Capitulum I aut tormentis incuruare p̄ cepit. Et ꝓpter hoc reſidens in ciuitatē alexandrinorū: feralia ꝑ prouincias ſue ditionis miſit edicta. Iubēs xp̄ianos dijs ſuis ymmola re aut penalibꝰ cruciatibꝰ ī terire. Extat aūt huiuſmōi edictum ab eo ꝑ regiōes cir cumquaqꝫ ⁊ nationes emiſ ſum. Maxentius imꝑator diuina prouidentia ⁊ deoꝝ ſacrorum beniuolētia in ſacro romani imperij culmīe conſtitutus. oībꝰ regibus. conſulibꝰ atqꝫ magiſtratibꝰ Tribunis ac iudicibꝰ ceteriſqꝫ reipublice miniſtranti bus et fauentibus. Et his qui edictis noſtris acquieſcunt ſalutem et gratiaꝫ noſtram. Nocte ac die vigilan ti ſtudio curam habēdo de ſalute ⁊ gloria ſacri imperij exortum eſt in aīmo noſtro conſilium. quod ſine veſtra preſentia nolumus diffinire. Quapropter monemus ⁊ exhortamur veſtram ſoler tiam. vt cum apices noſtri ad vos peruenerint: omni remota occaſione feſtine ad nos venire ſtudeatis. Si quis autem iuſſioni noſtre contrarie preſumpſerit. ſciat ſe capitali ſententia puni endum Auditis itaqꝫ tyran nice iuſſionis mandatis. fit conuentus vniuerſalis ad pretorium regis in ciuitate alexandria. Quibus conuocatis. imperator tribunal aſcendit. ⁊ cetum aſtantem ita eſt allocutus. Per virtutem omniuꝫ deorum quibus quotidie famulamur. ⁊ romanū imperium glorioſe vbiqꝫ triumphat: licet per plures ſit condiuiſum auguſtos. nō eſt tamē in toto mundo poteſtas. q̄ ſub iugo poteſtatis noſtre flectere colla recuſet. niſi ſo la ſuperba et inepta cultura chriſtianoruꝫ. que inobe diēs nobis ſemper exiſtit. qͣꝫ penitus eradicare nequiuimus. pro eo vtiqꝫ ꝙ clancu lo huc atqꝫ illuc diſꝑſa vagatur. Quapropter ſtatuendo cenſemus vt ſacratiſſimis dijs quorum beneficio ⁊ poteſtate regnamus. publica reuerētia ⁊ peculia ris quodāmō eis exhibeat̉ cultus. qͣtenus ⁊ imꝑpetuum nos ꝓtegāt ⁊ gub̓nēt ⁊
