natur vt deus. aut ſemper agit aut nūqͣ. Et ꝙ multa ſunt eter na. ¶ Item ꝙ deū neceſſe eſt facere qͥcqͥd īmediate fit ab ip̄o. Error. ſiue intelligat̉ de neceſſitate coactionis. qꝛ tollit libertatē arbitrij: ſiue de neceſſitate immutabilitas: qꝛ ponit poſſibilitatē aliter faciendi. ¶ Item ꝙ primū pͥncipiū non pōt immediate ꝓducere generabilia qꝛ ſunt effectus noui. Effectꝰ au tem nouus exigit cauſam immediatā que poteſt aliter ſe br̄e. ¶ Item ꝙ primū pͥncipiū non poteſt aliud a ſe ꝓducere: quia omnis viſſerentia que eſt inter agens ⁊ factum eſt per naturā. ¶ Iteꝫ ꝙ deus non poteſt īmediate cognoſcere cōtingentia ni ſi per aliam cauſam particularē ⁊ proximam. ¶ Itē ꝙ ſi oēs cauſe fuerint aliquando in quicte. neceſſe eſt deum ponere mobilē. ¶ Itē ꝙ deus eſt prima ⁊ neceſſaria cauſa prime intel ligentie. qua poſita ponitur effectus. ⁊ ſunt ſimul duratione. ¶ Itē ꝙ deus nō eſt neceſſaria cauſa motus corpoꝝ ſuperioꝝ ⁊ cōiunctiōis ⁊ diuiſionis ꝯtingentis in ſtellis. ¶ Itemꝙ ad hoc ꝙ effectus omnes ſint neceſſarij reſpectu cauſe prime non ſufficit ꝙ ipſa cauſa pͥma ſit īpedibilis. ſed exigit̉ ꝙ cauſe medie nō ſint īpedibiles. Eror. qꝛ tunc deus non poſſet facere ali quem effectū nouum ſine cauſis poſterioribꝰ. ¶ Itē ꝙ deꝰ poſſit agere ꝯͣria. hoc eſt mediāte corpore celeſti quod eſt diuerſuꝫ in vbi. ¶ Itē ꝙ deus eſt infinitus virtute. non quia faciat aliꝗd de nihi. o. ſed qꝛ cōmunicat motum infinitū ¶ Item ꝙ deꝰ nō poteſt in effectum cauſe ſecūdarie ſine ipſa cauſa ſcd̓aria. Er ror. ¶ Item ꝙ effectus immediatꝰ a primo debet eſſe vnꝰ tm̄. ⁊ ſimilimꝰ primo. ¶ Iteꝫ ꝙ deus vel intelligētia non infundit ſcīaꝫ aīe humane in ſomno. niſi mediāte corpore celeſti. ¶ Itē ꝙ p ures ſunt motores p̄mi celi. Error. ¶ Itē ꝙ primū immo bile ſimpl̓r non mouet niſi mediāte aliquo motu. Et ꝙ tale mo uens immobile eſt pars moti ex ſe. ¶ Item ꝙ potētia actiua non poteſt eſſe fine operatione ⁊ permixta potētie paſſiue. Et ror. ſi intelligat̉ de quacunqꝫ operatione. ¶ Itē ꝙ deꝰ nō pōt īdiuidua multiplicare ſub vna ſpecie ſine materia. ¶ Item ꝙ forma quaꝫ oportet fieri ⁊ eſſe in materia non poteſt agi ab illo qd̓ nō agit ex materia. ¶ Iteꝫ ꝙ deꝰ non pōt facere accidēs eſſe ſine ſubiecto nec plures dimēſiones ſimul eſſe. ¶ Itē ꝙ im poſſibile ſimpl̓r non poteſt fieria deo vel ab agēte. Error ſi ītel gat̉ de impoſſibili ẜm numerū vel naturā. ¶ Itē ꝙ alius eſt in tellectꝰ in ratione ẜm ꝙ deus intelligit ſe ⁊ alia. Error. qꝛ licet ſit alia ratio intelligēdi. non tamen aliꝰ intellectꝰ ẜm rationē. ¶ Itē ꝙ pͥma cauſa eſt cauſa omnium entiū remotiſſima. Et ror. ſi intelligat̉ cum p̄ciſione. ita ſcilꝫ ꝙ non ꝓpinqͥſſima eſt. ¶ Iteꝫ ꝙ aliqua poſſunt cāſualiter euenire reſpectu pͥme cau ſe ⁊ ꝙ falſum eſt. omnia eſſe p̄ordinata a prima cauſa. qꝛ tunc euenirent de neceſſitate. ¶ Item ꝙ in cauſis effecientibꝰ cauſa ſcd̓a hꝫ actionē quam non accepit a cauſa prima. ¶ Itē ꝙ ī cauſis efficientibꝰ ceſſante cauſa prima nō ceſſat ſcd̓a ab opera tione ſua. dum tamen ſecunda operetur ẜm materiam ſuam. ¶ Item ꝙ de deo non pōt cognoſci. niſi qꝛ eſt ſiue ip̄um eſſe. ¶ Itē ꝙ deum eſſe ens per ſe poſitiue non eſt intelligibile: ſꝫ priuatiue eſt ens. aut per ſe intelligibile. ¶ Errores de angelo vel intelligentia. Capitulum. vij. ¶ Itē ꝙ omnia ſeparata coeterna ſunt primo pͥncipio. ¶ Itē ꝙ intelligentie ſuperiores ereant animas rationales ſine motu celi. intelligentie autem inferiores creant vegetatiuam ſenſiti uam motu celi mediante. ¶ Item ꝙ intelligentia. angelus vel anima ſeparata nuſꝙͣ eſt. ¶ Item ꝙ ſubſtantie ſeparate eo ꝙ habēt vnum appetitū non mutantur in opere aut operatione. ¶ Itē ꝙ ītelligētie ſiue ſubſtātie ſeparate quas dicūt eſſe eter nas non habēt ꝓprie cauſam efficientē: ſꝫ metaphorice. qꝛ būt cauſam ꝯſeruātē in eſſe. ſed nō ſunt facte de nouo: qꝛ ſic eſſent trāſmutabiles. ¶ Itē ꝙ in ſubſtātijs ſeparatis nulla eſt poſſibi lis trāſmutatio. nec ſunt in potētia ad aliquaꝫ mutationē. aut ad aliud qꝛ eterne ſunt ⁊ īmunes a materia. ¶ Itē ꝙ ſubſtātie ſeparate que non hn̄t materiā per quā plus ſint in potētia ꝙͣ. in actu ⁊ ſunt a cauſa ſemper eodē mō ſe habēte. ideo ſunt eterne ¶ Item ꝙ ſubſtātie ſeparate per ſuuꝫ intellectū cauſant res ad extra. ¶ Item ꝙ intelligentia motrix celi inſſuit in aīaꝫ rō nalē. ſicut corpus celi influit in corpus humanū. ¶ Item ꝙ angelus non poteſt in actus oppoſitos īmediate: ſed in actus me diatos. ⁊ hoc mediāte alio. vt orbe. ſole vel celo. ¶ Itē ꝙ ange lus nihil intelligit de nouo. ¶ Itē ꝙ ſi eſſet aliqua ſubſtantia ſeparata que nō moueret aliquod corpus in hoc mūdo ſenſibi li. nō clauderet̉ in vniuerſo. ¶ Item ꝙ ſubſtātie ſempiterne ſe parate a materia habēt bonum quod eſt eis poſſibile cū ꝓducunt̉. nec deſiderāt aliquid quo carent. ¶ Iteꝫ ꝙ ſubſtātie ſeparate ſunt ſua eſſentia. qꝛ ī eis ideꝫ eſt qd̓ eſt. ⁊ per hoc qd̓ eſt. ¶ Itē ꝙ omnē quod nō habet materiā eſt eternū: qꝛ quod non eſt factum per trāſmutationē materie prius nō fuit. ergo eternum. ¶ Itē qꝛ intelligētie nō habent materiaꝫ. deus nō poſſet plures res eiuſdē ſpeciei facere. Et ꝙ materia non eſt in ange lis contra fratrem Thomaꝫ. ¶ Item ꝙ intelligentie ſuperio res nō ſunt cauſa alicuius nouitatis in inferioribꝰ. Et ꝙ ſuꝑio res inferioribus ſunt cauſa eterne cognitionis. ¶ Itē ꝙ ītelligentia perficitur a deo in eternitate. quia ſe totum immutabilis. eſt aīa autem celi nō. ¶ Itē ꝙ intelligētia inferior recipit eſſe a deo ꝑ intelligētias medias. ¶ Itē ꝙ ſciētia intelligē tie nō differt a ſubſtātia ītelligētie. ibi em̄ nō eſt diuerſitas intellecti ab ītellectibilitate. nec diuerſitas ītellectoꝝ. ¶ Iteꝫ ꝙ ſubſtātie ſeparate ſunt actu infinite. īfinitas em̄ nō eſt īpoſſibilitas niſi in rebꝰ materialibꝰ. ¶ Itē ꝙ intelligētie ſuperiores imprimūt in inferioribꝰ. ſicut anima vna ītellectiua impͥmit in aliam ⁊ in aīam ſenſitiuam: ⁊ per talem imp̄ſſioneꝫ incantator aliqͥs proijcit camelū in foueam ſolo viſu. ¶ Item ꝙ intelligē tia cū ſit plena formis impͥmit alias formas in materia ꝑ corpo ra celeſtia tāꝙͣ per īſtrumēta. ¶ Itē ꝙ ſubſtātie ſeparate ſunt alicubi per operationē. ⁊ non poſſunt moueri ab extremo in extremū. nec in medium. niſi qꝛ poſſunt velle operari. aut ī me dio aut in extremis. Error. ſi intelligatur fine operatione ſubſtātiam nō eſſe in loco. nec trāſire de loco in locum. ¶ Itē ꝙ in telligētia ſola volūtate mouet celum. ¶ Ite ſubſtātie ſepara te nuſqͣ ſunt ẜm ſubſtātiā. Error. ſi intelligat̉ ita ꝙ ſubſtātia ſit res eſſendi in loco verum eſt ꝙ nuſqͣ ſunt ẜm ſubſtantiā. ¶ Errores de anima ⁊ intellectu. Capitulum. viij. ¶ Item ꝙ intellectus non eſt forma corporis niſi ſicut nauta nauis. nec eſt ꝑfectio eſſentialis hominis. ¶ Item ꝙ intel lectus quādo vult induit corpus. quando non vult non induit ¶ Item ꝙ ex ſenſitiuo ⁊ intellectiuo. nō ſit vnū per eſſentiā. ni ſi neut ex intelligētia ⁊ orbe. hoc eſt vnū ꝑ appoſitiōeꝫ. ¶ Iteꝫ ꝙ intellectꝰ humanꝰ eſt eternus. qꝛ eſt a cā ſemꝑ eodē modo ſe babēte. Et qm̄ nō bꝫ materiā ꝑ quā priꝰ eſt in potētia ꝙͣ ī actu. ¶ Itē ꝙ aīa ſeꝑata nullo mō patit̉ ab igne. ¶ Itē ꝙ ītellectꝰ eſt vnus numero oīm. lꝫ oīno ſeparet̉ a corpore hͦ non tū ab oī¶ Itē ꝙ intellectꝰ ſortis corrupti nō hꝫ ſcīam eoꝝ que babuit. ¶ Itē ꝙ aīa hūana nullo mō eſt mobilis ẜꝫ locū. nec ꝑ ſe. nec ꝑ accn̄s ⁊ ſi ponat̉ alicubi ẜꝫ ſubſtātiā ſuā nūꝙͣ mouebit̉ de vbi ad vbi. ¶ Itē ꝙ ſcīa aīe ē eterna. ⁊ ꝙ ītellectꝰ agēs ⁊ poſſibilis ſūt eterni. ¶ Itē ꝙ motꝰ celi ſūt ꝓpt̓ aīaꝫ ītellectiuā: ⁊ ꝙ aīa ītelle ctiua ſui ītellectꝰ nō pōt educi niſi mediāte corꝑe. ¶ Itē ꝙ nul la forma ab extrīſeco veniēs pōt facere vnū cū materia ꝙ eniꝫ ſeꝑabile eſt cū eo qd̓ eſt corruptibile vnū nō facit. ¶ Itē aīa ſe parata nō eſt alterabilis ẜm phyloſophiā. licꝫ ẜm fidē alteret̉. ¶ Itē ꝙ aīa rōnalis qn̄ recedit ab aiali adhuc remanet aīal vi uuꝫ. ¶ Itē ꝙ aīa ītellectiua cognoſcēdo ſe. cognoſcit oīa alia. ſpēs eī oīꝫ rerū ſibi ſunt cōcreate ſed hoc cognoſcere nō debet̉ ītellectui nr̄o. vt nr̄ eſt: ſed ẜm ꝙ ītellectꝰ eſt agens. Error eſt. ¶ Itē ꝙ aīa eſt īſeꝑabilis a corpore. ⁊ ad corruptionē armonie corporalis corrnpit̉ aīa. ¶ Itē ꝙ ſcīa mgr̄i ⁊ diſcipuli eſt vna ⁊ eadē numero ⁊ rō eſt: qꝛ ītellectꝰ vnꝰ eſt: qꝛ forma nō multiplica tur niſi qꝛ educit̉ de potētia materie. ¶ Itē ꝙ ītellectꝰ agēs nō copulat̉ nr̄o poſſibili ⁊ ꝙ ītellectꝰ poſſibilis nō vnit̉ nobis ẜm ſubſtatiā. ⁊ ſi vniret̉ vt forma nobiſcū eſſet īſeꝑabilis. ¶ Itē ꝙ oꝑatio ītellectꝰ nō vniti copulat̉ corꝑi. ita ꝙ oꝑatio eſt rei nō ba bentꝭ formā qͣ oꝑet̉. Error eſt: qꝛ ponit ꝙ ītellectꝰ nō ſit forma hoīs. ¶ Itē ꝙ nihil pōt ſciri ab ītellectu poſt eius ſeparatiōeꝫ ¶ Itē ꝙ ītellectꝰ qͥ eſt poſtrema hoīs ꝑfectio eſt penitꝰ abſtra ctꝰ. Ul̓ ꝙ ītellectꝰ vltima. vl̓ eſt poſtrema oꝑatio hoīs: ⁊ eſt totalit̓ abſtractꝰ. ¶ Itē ꝙ ītellectꝰ poſſibilis eſt īſeꝑabilis a corpore ſimpl̓r ꝙͣtū ad hunc actū qͥ eſt ſpecierū receptio. ⁊ ꝙͣtum ad iudiciū quod fit per ſimplicē ſpecierū acceptiōeꝫ vel intelligibilium