Seite
pͥus iuſtificetur appellatio. qd̓ dic ut. e. t. nō ſoluꝫ. li. vi. Non citato. qꝛ citare nō tenetur vt in p̄. dec̓. euꝫ qui. b Abſentē. fortificabāt dubiū h̓ duo ꝙ citatus fuit. et ꝙ fuit abſens ꝑ q̄ aꝑta videbat̉ ꝯtumacia in non veniē­do. vt. jͣ. dicam potuit ſi lis erat ꝯteſtata et liq̄bat de c Promulget. qd̓­ cā. s. e. ꝓut et idē ſi nō erat ꝯteſt­ta. ſꝫ erat de caſibꝰ qͥbus ꝓcedi pōt ad ſnīam li. non cōte contra contumacē qͥ habentur ut lit­non ꝯte. qm̄ in tex­tu et in glo. ſe et ab adu̓ſario intētatū d Debitum.ſ. de­ī ſolo poſſeſſorio ꝓcedēdo eē dieꝝ ⁊ a tꝑe no de doſo et cōtumacia ticie. de ap. ꝯcerta­tioni. li. vi. Iante diffinitiuam e Appellare. no. ſnīam a iudice qͥs inno. ⁊ pꝰ eū hoſt appellando rece­d̓ ap. dilecto. ut ibi ſepͥſi in fi. vlt̓. glo. dat et iudex ſue appellati et guil. in ſpe. d̓ ſē. oni nō deferens eo citato ꝓla.§. iuxta. ꝟ. qͥd gͦ ſi appellatio. ꝙ appellans ante ſen tentiā qͥ poſtea appellat a ſnīa ꝑ hoc nō renūciet pͥme ap pellatōni nec ſnīam ratificat. geminatō em̄ appellatōnuꝫ nō ſubmittit ſed ſubtrahit appellātē a iudicis ptāte. xxx. .q. ij. lotharius. de ap. bone. et. c. dilecte. nō ob. ff. rē ra. ha. l. iij.§. falſus. qd̓ ſolue vt no. b̓. de re iud̓. c. i. f Manifeſte. vt qꝛ nulla cā fuit ibi exp̄ſſa vel non ltīma dato ꝙ eēt vera. uel lꝫ ltīma manifeſte falſa vel iam pri nunciatū eēt illā falſam ⁊ nō appellatū. Et aduerte qꝛ ꝓ bare vid̓r h̓ lr̄a. ꝙ vera ꝯtumacia in nō veniēdo nō impe dit appellantē niſi ſit manifeſta vt ſic in vera contumacia diſtinguat̉ int̓ manifeſtā et dubiam. appellans enim fr uole et recedēs vere ꝯtumax eſt. et tn̄ ſi hͦ nō eſt manife­ſtum appellat. et ẜm hͦ intelligēda vident̉ iura q̄ dicūt cē tumacē ī nō veniēdo nō appellae̓. ij. q. vi.§. ſūt qͦꝝ. ī pͥn. .xxiiij. q. iij. de illicita. C. de iud̓. ꝓperādū.§. cū aūt. qͦruꝫ ap. nō re. l. i. C. e. t. In nō veniēdo iō dixi. qꝛ ꝯtumax ī nō parendo appellat. ff. de ap. creditor.§. iuſſus. et ꝓ rōne diuerſitatis dicit ibi glo. ꝙ iſte peccat in vno tantuꝫ. ille in duobꝰ. qd̓ ītelligo ꝙ iſte venit ſꝫ nō paret. ille nec ve nit nec paret. et guil. in ſpe. de ꝯtu.§. i. ꝟ. et no. pͥmo d ſtinguit duplicē ꝯtūaciā. verā et p̄ſūptā. ſcd̓o tripliceꝫ .ſ. euidentē. verā: et p̄ſūptā dicēs ꝙ verꝰ ꝯtumax quem citatō app̄hendit nō audit̉ appellās et ml̓tominꝰ euidēs Et euidentem vocat ꝯtumaciam illius qͥ dixit ſe nō ver turū. et an ſufficiat h̓ extra iudiciū dixiſſe nūcio citāti. vi­de qd̓ no. de ſen. ex. venerabilibꝰ.§. ſecus. li. vi. Verā il­lius quem citatō app̄hendit. Fictā vel interp̄tatiuā citati ad domū quē citatio nō app̄hendit. Ia. de are. ꝯtumaciā quā ſupradixi euidētē dicebat veriſſimā. ⁊ dicebat fictū ꝯtūacē appellare. veꝝ venientē et iudice ſedēte ꝓ tribu nali reſtitui ad appellandū. ff. de in inte. reſti. l. diuꝰ. v. riſſimū nullo iure ad appellādū admitti. ff. ex qͥ. ca. ī poſ. .e. fulciniꝰ.§. fi. Sed c̓ca hoc eſt ſciēdū. ꝙ in ꝟo ꝯtūace qͣ druplex ē opi. et ī ficto qͣdruplex. nā aliqͥ dicūt veꝝ quē .s. dixi euidentē vel veriſſimū alij inuētū. alij nō īuentun tūc demū ſi ſe citatū nouit alij citatū ab hoīe. It ē qͥdā di­cūt fictū inuētū qͥ dixit ſe vētuꝝ vel tacuit ſꝫ nō venit. et hāc etiā recitat glo. vl. in. l. fi. ff. de reſti. in inte. Alij di cūt hūc veꝝ ſꝫ nō fictū nō inuētū. et fa. qd̓ no. ī. l. ex ꝯſen ſu.§. fi. ff. de ap. Tercij in nō inuēto diſtinguūt an cita­tio poſtmodū ad ip̄m ꝑuenerit et ſit verꝰ an nō. et tūc ſit fictꝰ. et fa. qd̓ no. in. l. i. g. i. ff. qn̄ ap. ſit. Alij dicūt fictaꝫ cū ius citat. verā cū citat hō qꝛ nūciꝰ ⁊cͣ. ff. d̓ arbi. celſꝰ ⁊ facit quod no. ꝯpoſt. de ele. c. i. li. vi. ſic vera int̓pellatō q̄ fit exp̄ſſe ꝑ hoīeꝫ. ff. d̓ vſu. mora. ficta q̄ tacite fit ꝑ le gēut in ꝑſona minoris. ff. del̓. ij. l. ticia ſeīa.§. vſural. C. in qͥ. ca. in inte. reſti. nō ē ne. l. in minoꝝ. De ꝟo et ficto placet opi. ij. reprobata pͥma et qͣrta. et lꝫ tercia in ſe ſit vera. qꝛ vere iudici ꝯtūacit̓ reſiſtit is qͥ nō inuētꝰ citatō nis noticiā habuit et nō venit. tn̄ quia id iudicialit̓ nō cō ſtat ⁊ ex p̄ſumptio ne iudicamus habe mus illuꝫ pro ficto vel et̄ nō citato vlteriꝰ in vbi iudicialit̓ ergo ꝯſtaret hēretur ꝓ cā ꝓcedes ꝯtraipſū etiaꝫ vero. et ſic poſſꝫ in abſentē ſnīam diffinitiuaꝫ telligi.§. ſinautē. d̓ promulget. poterit id̓ ap­quo ſubmittam. It ſciēdum ꝙ c̓ca cor pellās a dicta ſententia in tumacis appellacio fra tꝑs debitū appellare nē eſt opīo et̄ qͣdru niſi eiꝰ prima appellatio plex. Cōmunis hꝫ ꝙ fictus appellat. eſſet friuola manifeſte. .C. qūo et qn̄ iudi. ab eo. ff. qn̄ ap. ſit. l. i. ī fi. C. d̓ lib̓. ca. ſi is. et fa. hͨ dec̓. Scd̓a ſingularis opi. Iac. bal. et odof. quā ſeq̄bat̉ dn̄s meus in.ſ. ꝓperandū. ꝙ etiā ficte ꝯtūax non appellet. et hoc dicūt ꝑ.§. ſin aūt. e. l. de iud̓. et poſt edictum fine ſine ſuppletōe addendo. ſꝫ ut ibi dic̄ glo. ſi finis ille loqueret̉ de eo qͥ nec vere nec ficte ꝯtumax eſſet non eēt appellatō neceſſaria. qꝛ ipſo iure ſnīa nulla. et f exponas quod ibi dic̄. audiet̉ bn̄ficio nullitatis ſine appel latōnis remedio non ꝯuenit rn̄ſionarratis ꝯtra illud d̓ f de niſtru. inter.§. ceterum. alij dicūt ficte ꝯtumacē appe lare poſſe qͥ venit iudice ſedēte ꝓ tribūali. alias non ap pellat. et ſic intelligunt.§. ſinaūt. Alij dicūt nedum fictum ſꝫ etiā veꝝ appellare poſſe dūmō nō ſit manifeſtus quē ſupra vocaui euidentē vel veriſſimū. et ꝓ his fac̄ h̓ lita. et de ſen. ex. venerabilibꝰ.§. idē. vbi videt̉ exp̄ſſum ꝙ ci tatus nō veniens ſit p̄ſūptiue ꝯtumax. qꝛ potuit impedi ri ſic ꝙ venire nō potuit. cum gͦ eo caſu bn̄ficio abſentie reſtitueret̉ ꝯtra ſentētiam. de re iud̓. cū bertoldꝰ. de re. in inte. ex lr̄is. et de hͦ. ff. de dā. infec. ſi finito.§. ſi forte. de re iud̓. q̄ſitū. fortiꝰ gͦ bn̄ficiū ꝓbabil̓ abſentie illum ex cuſabit a ꝯtumacia vt appellare poſſit ut pn̄s et obtīere ſnīam retractari ꝓpt̓ imqͥtatē ſui. nō ꝓpt̓ abn̄tiam tm̄. fa teor tn̄ ꝙ vbi pn̄s appellare nō poſſet. vt qꝛ tercio cita­tus. tūc nccͣria eēt reſtō de qua in p̄dc̄is iuribꝰ. Et ex his ꝯcludi poſſet et ſcio ꝙ nouū videbit̉ ꝙ ſi ꝯtūax qͥ nō ve­nit appellat. iudex a quo appellat ſi ſcit illū euidentē ul̓ verum ꝯtumacem appellatōni non deferet. ſed in cā ver executōe ꝓcedet. iudex tamen ad quem appellationē re cipiet et pͥus d̓ hoc p̄iudiciali cognoſcet.ſ. an potue̓it ap pellare. et ſi cā cognita inuenerit illum manifeſtū et eui­dentē ꝯtūacem vel veꝝ ſiue inuentum ſiue nō inuētuꝫ qͥ tamen poſtea citatū ſe nouit nec apparet ipſius iuſtū im pedimentū vel excuſatio. et ſic ꝯtempſit ꝓnūciabit appel lationem non deuoluere. et in appellatōnis cauſa nō ꝓci det. Si vero ſibi cōſtabit illum lꝫ inuentum fortius nō in uentum. qͥ poſtea ſe citatū nouit iuſte impeditū. ꝓpte̓ qd̓ venire non potuit. vel ſaltem excuſabilē. ut qꝛ c̓didit ter minū ꝓrogatū. de reſti. in int̓. ex lr̄is. ⁊ fa. qd̓ ibi ſcripſi poſt vin. ⁊ tā. cū ꝑ hoc apꝑeat eū nō fuiſſe ꝯtūacē qꝛ nō ꝯtempſit. ff. de re iud̓. ꝯtumacia ꝓnū̄ciabit appellatōnē deuolue̓. ⁊ de illa cognoſcet. ⁊ eſt ſi. qd̓ ſcripſi. s. de ap. ad hͦ. ſi in vna. ⁊. s. de reſti. ſpo. ſollicite. de teſti. veniēs .ij. de ap. nō ſolū. li. vj. in. iij. glo.