Seite
uel ablatiuo apud latinos iungi ſolent Ergo ſi adiunctæ uel nō ablati­uo mutant eius uim. Accuſatiuo quoque adiunctæ uel non debent ſi militer mutare caſum. Denique in comparationibus abſqꝫ præpoſiti one ſolet proferri ablatiuus: nec tamen dicit quiſqͣ ſeptimum tūc eſſe caſuum: ſed ablatiuum cum dico fortior Achilles Hectore: in quo om nes artium ſcriptores conſentiunt:& ſex eſſe caſus confitentur& nō ſeptem. Vno enim non duobus caſibus latini ſuperant græcos. Se­ptimum igitur qui addunt ſuperuacuum faciunt qui nulla differen­tia uocis in ullo nomine diſtet a ſexto. Sciendum tamen ꝙ hic caſus: ideſt ablatiuus eſt quando pro genitiuo& eſt quando pro datiuo acci­pitur græco. Pro genitiuo quando præpoſitionibus uel aduerbijs ab­latiui caſus ſubiūgitur: ut ex illo: ab illo: pro illo: coram illo: cum illo. Et quando comparatur fortior illo. Et quando nominis& participii ablatiuus uerbo:& nominatiuo alterius nominis cum tranſitione per ſonarum adiungitur: ut ſole aſcendente dies ſit: Et Traiano bellante uicti ſunt parthi. Hac autem utimur conſtructione quando cōſequē tiam aliquam rerum quæ uerbo demonſtrantur ad eas res: quæ parti­cipio ſignificantur oſtendere uolumus. Quid enim eſt Traiano bellā te uicti ſunt parthi: niſi ꝙ ſecuta eſt uictoria Traianum bellantem:& ſole aſcendente factus eſt dies: niſi ꝙ aſcentōnem ſolis ſecuta eſt dies. Inueniuntur tamen etiam nomina loco participiorum in huiuſmodi locutione poſita: ut Virgilius in ſeptimo. Non uobis rege latino diui­tis uber agri. Trio ue opulentia deerit: Rege latino pro regnante la tino: ꝗͣuis in huiuſcemodi conſtructionibus ſubauditur participium ſubſtantiuum. Græci autē in huiuſcemodi conſtructione ſolent ꝓ ge nitiuo participii ēt infinitū ponere uerbum: ut ἀυτηβασιλεύειντρα ανόνηγουνθασιλεύοντοσ τραίανοῦ etiam tunc pro genitiuo ponit græco: quando per participium habens& accuſatiuum interpreta­mur eum: ut pulchra forma mulier: pro pulchram formam habens mulier. Magna altitudine domus: ideſt magnam altitudinem habēs Pro datiuo quoqꝫ quando cum in uel ſub præpoſitionibus iungitur: ut in illo. ſub illo. Et quando ipſum ablatiuum interpretamur per ac­cuſatiuum& per præpoſitionem per: ut uinco te manu: ideſt per ma­num: uideo te lumine: ideſt per lumē. Oc penum huius peni: hoc penus penoris: hic penus pe­nus. Hæc penus penus: hoc penu penu: hoc ſpecus ſpeco­ris: hic ſpecus ſpecus: hoc ſpecu ſpecu. Algor algoris: hic