De diſputatōe b. kat. XXVII.Nūc aūt o pudor quinqͣgita robuſtiſſimos oratoresab extremis mūdi ꝑtibꝰ electos. vna puella turbine ꝟborū eouſqꝫ attonitos reddidit. vt hi quid vl̓ que cōtra eam dicant prorſus nōhabeāt. De hinc vnus quēſibi magiſtrum ⁊ ducem ceteri fatebant̉ eſſe. tyrāno itareſpōdit. Hoc tibi vnū imperator dicam. vnde orientalium turba oratorum teſtis nobis eſt conſtātiſſimaꝙ vſqꝫ in p̄ſenti auditoriornullꝰ ſe nobis ante hoc tēpus in verbis ⁊ mundi ſapientia ꝯferre preſumpſit.Si aūt iactanter ꝯferre ſenobis p̄ſumpſiſſet. cōtinuovictus ⁊ confuſus abſceſſiſſet. De puella vero iſta longe alia ratio eſt. in qua(vtvera tibi loquar) non animalis homo loquit̉ ſed diuinus quidam ſpūs. qui ſane ꝑ os mortale ſonās. nosin ſtuporem ⁊ ammiratiōeꝫadeo conuertit. vt ad iniuriam ip̄ius xp̄i de quo loqͥtur. aliquid dicere aut penitus neſciamus. aut omīnoformedemus. Nam vt chriſti nomen ⁊ diuinitatis eiꝰpotentiam. ſimulqꝫ crucisip̄ius miſteriuꝫ p̄dicare abea audiuimus. cōcuſſa ſūtviſcera. ⁊ corda noſtra treuerunt. ⁊ omēs corporisnoſtri ſenſus ſtupendo aufugerūt. Unde ⁊ te diutiꝰo imꝑator. fallere nolumꝰ:ſed conſtanter fatemur. qꝛniſi. illam ſectam ꝓbabilioribꝰ exꝑimentis ventilataꝫde his quoqꝫ deos hucuſqꝫcoluimꝰ. nobis oſtenderiseſſe veriorem. ecce om̄s cōuertimur ad xp̄m. qꝛ ip̄umverum deū ⁊ dei filium cōfitemur. ꝑ quem tāta mortalibꝰ homībꝰ beneficia preſtant̉. que ꝑ virginem iſtaꝫaudiuimus recitata.Capitulū decimūquintum. De furore etſeuera ſententia tyranni.contra ſanctos dei ſcꝫ ſapientes. Et de confortationeeorundem facta a beata katherina. etiam de religioſoipſorum martyrio ꝑ incendium ignis facto.
