C De littera Euchariſtiam ſemel in anno ſumere quare eccleſia inſlituit lib. iiij. di. xij. 7s. ⁊. 78. Euchariſtiam de neceſſitate ſumere ſi alicubi autoritates ſonant qūo ſunt exponende li. iiij. di. xij. 77. ⁊ per totum. Euchariſtiam de neceſſitate ſumere an teneatur ſacerdos cu ratus lib. iiij. di. xij. 79. Euchariſtiam frequentare an tarde accedere quid ſit meliꝰ ei qui bꝫ libertatem accedendi lib. iiij. diſt. xij. q. ij.n. ℟. 8. Euchariſtia qͣre in primitiua eccl̓ia quotidie ſumebat̉ deinde qd̓ conſcientia cōſuluit poſt ter in anno nūc ſemel. Ibidē Euchariſtiam ſemper ſumere qūo nec laudat nec vituperat Auguſt. lib. iiij. di. xij. 8ꝫ. Euebariſtiam credendo manducari quo ſenſu dixerit Augu. lib. iiij. diſt. xij. 84. Euchariſtiam raro ſacramentaliter manducare ꝙͣuis ſit ſecurius tn̄ frequenter eſt vtilius li. iiij. di. xij. 85. Euchariſtiam frequenter ⁊ raro ſumere vtrumqꝫ poteſt eſſe in gloriam dei li. iiij. di. xij. 86. Euchariſtiam ſumere an debeat aliquis vitare propter immundiciam corporalem lib. iiij. di. xij. q. iij. o. R. 87. Euchariſtie a ſumptiōe an ſemper debeat abſtinere qui pol luitur corporaliter li. iiij. di. xij. 8s. Euchariſtie a ſumptiōe abſtinēdū eē ei qͥ pollutionē babuit qꝛ ī lege bmōi īmūdus reputabat̉ nō ſequit̉ li. iiij. di. xij. 89. Euchariſtiam pōt ſumere alter coniugū poſt actum coniuga lem qn̄ reddit debitum vel exigit cā prolis lib. iiij. di. xij. 90. Euchariſtiā ſumere quare impediat pollutio li. iiij. di. xij. 9i. Euchariſtiam immundis manibus conſecrans an peccet lib. iiij. diſtin. xij. 9ꝫ. Euchariſtie ſpūalis māducatio quare nō requirit tantopere mundiciā corporalem ſicut ſacramentalis li. iiij. di. xij. 94. Euchariſtie in ſacramento an ſint accidentia in ſeipſis ſubſiſtentia li. iiij. diſt. xij. a. Euchariſtiam quare fideles frequenter recipiant ⁊ q̄ ſit buius ſacramenti efficacia li. iiij. di. xij. g. Euchariſtia an ſit quotidie ſumenda li. iiij. di. xij. h. Euchariſtiam an poſſint omnes ſacerdotes conficere lib. iiij. diſt. xiiij. q. j. a. ℟. 8. Euchariſtiā ꝙ nō poſſint cōficere heretici ⁊ ab eccl̓ia p̄ciſi ſi alicubi autoritates ſonant qūo ſunt exponende. Ibidem. Euchariſtia ꝙͣuis ſit ſacramentum vnionis tn̄ ipſam conficere pn̄t preciſi ⁊ quo li. iiij. di. xiij. ꝯ. Euchariſtiam quare pn̄t conficere beretici ⁊ tamen non pn̄t ſoluere ⁊ ligare lib. iiij. di. xiij. 10. Euchariſtiam quare poſſint heretici conficere cum conceſſa abutantur poteſtate lib. iiij. di. xiij. 1I. Euchari ſtiam ꝙͣtum ad poteſtatem conficiendi oēs ſacerdo tes equalem bn̄t autoritatem li. iiij. di. xiij. 12. Euchariſtiam an ſoli ſacerdotes poſſint conficere lib. iiij. diſtin. xiij. q. ij. b. ℟. 13. Euchariſtiam quare non poſſunt oēs conficere ſicut baptiſa re lib. iiij. di. xiij. 14. Ad idem. 16. Euchariſtiam quare non eſt dignus bonus laycus conſecrare lib. iiij. di. xiij. 15. Euchariſtiam quare non pn̄t ſancti conficere ꝙͣuis dicantur ſacerdotes lib. iiij. di. xiij. 17. Euchariſtie conficiende ptās an magis reſideat circa verbuꝫ an circa ſacerdotem li. iiij. di. xiij. q. iij. c. ℟. 18. Euchariſtia ꝙͣuis ſit medicina tū ex cauſa non eſt ſemper ſu menda lib. iiij. di. xvij. 54 ¶ Euum Euum ⁊ euiternū ſeu eternū differunt li. j. di. viij. 5. ⁊.6. Euum qūo eſt menſura angelorſt ⁊ qūo tp̄s li. j. di. xxxvij. 34. Euum quid eſt lib. ij. di. ij. 3. ſcd̓o. Euū an p̄cedat tp̄s aliquo pͥoritatis gn̓e li. ij. di. ij. q. j. d. R. 23 Euum qūo precedat tempus li. ij. di. ij. 24. ¶ Ex Et vel de nibilo aliquid ⁊ ex nibilo nihil fieri qūo intelligitur lib. j. di. v.§. ⁊ li. ij. di. j. 13. Ex prepoſitio quam babitudinem importat ⁊ quare dicit diſtinctionem inter extrema li. j. di. xxv. 4. Ex ipſo in ipſo ⁊ ꝑ ipſum qūo bn̄t eandem vim li. j. di. xxvj. ꝯ. Ex nec dicit identitatē nec cauſalitatē ſed ordinē ⁊ ꝙ productio ex nihilo neceſſario ponit inchoationem li. ij. diſt. j. 41. Ex in cum differunt li. ij. di. ij. 2. ¶ Excellentia Exceſſus Excellentīa eſt duplex ſcꝫ corrūpens ⁊ cōſeruans. ⁊ que eſt in ſpiritualibus ⁊ q̄ incorporalibus li. iij. di. xxiiij. 23. Exceſſus eſt duplex ⁊ ẜm quem modum aīa rationalis eſt ſimilis deo li. j. di. iij. 32. Exceſſus bonitatis ſubſtantialis in rebus poteſt attendi du pliciter libro. j. di. xliiij. 7. ¶ Excluſiuus Excluſiua dictio an vere addatur termino ſubſtātiali ſcilicet huic termino deus a parte ſubiecti li. j. di. xxj. q. j. a. ℟. 4. Excluſiua dictio facit excluſionē ꝙͣtū ad genus rei nō ꝙͣtū ad rē gn̓is li. j. di. xxj. 6. Et ibidē qͥd ſit genꝰ rei ⁊ qͥd res gn̓is. Excluſiua dictio an vere poſſit addi termino ſubſtantiali a ꝑ te predicati li. j. di. xxj. q. ij. b..8. Excluſiua dictio anvere addatur termino perſonali reſpectu predicati ꝓprij li. j. di. xxj. q. j. c. R. 12. Excluſiua dictio an vere addatur termino perſonali reſpectu predicati cōmunis li. j. di. xj. q. ij. d. R. 17. ⁊ 18. Excluſiua dictio excludit omne aliud vel aliū qd̓ non ſubijci tur nec predicatur ſed aſſociatur li. j. di. xxj. 20. ¶ Excōmunicare Excommunicationis ſententiam quomodo homo dicitur in ſe ferre lib. iiij. di. xvij. 53. Excōmunicatorum incommoda ⁊ mala li. iiij. diſt. xviij. 43. Excommunicationis ſententia dicitur iniuſta triplici ex cau ſa lib. iiij. di. xviij. 44. Excōmunicationis ſententia nec tenenda nec timenda eſt in duobus caſibus li. iiij. diſt. xviij. 45. Ex cōmunicari an poſſit vel debeat aliquis libro. iiij. di. xviij. q j. g. R. 51. Excommunicari debent contemptores ⁊ rebelles autoritate dei exemplo apoſtoli ⁊ rōne a conſimili ibidē in argumen tis ad partem affirmatiuam. Excōicationis ſnīa aqua cōione excludat lib. iiij. di. xviij. 53. Excommunicatio maior quos actus probibet cōmunicari li bro. iiij. diſt. xviij. 54. Excommunicatione poſſunt aliqui a ſacramentis ſeparari li bro. iiij. diſt. xviij. 55. Excōicatio an ſit morbus an me dicina li. iiij. di. xviij. 56. Excōicare qūo eſt tradere ſathane lib. iiij. di. xviij. 57. Excōicari quare ⁊ pro quo quis debeat vtrum pro dāno vel iniuria illata eccleſie li. iiij. di. xviij q. ij. b. R. 58. Excōicandi modus eſt duplex.ſ. a iure ⁊ a iudice. ibidem. Excōicationis ſententia qua ratione ferenda eſt pro dāno vel iniuria lib. iiij. di. xviij. 60. Excōicatus ſeipſum damnificat in bonis ſpiritualibus non eccleſia lib. iiij. di. xviij. 61. Excōicatione quare maledicit eccleſia ſubditum aliquē libro iiij. diſt. xviij. 52. Excōicatio a quo poſſit fieri li. iiij. di. xviij. q. iij. i. R. 63. Excōicare quare poſſunt alique perſone que nec ſacerdotes ſunt nec clauem babent lib. iiij. di. xviij. 65. Excōicandi ptās qn̄ fuit data petro li. iiij. di. xviij. 66. Excōicare ⁊ ſoluere ⁊ ligare babent ſe ſicut excedentia ⁊ exceſſa ⁊ vna ptās poteſt eſſe ſine alia lib. iiij. di. xviij. 6 7. Excōicandi poteſtas quare non eſt tot perſonis cōceſſa quot poteſtates clauium li. iiij. di. xviij. o8. Excōmunicare quare poteſt multitudo ita ꝙ nullus ⁊ non ex communicari lib. iiij. di. xviij. s 8. Excōicari an poſſit aliqͥs pluries li. iiij. di. xviij. q. iiij. k. r. 70 Excōicationis ſnīam non poſſe iterari ſique rōnes probare vi dentur qūo ſunt ſoluendeli. iiij. di. xviij. 71. Excōicationis ſnīa quare fertur in xp̄ianum malum ⁊ non in infidelem ⁊ paganum li. iiij. di. xviij. 72. Excōicatus an ſit qui communicat cum excommunicato lib. iiij. di. xviij. q. v. l. rn̄. 75. Excommunicatio eſt duplex ſcꝫ maior ⁊ minor ⁊ quis vtriuſqꝫ effectus. Ibidem. Excommunicatio maiori excōicatione communicans an pecd iij
