De adueniū ad alexan. XXIII nolite cogitare. quomō aut quid loquamini. ego enim dabo vobis os ⁊ ſapientiā. cui non poterunt reſiſtere. ⁊ contradicere omnes aduerſarij veſtri. Adeſto ergo mihi famule tue ⁊ da ſermo nem rectū ⁊ beneſonantem in os meū. vt hi qui ad de rogandum nomini tuo ſancto venerūt. non p̄ualeant aduerſū me. ſed verbi tui v tute conſternati. ebetatiſqꝫ ſenſibꝰ eoꝝ penitus obmuteſcant. aut cōuerſi tuo nomini dent honorē ⁊ gloriaꝫ. qui ſolus cū deo patre ⁊ ſpi rituſancto es ⁊ eris glorioſus deus in ſecula ſeculoꝝ Amen. Nondū quippe hec verba ip̄a cōpleuerat. ⁊ ecce angelus domī apparuit illi cuius claritate locꝰ quo virgo clauſa tenebat̉ mira choruſcatiōe fulgebat. Ex qua virgo ſtupore ⁊ mirati on pene defecerat. Cui an gelus. ne paueas īquit grata deo puella. ſed cōſtanter agē. qͥa tecum eſt dn̄s. procuiꝰ amore certamē iniſti. Ipſi enī affluētis ꝟbi impetui. nō p̄ualebūt aduerſa rij tui. ſꝫ nouo genere ſtupo ris ꝯfuſi ꝯuertent̉ ad xp̄m ⁊ cū palma martyrij ītra vite ianuā recepti multos alios ad fidē dei ſuo corroborabūt exēplo. Tu aūt breui tꝑe curſū certaminis tui vi ctorioſiſſima morte ꝯſuma bis. ⁊ ſic intra choreas ꝟgineas ſuſcepta. tuo īmortali ſponſo ꝑhēniter adherebis. Nā ego ſū michael archangelus teſtamēti dei. miſſus a deo hec tibi annunciare. His dictis ꝯtinuo diſceſſit ab ea. Ad hāc ꝟo vocem ꝟgo dei in agonia roborata expectat qn̄ ipſa inuitet̉ ad laborē certaminis. Capitulū xiiii. qūo ſcꝫ corā imꝑatore cōuenerūt ad diſputādū. primo btā katherina ⁊ p̄dicti ſapientes. ⁊ de diſputatiōe ipſiꝰ ꝓ fide catholica ꝯtra ydola ⁊ qͥnqͣgīta rethoꝝ ꝯtra ſancta ydola eoꝝ ꝑſequētē. ⁊ de altercatiōe ambaꝝ ꝑtiū tandē de reſpōſiōe vera btē katherīe. ꝑ argumēta multa ꝓ babilia ꝯtra oratorē. cui reſponſioni ille ⁊ alij ſui ſocij oēs ꝯtradicere neſcierunt: Un̄ turbatus imꝑator eos obiurgauit minando eis.
