Seite
Capitulum XIII nes nos iuuenis qͥdē etate puella. ſed verborū affluen­tia ⁊ ſenſu vt nobis videt̉ ī comꝑabiliter aſtuta. que vi ros diſputando reddit vi­ctos ⁊ elingues. ſed qd̓ ma­ius eſt. ⁊ qd̓ nos vrget am­plius. qꝛ immortalium deo rum noſtroꝝ culturam in­anem eſſe nō ſolum aſſerit. ſed ⁊ inſuꝑ vana ſimulacra demonū affirmat. Poterā ſane hanc vi regia ad ſacri­ficandum impellere. aut pe nalibꝰ tormentis extingue­re. ſed melius nobis eſſe vi debatur. veſtris eam argu­mentis incluſam confuta­re. ⁊ ad viaꝫ veritatis infle ctere Quibꝰ ſi obſtinatius reſtiterit eam exqͥſitis tor­mentis faciā interire. Uos aūt ſi hanc ſuꝑare p̄ualue­ritis. altis vos muneribuſ donatos. ad ꝓpria remittā. Aut ſi id potius eligitis in ternis cōſilijs meis vos p̄ cipuos intereſſe concedam Ad hec verba imperatoris vnus eorum vehemēter in­dignatus ſtomachante vo­ce reſpondit. O magnum imperatoris conſilium. O merito predigna ſententia imperatoris. qui ob degene rem vnius puelle ſcientiā: tot philoſophos inuitaſti: tui ſatis fuiſſet vnū ex cli­entibꝰ noſtris aduerſū om­nes occidentales philoſo­phos ꝓductum diſputare. ne dum tot ſapientes vniꝰ cauſa puelle decebat vexari Sed cito quecunqꝫ ſit pro ducat̉ in p̄ſentiam noſtrā. de qua dicis puella. vt co­gnoſcat ſe nunqͣꝫ audiſſe p̄­ter hodie ſapientē. Serua­batur interea virgo ſancta in cuſtodia ſola. cum quin quaginta magiſtris pugna tura: cui nūcius ad carcerē in quo ſeruabatur ſuperue nit. docens eam de conſi­lio regis ⁊ de conflictu in craſtinum conſtituto. Ni­hil tamē ex his famula xp̄i turbabatur. ſed imperterri­ta. militie ſue agonem do­mino commendabat dicēs O ſapientia ⁊ dei virtꝰ al­tiſſimi ih̓u bone qͥ tuos mi lites ne īter p̄ſſuras mūdi formidare debuiſſent. ⁊ ne minis aduerſantiuꝫ turba­rent̉. tu eos confortare di­gnatus es dicens. Dū ſte­teritis ante reges ⁊ preſides