natur vt deus. aut ſemper agit aut nūqͣ. Et multa ſunt eter na. Item deū neceſſe eſt facere qͥcqͥd īmediate fit ab ip̄o. Error. ſiue intelligat̉ de neceſſitate coactionis. qꝛ tollit liber­tatē arbitrij: ſiue de neceſſitate immutabilitas: qꝛ ponit poſſi­bilitatē aliter faciendi. Item primū pͥncipiū non pōt im­mediate ꝓducere generabilia qꝛ ſunt effectus noui. Effectꝰ au tem nouus exigit cauſam immediatā que poteſt aliter ſe br̄e. Item primū pͥncipiū non poteſt aliud a ſe ꝓducere: quia omnis viſſerentia que eſt inter agens factum eſt per naturā. Iteꝫ deus non poteſt īmediate cognoſcere cōtingentia ni ſi per aliam cauſam particularē proximam. Itē ſi oēs cauſe fuerint aliquando in quicte. neceſſe eſt deum ponere mobilē. Itē deus eſt prima neceſſaria cauſa prime intel ligentie. qua poſita ponitur effectus. ſunt ſimul duratione. Itē deus eſt neceſſaria cauſa motus corpoꝝ ſuperioꝝ cōiunctiōis diuiſionis ꝯtingentis in ſtellis. Itemꝙ ad hoc effectus omnes ſint neceſſarij reſpectu cauſe prime non ſufficit ipſa cauſa pͥma ſit īpedibilis. ſed exigit̉ cauſe me­die ſint īpedibiles. Eror. qꝛ tunc deus non poſſet facere ali quem effectū nouum ſine cauſis poſterioribꝰ. Itē deꝰ poſ­ſit agere ꝯͣria. hoc eſt mediāte corpore celeſti quod eſt diuerſuꝫ in vbi. Itē deus eſt infinitus virtute. non quia faciat aliꝗd de nihi. o. ſed qꝛ cōmunicat motum infinitū Item deꝰ poteſt in effectum cauſe ſecūdarie ſine ipſa cauſa ſcd̓aria. Er ror. Item effectus immediatꝰ a primo debet eſſe vnꝰ tm̄. ſimilimꝰ primo. Iteꝫ deus vel intelligētia non infundit ſcīaꝫ aīe humane in ſomno. niſi mediāte corpore celeſti. Itē p ures ſunt motores p̄mi celi. Error. Itē primū immo bile ſimpl̓r non mouet niſi mediāte aliquo motu. Et tale mo uens immobile eſt pars moti ex ſe. Item potētia actiua non poteſt eſſe fine operatione permixta potētie paſſiue. Et ror. ſi intelligat̉ de quacunqꝫ operatione. Itē deꝰ pōt īdiuidua multiplicare ſub vna ſpecie ſine materia. Item forma quaꝫ oportet fieri eſſe in materia non poteſt agi ab il­lo qd̓ agit ex materia. Iteꝫ deꝰ non pōt facere accidēs eſſe ſine ſubiecto nec plures dimēſiones ſimul eſſe. Itē im poſſibile ſimpl̓r non poteſt fieria deo vel ab agēte. Error ſi ītel gat̉ de impoſſibili ẜm numerū vel naturā. Itē alius eſt in tellectꝰ in ratione ẜm deus intelligit ſe alia. Error. qꝛ licet ſit alia ratio intelligēdi. non tamen aliꝰ intellectꝰ ẜm rationē. Itē pͥma cauſa eſt cauſa omnium entiū remotiſſima. Et ror. ſi intelligat̉ cum p̄ciſione. ita ſcilꝫ non ꝓpinqͥſſima eſt. Iteꝫ aliqua poſſunt cāſualiter euenire reſpectu pͥme cau ſe falſum eſt. omnia eſſe p̄ordinata a prima cauſa. qꝛ tunc euenirent de neceſſitate. Item in cauſis effecientibꝰ cau­ſa ſcd̓a hꝫ actionē quam non accepit a cauſa prima. Itē ī cauſis efficientibꝰ ceſſante cauſa prima ceſſat ſcd̓a ab opera tione ſua. dum tamen ſecunda operetur ẜm materiam ſuam. Item de deo non pōt cognoſci. niſi qꝛ eſt ſiue ip̄um eſſe. Itē deum eſſe ens per ſe poſitiue non eſt intelligibile: ſꝫ priuatiue eſt ens. aut per ſe intelligibile. Errores de angelo vel intelligentia. Capitulum. vij. Itē omnia ſeparata coeterna ſunt primo pͥncipio. Itē intelligentie ſuperiores ereant animas rationales ſine motu celi. intelligentie autem inferiores creant vegetatiuam ſenſiti uam motu celi mediante. Item intelligentia. angelus vel anima ſeparata nuſꝙͣ eſt. Item ſubſtantie ſeparate eo habēt vnum appetitū non mutantur in opere aut operatione. Itē ītelligētie ſiue ſubſtātie ſeparate quas dicūt eſſe eter nas non habēt ꝓprie cauſam efficientē: ſꝫ metaphorice. qꝛ būt cauſam ꝯſeruātē in eſſe. ſed ſunt facte de nouo: qꝛ ſic eſſent trāſmutabiles. Itē in ſubſtātijs ſeparatis nulla eſt poſſibi lis trāſmutatio. nec ſunt in potētia ad aliquaꝫ mutationē. aut ad aliud qꝛ eterne ſunt īmunes a materia. Itē ſubſtātie ſeparate que non hn̄t materiā per quā plus ſint in potētia ꝙͣ. in actu ſunt a cauſa ſemper eodē ſe habēte. ideo ſunt eterne Item ſubſtātie ſeparate per ſuuꝫ intellectū cauſant res ad extra. Item intelligentia motrix celi inſſuit in aīaꝫ nalē. ſicut corpus celi influit in corpus humanū. Item an­gelus non poteſt in actus oppoſitos īmediate: ſed in actus me diatos. hoc mediāte alio. vt orbe. ſole vel celo. Itē ange lus nihil intelligit de nouo. Itē ſi eſſet aliqua ſubſtantia ſeparata que moueret aliquod corpus in hoc mūdo ſenſibi li. clauderet̉ in vniuerſo. Item ſubſtātie ſempiterne ſe parate a materia habēt bonum quod eſt eis poſſibile ꝓdu­cunt̉. nec deſiderāt aliquid quo carent. Iteꝫ ſubſtātie ſe­parate ſunt ſua eſſentia. qꝛ ī eis ideꝫ eſt qd̓ eſt. per hoc qd̓ eſt. Itē omnē quod habet materiā eſt eternū: qꝛ quod non eſt factum per trāſmutationē materie prius fuit. ergo eter­num. Itē qꝛ intelligētie habent materiaꝫ. deus poſſet plures res eiuſdē ſpeciei facere. Et materia non eſt in ange lis contra fratrem Thomaꝫ. Item intelligentie ſuperio res ſunt cauſa alicuius nouitatis in inferioribꝰ. Et ſuꝑio res inferioribus ſunt cauſa eterne cognitionis. Itē ītel­ligentia perficitur a deo in eternitate. quia ſe totum immuta­bilis. eſt aīa autem celi. Itē intelligētia inferior reci­pit eſſe a deo intelligētias medias. Itē ſciētia intelligē tie differt a ſubſtātia ītelligētie. ibi em̄ eſt diuerſitas in­tellecti ab ītellectibilitate. nec diuerſitas ītellectoꝝ. Iteꝫ ſubſtātie ſeparate ſunt actu infinite. īfinitas em̄ eſt īpoſſi­bilitas niſi in rebꝰ materialibꝰ. Itē intelligētie ſuperiores imprimūt in inferioribꝰ. ſicut anima vna ītellectiua impͥmit in aliam in aīam ſenſitiuam: per talem imp̄ſſioneꝫ incantator aliqͥs proijcit camelū in foueam ſolo viſu. Item intelligē tia ſit plena formis impͥmit alias formas in materia corpo ra celeſtia tāꝙͣ per īſtrumēta. Itē ſubſtātie ſeparate ſunt alicubi per operationē. non poſſunt moueri ab extremo in extremū. nec in medium. niſi qꝛ poſſunt velle operari. aut ī me dio aut in extremis. Error. ſi intelligatur fine operatione ſub­ſtātiam eſſe in loco. nec trāſire de loco in locum. Itē in telligētia ſola volūtate mouet celum. Ite ſubſtātie ſepara te nuſqͣ ſunt ẜm ſubſtātiā. Error. ſi intelligat̉ ita ſubſtātia ſit res eſſendi in loco verum eſt nuſqͣ ſunt ẜm ſubſtantiā. Errores de anima intellectu. Capitulum. viij. Item intellectus non eſt forma corporis niſi ſicut nau­ta nauis. nec eſt ꝑfectio eſſentialis hominis. Item intel lectus quādo vult induit corpus. quando non vult non induit Item ex ſenſitiuo intellectiuo. ſit vnū per eſſentiā. ni ſi neut ex intelligētia orbe. hoc eſt vnū appoſitiōeꝫ. Iteꝫ intellectꝰ humanꝰ eſt eternus. qꝛ eſt a ſemꝑ eodē modo ſe babēte. Et qm̄ bꝫ materiā quā priꝰ eſt in potētia ꝙͣ ī actu. Itē aīa ſeꝑata nullo patit̉ ab igne. Itē ītellectꝰ eſt vnus numero oīm. lꝫ oīno ſeparet̉ a corpore non ab oī­ Itē intellectꝰ ſortis corrupti hꝫ ſcīam eoꝝ que babuit. Itē aīa hūana nullo eſt mobilis ẜꝫ locū. nec ſe. nec accn̄s ſi ponat̉ alicubi ẜꝫ ſubſtātiā ſuā nūꝙͣ mouebit̉ de vbi ad vbi. Itē ſcīa aīe ē eterna. ītellectꝰ agēs poſſibilis ſūt eterni. Itē motꝰ celi ſūt ꝓpt̓ aīaꝫ ītellectiuā: aīa ītelle ctiua ſui ītellectꝰ pōt educi niſi mediāte corꝑe. Itē nul la forma ab extrīſeco veniēs pōt facere vnū materia eniꝫ ſeꝑabile eſt eo qd̓ eſt corruptibile vnū facit. Itē aīa ſe parata eſt alterabilis ẜm phyloſophiā. licꝫ ẜm fidē alteret̉. Itē aīa rōnalis qn̄ recedit ab aiali adhuc remanet aīal vi uuꝫ. Itē aīa ītellectiua cognoſcēdo ſe. cognoſcit oīa alia. ſpēs oīꝫ rerū ſibi ſunt cōcreate ſed hoc cognoſcere debet̉ ītellectui nr̄o. vt nr̄ eſt: ſed ẜm ītellectꝰ eſt agens. Error eſt. Itē aīa eſt īſeꝑabilis a corpore. ad corruptionē armonie corporalis corrnpit̉ aīa. Itē ſcīa mgr̄i diſcipuli eſt vna eadē numero eſt: qꝛ ītellectꝰ vnꝰ eſt: qꝛ forma multiplica tur niſi qꝛ educit̉ de potētia materie. Itē ītellectꝰ agēs copulat̉ nr̄o poſſibili ītellectꝰ poſſibilis vnit̉ nobis ẜm ſubſtatiā. ſi vniret̉ vt forma nobiſcū eſſet īſeꝑabilis. Itē oꝑatio ītellectꝰ vniti copulat̉ corꝑi. ita oꝑatio eſt rei ba bentꝭ formā oꝑet̉. Error eſt: qꝛ ponit ītellectꝰ ſit forma hoīs. Itē nihil pōt ſciri ab ītellectu poſt eius ſeparatiōeꝫ Itē ītellectꝰ eſt poſtrema hoīs ꝑfectio eſt penitꝰ abſtra ctꝰ. Ul̓ ītellectꝰ vltima. vl̓ eſt poſtrema oꝑatio hoīs: eſt to­talit̓ abſtractꝰ. Itē ītellectꝰ poſſibilis eſt īſeꝑabilis a cor­pore ſimpl̓r ꝙͣtū ad hunc actū eſt ſpecierū receptio. ꝙͣtum ad iudiciū quod fit per ſimplicē ſpecierū acceptiōeꝫ vel intelli­gibilium