Capitulum XIIII in homīe deus ꝑfecit. nunquid ſuſciꝑe deus penaꝫ ⁊ pati crucem debuit: aut ꝓpter quā cauſam alios eruit a morte. cum ⁊ ip̄e morte non caruit. Uel certe quomō alijs profuit. qui ſibi ꝓdeſſe nō potuit. cuꝫ in ſua liberatiōe etiam alijs liberatiōis ſpem ꝯtuliſſet. Ad hec ꝟba reſpōdit ꝟgo btāEſtimatio tua in hoc etiaꝫ fallit̉. dum in crucis affixion. impaſſibilē deuꝫ paſſionem doloris ⁊ mortis ſuſtinuiſſe arbitraris. Nō.n. natura celeſtis crucis ſenſit iniuriā. ſꝫ aſſūpte in deū infirmitas carnis hec ꝑtulit Nam incōprehenſibilis ⁊ liber ab om̄i paſſiōe deus nec pati potuit nec teneri. ſed quendā de dyabolo per aſſumptū homīem egit triumphū. cum in ligno natu ram carnis imponēs. cū ſi ne iniuria ſui ꝑ homīeꝫ ſuperauit. qͥ homīem cuꝫ dei iniuria egerat indelictum. Homo ergo nō diuinitas cruci affixus eſt. ⁊ qͥ peccauerat ꝑ lignū ꝯfixus eſt in ligno. Hec deo fuit aſſumē di homīeꝫ p̄cipua ratio. vel voluntas. vt peccatum ab homīe ꝯtractū. ꝑ homīem tolleretur. ⁊ ab illo fides re ſurrectiōis inciꝑet. quē pri mū reſurgere debuiſſe con ſtaret. Poterat equideꝫ cū eſſet deus ꝑ angelū quemlibet. aut ꝑ aliquam celeſtē virtutem. ꝓſtrato dyabolo homīem eriꝑe ſi voluiſſet. ſed om̄ia cum ratiōe agens deus. ſic modum ſtatuit vi ctorie. vt qͥ homīem ſubiugauerat. ꝑ homīem ⁊ vince retur. Hec ⁊ alia multa dū beatiſſima virgo katherina aſſereret. ſtupefactꝰ rethor ⁊ cuncti oratores. ⁊ qͥd con tra hec obicerēt neſciebant. ſed turbati ⁊ ꝯfuſi manifeſta dei ꝟtute. inuicem ſe cō tuentes obmutuerūt. Qui bus indignatus imperator cum furore nimio ſic ait. Quid vos ignari ⁊ degene res. ebetatis ſenſibꝰ ſic obmuteſcitis Sic ne vos de bilitatis ſenſibꝰ et furoribꝰ virtus feminea ꝑdomabit. Nū ſatis ſuꝑfluūqꝫ eſſe po terat ad ignominiā omniū philoſophoꝝ. ſi quinqͣgene aut eo amplius femīe vnū ex vobis verbis euiciſſent.
