¶ De Pronomine Liber. xii.RONOMENESTARS ORATIONISquæ pro nomine proprio uniuſcuiuſqꝫ accipitur:perſonaſqꝫ finitas recipit Pronomini accidunt ſexpecies genus ꝑſona figura numerus caſus. Spēspronominum bipartita eſt. Alia enim primitiua:alia deriuatiua. Primitiua: ut ego mei tui ſui. Deriuatiua meus tuus ſuus. Et primæ quidem perſonæ primitiuum eſt ego:& reliqui caſus ſequentes ſecūda: tu:& eiusobliqui caſus. tertiæ uero ille ipſe iſte hic is& ſui: qd̓ nominatiuo caret quomodo ζαυτη apud græcos. Et ea quidē octo pronomina ſuntprimitiua uel ſimplicia. Deriuatiua uero ſunt ſeptem: meus tuus ſuus noſter ueſter noſtras ueſtras. In his igitur quindecim pronominibus nulla ſit controuerſia: quin omnes fateantur ea eſſe pronomina.¶ De Septem uocibus tertiæ perſonaVeritur tamen cur prima quidem& ſecunda perſona ſingula pronomina habeant. Tertiam uero ſex diuerſæ indicant uoces. Ad quod reſpondendum eſt ꝙ prima quidem& ſecunda perſona ideo non egent diuerſis uocibus: quiaſemper præſentes ſunt inter ſe& demonſtratiua. Tertia uero perſona modo demonſtratiua eſt: ut hic iſte: modo relatiua: ut is ipſe: modo præſens iuxta: ut iſte: modo abſens uel longe poſita ut ille. Si enīſuper omnes alias partes orationis finit perſonas pronomen rectiſſime tertiarum quoqꝫ perſonarum differentia diſtincte profertur q̄ plurimas habet diuerſitates. unde non irrationabiliter tertias uerborumperſonas Apollonius infinitas dicit: cum nulla in eis certa finiatur ꝑſona:& profunda multitudinis ſunt capaces: quomodo& pluralisnumerus nominum niſi adiungas eis uel nomen uel pronomen cumprima& ſecunda perſona eis non egeat. Si enim dicam ſcribo uel ſcribis in ipſa uoce diffiniui etiam perſonam ſcribentis& oſtendi. Si dicāſcribit incertum quis donec addam uel nomen uel pronomen ei.T prima quidem perſona pronomen& ſecunda& tertiæcum non diſcernunt genera inequalem habent etiam caſūdeclinationē tam in ſingulari numero ꝗͣ in plurali: ut egou
