ob ꝓbrium publicꝰ rubor exiſteret. ¶ Gn̄. quoqꝫ carbo magne verecundie eſt latinis annalibus. Tercio inconſulatu ſuo iuſſu pompei in ſiciliam ad ſuppliciumductꝰ. petit a militibus demiſſe et flebiliter. ut ſibi aluum leilare priuſquam exſpiraret liceret. quo miſerrime lucis vſu diucius frueretur. eoqꝫ moram trahens.donec caput eius ſordido in loco ſedentis abſcideretur.Ipſa verba tale flagiciū narrantis ſecū luctantur. necſilencio amica quia occultari non merentur. neqꝫ relacioni familiaria quia dictu faſtidienda ſunt. Quidbrutꝰ exignū et infelix momētum vite quanto dedecore emit: Quia furio quem ad eum occidēdum antonius miſerat. comp̄henſus non ſolū ceruicem gladioſubtraxit. ſed eciam conſtancius eam p̄bere ammonitꝰipſis his verbis iurauit ita ut viuam dabo cunctacioonem fati erumpnoſam. et iurandi ſtolidam fidemSꝫ hos tu furores immoderata retinēdi ſpiritꝰ dulcedoſubicis. ſane racionis modū expugnando. que vitamdiligere. mortem non timere p̄cipit. ¶ Eadem xerſenregem ꝓ tocius aſie armata iuuētute quod intra. C.annos eſſet obitura ꝓfundere lacrimas coegiſti. quimihi ſpecie aliena reuera ſuam condicionem deploraſſe videtur. opum magnitudine quam altiore animi ſenſu felicior. Quis enī mediocriter prudens mortalem ſenatum fleuerit.¶ Capitulum quartūdecimū Quam exquiſita cuſtodiavſi ſunt quibus ſuſpecti domeſtici fuerunt.Eferam nunc eos quibus aliquos ſuſpectos habentibus exquiſicior ſui queſita cuſtodia eſt. neca miſerrimo ſed ab eo qui inter paucos feliciſſimus fuiſſe creditur. incipiam. ¶ Maſiniſſa rex parūfidei in pectoribus hominū reponens. ſalutem ſuam cuſtodia canum vallauit. Quo tam late patens imperiū
