſu redibitionis omnes redi bentur ſi non ſingulare ſed cōmune fuit pretium eoruꝫ. ff. d̓ edi. edic. l. cum eiuſdē. vnde ſi in teſtimonio vel ī īſtrumēto ſit aliqua falſitas totum vitiatur vt. iij. q. ix. pura de hereti. fraternitatis vbi ſatis de hoc ſcripſi poſt Innocen. Tertio cōmixtio ſcienter facta de excōicato in actuelo ctionis illam vitiat vt no. ix. q. j. nos in hominē ⁊ sͣ. eo. lib. de elect. ſi quando in glo. ſina. ad idem. ff. de arbitr. l. pedi­us vbi non valet cōpromiſſum factum in liberum ⁊ ſeruum in ſentētijs iudicialibus ꝓceſſibus latis vel factis ab habili ⁊ inhabili ꝓbatur idem de re iudi. ad ꝓbandum de offi. de leg. cum ſuper idem in conſtitutione ſindici de ꝓcur. c. fina. Quarto cōmunio excōmunicati peccatum eſt ⁊ quan­doqꝫ mortale. vt ſatis ſcripſi quod met. cauſa ſacris in vlti­ma queſtione. ergo propter delictum impetrantis cum ex­cōmunicato etiam quo ad ipſum non valeat reſcriptum vt puniatur in quo peccant de īmu. eccle. c. fi. cum concor. ad primā ⁊ ſcd̓am partem facit quod ſcripſi poſt Inno. de offi. deleg. prudentiā.§. vj. in glo. notat hic. Soluendo pͥmo proponit qōnem nō dubiam. in illis caſibus in quibus etiā ſolus excōmunicatus impetrare pōt exceptatis in pͥn. c. j. de reſcrip. idem ſi in p̄dicto iudicio excōmunicatꝰ erat reus ꝙ pōt oīa facere ad ſui defenſionē ꝑtinentia. de iudi. intellexi de excep. cū inter. Remanet ergo dubiū. quando ille excom municatus erat actor prime cauſe vel litis. ⁊ tunc dixit in to tum valere reſcriptum de conſecutiuis iudicij impetratū. ex quo non fuit exceptum per allegata poſt prin. prime patris verſiculo ſecundo certum. ſed ſi adhuc eſt excōmunicatus: licet exceptio non obſtet reſcripto obſtabit tamen producti oni teſtiū quā facit vt actor ſicut obſtaret coram delegante. extra thema vero ad declarationem materie. quando excō­municati cum non excommunicato impetrant reſcriptum non de cōſecutiuis iudicij. ſic diſtīguit. aut ſimul impetraue runt vt actores cōtra tertium. aut vnus ex eis ē actor alter re us. primo caſu aut ius eorum erat diuiſibile vel vtriqꝫ in ſoli dum competens etiam quo ad exercitium. aut indiuiſibile vtriqꝫ cōmune. primo caſu pro non excommunicato valebit reſcriptum quod pro excommunicato erit caducum. facit. ff. de le. ij. ſi titio ⁊ mihi. ſecundo caſu quando indiuiſibiliter eſt vtriqꝫ commune inſeparabiliter vitiat reſcriptum per­ea que h̓ plene no. in glo. ⁊ ſuper ea quādo vero vnus ex eis actor eſt. ⁊ alter reus ſi excommunicatus erat actor. non va­let reſcriptum per pre. de. primā de reſcrip. cum reſcriptuꝫ a vitioſo ⁊ prohibito traxerit origineꝫ vt ibi no. ſi vero excom mucatus erat futurus reus. qui cum actore cōuenit de iudi ce ⁊ loco vt eſt moris: tunc ſi nō ab ipſo reſcriptum originem duxerit valebit in totuꝫ ad hoc. C. de cad. tol. l. vna.§. in pri­mo. facit qd̓ no. de ꝓba. licet in gl. bene tamē. ver. Itē ꝯſtat nō tn̄ ꝑ illud audiret̉ reus excōmunicatus agere vel recōue nire volens. vel aliquid facere quod ad defenſionem nō ſpe ctet. niſi prius fuerit abſolutus. de excep. cum inter in fin. eo. lib. ⁊ ti. pia. ad id quod dixi de conuenientia iudicum obſta re videtur quod ſcripſi poſt archi. in pre. dec. de reſcrip. in fin. ſcilicet quod curia non admittit excommunicatum reuꝫ ad conuenientiam iudicum ſed illud procedit cum de excō­municatione excipitur. Regule iuris ciuilis huius littere. U. ſunt he. Elle nō creditur qui obſeꝗtur ī imperio pr̄is vel dn̄i Erum eſt neqꝫ pacta neqꝫ ſtipulatiōes factū poſſe tol lere: quod enim impoſſibile eſt neqꝫ pacto neqꝫ ſtipulatione poteſt comprehendi vt vtiliem actionem aut factum cōpre­hender̄ poſſit. Bi lex duorum mēſium fecit mentionē ⁊ qui. lxi. die venerit audiendus eſt ita enim ⁊ imperator noſter Anto. cū diuo fratre ſuo reſcripſit. Bicunqꝫ cāe cognitio eſt ibi pretor deſideratur. Ani timoris nō eſt iuſta accuſatio. Bi repugnantia in teſtamento inter ſe inuenitur neu trum ratum eſt ⁊ que rerum natura prohibentur nulla lege confirmata ſunt. Bi voce ſed preſentia opus eſt mutus ſi intellectum habet poteſt videri reſpondere. Idem in ſurdo hic qui­dē ⁊ reſpondere poteſt furioſus abſentis loco eſt ⁊ ita pō­ponius lib. j. epiſtolarum ſcripſit. Atum rome que principatuꝫ ⁊ ca put obtinet nationū .ij. q. vij. beati ad fi. vbi petri ⁊ apoſtoloca ſedes fuit a deo principaliter ordinata. xxj. di. qͣꝫuis. xx xiiij. q. i. rogamus. sͣ. qui fi. ſint leg. per. venerabi­ad fi. sͣ. eo. li. de elec. fundamenta.§. ne autem ⁊ vide qd̓ d̓ rō ma clero ⁊ populo romano ibi ſcripſi ante.§. illud ſuper gl. die ſancta Martij habetur eadem data in. l. Item veniūt .§. pridie ydus. ff. de peti. heredi. ⁊ iſte menſis ẜm latinorum cōputationē eſt primus de hoc no. lxxv. di. c. vlt. ẜꝫ hebray cam vltimus. lxxv. di.§. primū. Prima gl. arguit ⁊ remittit. Secunda gl. inſtruit de calendis ydibus ⁊ nonis. Glo. ſcire debes. inſtruit de more curie circa epiſcopatū ſcribēduꝫ in litteris ⁊ circa formābulle ⁊ circa pontificatuꝫ ⁊ quando incipit. Ultima glo. querit arguit pro ⁊ cōtra Mer. Io. an.