Seite
p̄ſumat. quacūqꝫ aucͣte diſponere ⁊cͣ. Ponde̓tur e̓go re­ſcriptoꝝ tenor. de pͥuil̓. porro. Si aūt ẜm nouā forman papa dat canonicatū. ⁊ circa p̄bendā dat bn̄ficiū accep tandi infra mēſeꝫ. tūc lꝫ reẜuatio et executoris ptās ad iūgatur p̄bende infra mēſeꝫ acceptare poterit. ut. s. di­ri ita ꝙ poſt menſeꝫ ex vi reẜuatōis acceptare vel per executoreꝫ ꝯferri n̄ poſſet. qꝛ cū canonicꝰ eſt ex vi cano nicatꝰ vid̓r ꝙ ſi nl lus ibidē expectat etiā poſt mēſem ſi­ipſius noticia duxerit ac­bi petenti ꝑ ordīa ceptandū ut appoſitio me riū ꝯferri dꝫ. ⁊ cū decreto.i. ꝙ alter ſis eiuſde aliquid afferat collata nō tenꝫ. ꝑ impetranti queꝫ etiā bn̄fi dec̓. ſi clericꝰ. ij. ℟ ciuꝫ qd̓ acceptare pote̓at de p̄ben. li. vi. S hͦ caſu poſſꝫ dici cō petendo ſibi per ſuum exē trariū qꝛ in caſu d̓ cutoreꝫ ꝯferri aūt recipiē cre. ſi clericꝰ expi­do ſibi pn̄ti collatū ipſuꝫ raue̓at ptās execu ex hoc acceptare et colla toriſ ſꝫ h̓ adhuc du rat quo ad aliaꝫ c tōem taliter ſibi factā va vacabit ſi accepta lere cenſemꝰ Ceterū vt bit̉ infra mēſeꝫ nil ta diuturnis vacatōibus ergo mirū ſi ibi or­dīarius aditur. jtē qͣꝫ fraudibꝰ et litibus oc­nec ibi ordīariꝰ hꝫ poteſtatem ſuꝑ n gligētia ita nec h̓ et hoc teneas. a Noticia. hͦ det̓minabit in fi. et no. qꝛ in iſta forma nō eſt locus decre. ne captande. e. t. li. vi. ut poſſit accepta re pͥmuꝫ incertū quod vacabit. illa em̄ locuꝫ habꝫ ut ibi patet cū ſimplicit̓ ſcribitur de bn̄ficio qd̓ duxerit accep tanduꝫ. tunc em̄ poteſt ſe fortune ſubmitte̓ acceptando pͥmuꝫ vacaturū vel vlterioreꝫ ex cauſa. ſed qn̄ ſcribit̉ de bn̄ficio qd̓ a vacatōis noticia infra menſeꝫ duxerit accep tandū. h̓ verboꝝ forma non patit̉ ꝙ vacaturū acceptet ffateor tn̄ ꝙ vacās poteſt acceptare etiā ſi vacabat tꝑe gr̄e. verbū em̄. noticia vacatōis. pn̄tem et futurā inclu­dit dūmodo vacet. de pͥuil̓. qꝛ circa. nec ob. ſi p̄cedat ver bū. qd̓ vacabit in reſeruatōe. ſine verbo pn̄tis tꝑis. ſi qd̓ vacabit. nam illud vacat qd̓ vacās reꝑitur Vn̄ dicit lex ꝙ verbū. oꝑtebit. tam pn̄s ꝙͣ futurū tꝑus deſignat. ff. de ver. ſig̓. l. verbū. in pͥn. ti. ad ideꝫ. e. t. verbū erit. e aliud eſt dicere vacabit. aliud vacare inchoabit. et h̓ cō uenit hic menti. ſecus vbi mens reſiſteret. ut ibi. b Afferat. Simile de priuil̓. ſi papa. li. vi. c Queꝫ et̄. ſūme vtilis fuit iſta ꝑticula. cū em̄ executor datus cū clauſula acceptādi ptātem nō habeat in ꝯferē do beneficiū niſi ex qͦ fuerit acceptatuꝫ. tota die collatio nibꝰ apponebat̉ ꝙ n̄ valebāt qꝛ nō p̄ceſſerat acceptatio et qꝛ ipſius p̄cedentis acceptationis deficiebat quando qꝫ ꝓbatio. ſuccūbebat expectans. lꝫ ergo verbū accep tationis nō expͥmat. ſatis eſt tn̄ ꝙ petit ꝯferri vel reci­pit collatuꝫ. Aulta ſimilia colligas ex no. de his que fi. a. ma. ꝑ. c. ex ore de ap. ad audientiaꝫ. et. c. dilecti. ij. Vn̄ exquo ꝑ inſtrumētuꝫ de ꝓmiſſione ꝯſtat. preſumitur ini rogatōem preceſſiſſe. inſti. de inuti. ſti.§. ſi ſcriptuꝫ. ff. d̓ ver. ob. ſcienduꝫ. Sic ſatis eſt ꝙ heres ſe immiſceat. licꝫ verbo nō adeat. inſti. de here. quali.§. penl̓. ff. de acqui. here. iulianꝰ.§. ſi ſeruuꝫ. et. l. ſi quis extraneus.§. in ter­dum. tamen quādoqꝫ non ſufficit facti ꝓſecutio. de app. ab eo. i. ℟n̄. li. vj. de elec. eccleſia. i. de bap. c. i. et vltu. Sed in dec̓. ab eo. eūdo ad iudicē appellationis non ſatis. fit iuri volenti. per apoſtoloruꝫ delationeꝫ ipſum iudi­cem inſtrui. electio et baptiſmus formas habent. nec ſi­ne illis ſufficeret animꝰ etiam de quo conſtaret. Sed cū hic ſolum de animo et acceptatione queratur de illo ſa­tis conſtat per hic expreſſa. Iohannes an. d Executorem. lꝫ petitio et collatio de quibꝰ h̓ loqui tur requirāt executoris pn̄tiaꝫ eū alias de acceptatione non apparet. acceptatio tamen ſine preſentia executoruꝫ fieri poteſt dūmo do de illa fides fie ri poſſit. vt no. e curratur p̄dicte vacatōiſ ti. qꝛ cūctis. ad fi­Noticiā impetrateꝫ int̓pre li. vi. et ꝙ etiaꝫ ibi tamur habe̓ exqͦ ipſa va placet jnno. et ho­ſti. arch̓. et guil. catio in loco vel eccīa hu ſpe. de act. l̓ peti. iꝰ bn̄ficij publice nōͣ erit ver. jtē no. ad fi. lꝫ imputet quideꝫ ſibi hͦ ca­ꝯpoſt. videat̉ vel le ꝯtrariū. de ℟ p­ſū quo de ipſius ꝯmodo a­capitulum. in glo. git̉ id qd̓ ꝑ ſe vel ꝑ alium magna circa. fi. ꝟ. ſcire potuerit ignorauit quid ſi litere. De rebꝰ eccle. nō alie. e Aut. nota alter natiuam. ſufficit er Onaſteriorum et go alterum. aliarū animīſtra­f Preſenti. idem tionuꝫ regulariū in ꝓcuratore hn̄te ad hoc ſpeciale mā datum quod ꝓbat ſtilus curie quē p̄­miſi et ſcripſi de p̄­ben. accedens. Ad hͦ finis huiꝰ capituli. ibi. vel per aliū ſic et electio per ꝓcuratorem fieri poteſt. de elec. quia ꝓ p̄ter. et. c. pe. et matrimoniuꝫ contrahi. de ꝓcura. c. fi. li. vi. fa. e. li. de reg̓. iur̓. poteſt quis. et. ff. de ꝓcura. is qui ſtichuꝫ. et. ff. de leg̓. i. ſi ſit.§. ſi quis ita. non ob. ff. de ver. ob. l. ul. in pͥn. et. l. ſi ſtipulatus fuerim. in prin. que non loquunt̉ in ꝓcuratorē. Iohannes andree z Ceterū. equiſſima et expediens fuit etiaꝫ h̓ prouiſio h Loco. ſi locus vbi ſita eccīa careret habitatoribus ſa tis videret̉ ponderāda noticia loci vicinioris. fa. s. e. ꝯ. de fo. ꝯꝑe. qͣnuis de elec. vbi periculuꝫ.§. porro. li. vi. i Vel eccīa. no. ꝑ alt̓natiuā ꝙ ſatis eſt ꝙ in eccīa ſit pi blica. licet in loco vel opido ſit occulta. k Nota. forte qͦ ad hūc caſuꝫ inductꝰ ē rigor iſte ꝙ mē ſis currat etiā ei qui nō fuit in culpa ut qꝛ tm̄ diſtabat a loco bn̄ficij. ꝙ poſt factaꝫ gr̄am cū tūc vacaret vel pau lo poſt vacaſſet infra menſem id ſcire nō potuit vel ꝓcu ratoreꝫ hēbat in loco. ſed mortuꝰ eſt. vel his ſimile. ꝑ hͦ tn̄ qd̓ in hoc caſu ſpecialiter ſtatuit̉ ut ꝓbat litera q̄ ſeqͥ tur in hͦ caſu. et qd̓ p̄cedit ibi. p̄dicte vacatōis. nō recedo ab eo qd̓ no. de preb̓. ſi clericꝰ. li. vi. hic em̄ datus ē mē ſis in literis qui currit a temꝑe noticie Determīat ergo qn̄ dicat̉ habere noticiā in hoc caſu. ibi vero punit̉ ſin­pliciter negligentia et ſic nō ſe tangūt. Et idē dico d̓ hiſ que notaui de ℟ p. capitulū. ſuꝑ glo. ⁊ ita dico etiā ꝙ h̓ dicit̉ locuꝫ non habere in caſu dec̓. ſi pluribus. de p̄b̓. li. .vi. Vn̄ ſi papa ꝯtulit ꝓprio motu p̄bendā ſi qͣ vacabit ī eccīa et due equales vacabant noticia vacatōnis poſtqͣꝫ currūt. x. dies. ꝓuiſio ad eligendū nō recipiet̉ ꝑ hūc mo duꝫ. qꝛ ibi forſitantꝑe quo fiebat gratia vel pͥus erat no ticia vacatōis de qua hic dicitur. quem forſan impoſſibꝰ le eſſet ſcire prouiſum infra decem dies. et ſic in totum. f bi periret priuilegium optandi qui non fuit in culpa. Et idem dico de extraua. Io. que incipit. ſuſcepti. circa me­diuin. Sed dato ꝙ h̓ ſubſit impoſſibilitas vel deſit cul­pa. durat tn̄ circa talia bn̄ficia priuilegium acceptandi.