Vnc id genus felicitatis explicabo. quod totū inhabitu animi nec votis petitur ſed in pectoribusſapiencia preditis vatum dictis factiſqꝫ prudentibus eniteſcit. ¶ Appiū claudium crebro ſolitum dicere accepimus negociū. p. r. melius quā ocium cōmitti Nonquod ignoraret quam iocundus tranquillitatis ſtatuseſſet. Sed quod animaduerteret p̄potencia imperia agitacione rerum. Ad virtutem capeſcendam excitari. nimia quiete in deſidiam reſolui. Et ſane negociū nomine horrendum ciuitatis noſtre mores in ſuo ſtatu continuit. blande appellacionis quies plurimis vicijs reſperſit. ¶ Scipio uero affricanus turpe eſſe aiebat in remilitari dicere non putaram. uidelicet. quia exploratoet excuſſo conſilio que ferro aguntur adminiſtrari oportere arbitrabatur ſumma racione. In emendabilis eſtenim error qui uiolencie martis cōmittitur. Idem negabat aliter cum hoſte quēqͣꝫ confligere debere. quam ſiaūt occaſio obueniſſet: a neceſſitas incidiſſet. Eque prudenter. Nam et proſpere gerende rei facultatem omittere maxima demencia eſt. et in anguſtias vtiqꝫ pugnandi cōpulſum abſtinere ſe prelio. peſtifere ignauie affert.exitum eorumqꝫ qui iſta cōmittūt alter beneficio fortuneuti: alter iniurie neſcit reſiſtere. ¶ Quinti quoqꝫmetelli tum grauis tum eciā alta in ſenatu ſentencia.deuicta carthagine neſcire ſe illa uictoria boni ne plusan mali. r. p. attuliſſet aſſeuerauit. quoniā ut pacemreſtituendo ꝓfuiſſet. ita hannibalem ſummouendo nonnihil nocuiſſet. Euis enim tranſitu in italiam dormiētem iam. p. r. virtutē excitatā. Metuiqꝫ debere ne acriemulo liberata ī eundem ſomnū reuolueretur. In equoigitur malorū poſuit uri tecta. uaſtari agros. ex hauriri erariū. et priſci roboris neruos hebetari. ¶ Quidillud factum litinij fimbrie conſularis quā ſapiens. amarco lutacio pinthia ſplendido equite. R. iudex ad
