deceſſiſſe cognitꝰ eſt quam gininaſiarcho claudere iameum locū volēte ne quicquam excitaret̉. Cui quidemcrediderim eadem benignitate deorū et tantū poetice facundie. et tam placidum vite finem attributū. ſicut anacreunti quoqꝫ quem bis ſtatū humane vite modumſupergreſſum dum paſſe vue ſuco tenues et exiles viriūreliquias fouētem. vniꝰ graui ꝑtinacior in aridis faucibus humor aſſumpſit. ¶ Iungam illos quos et ꝓpoſitū et exitꝰ pares fecit. ¶ Millo crotoniates cumiterfaciēs quercū ī agro cuncis adactis fiſſam vidiſſetfretꝰ viribus acceſſit ad eam. inſertiſqꝫ manibꝰ diuellere conatꝰ eſt. Quas arbor excuſſis cineis in ſuam naturam reuocata compreſſit. eumqꝫ cum tot gimnicispalmis lacerandū feris p̄buit. ¶ Item polidamꝰ athleta tempeſtate ſpeluncam ſubire coactꝰ eſt. Nimio etſubito incurſu aque labefactata ea ac ruēte ceteris comitibus fuga periculū vitātibus ſolus reſtitit tanquāhumeris ſuis tocius ruine molem ſuſtētaturꝰ. Sed pōdere omni corpore humano potēciore preſſus. imbris petitam latebram demētis fati ſepulchrū habuit. Poſſunt hi p̄bere documētum in vno robore membrorū vigorem mētis hebeſtere quaſi abnuente natura vtriuſqꝫboni largicionem ne ſupra mortalem ſit felicitatem eūdem et valentiſſimū eſſe et ſapientiſſimum.¶ Capitulum tredecimum de cupiditatē.Erum quia exceſſus euita et fortuitos et viriles quoſdam eciam temerarios oracione attigīꝰſubiciamꝰ nunc eſtimacioni enerues et effeminatos. ut ipſa comparacione pateat quanto non ſolumforcior ſed eciam ſapiencior mortis interdū quam viteſit cupiditas. ¶ M. aquilius cū ſibi glorioſe exīguipoſſet mitridati maluit turpiter ſeruire. Quem nonaliquis merito dixerit pontico ſupplicio quam romanō imperio digniorem. quoniam commiſit ut priuatū
