De impatrice et por. XXXII.regina ferale coniugis edictum. qͣꝫuis gentili erroreteneretur. tamen animi ingenuitate tenere etatis miſerat̉ puellā. Fitqꝫ anxia videre faciem ꝟginis. ⁊ ei colloqui affectat. ſꝫ ne id compereat vir eius vehemēterformidat. Talia meditādoregina domū ſolitaria īambulat. ſit illi optato euentuobuiam princeps militie qͥdam. Porphirius nomine.vir ſtrennuus ⁊ ſerenus. ⁊qͣntū ad ſeculi dignitatemconſilio prudens. fide ꝓmptus ⁊ ꝯſtans. amici ſecretum intra clauſtra ſilentijꝯſtantiſſime ſeruans. Hūcad ſe euocans imꝑatrix anguſta. aperit ei volūtatemſuam. ſimulqꝫ poſtulat vtamotis aut placatis cuſtodibꝰ carceris. viſu ⁊ colloquio virginis potiretur.Nam neceſſe eſt inquit. vttibi o porphiri ea q̄ me ſollicitāt aperiam. Multa.n.hac in nocte ꝑ viſum paſſaſum. quorū ambigua reuelatio. me adeo ſuſpenſā reddit. vt in quodcunqꝫ horūexitus. ſiue in aduerſum ſiue in proſperum vertaturignoro. eorū tamen aliqueꝫeuentum mature mihi ſuꝑuenturum certiſſime cognoſco. Uidebam ſane hāc dequā loquimur puellam. intra ſepta domicilij ſedenteꝫineſtimabili claritate circūfultam. et viros dealbatoscircumſedentes. quorū vultus inſpicere pre claritatenon poteram. Illa autemme intuens iubet propius accedere ⁊ de manu vnius eorum qui aſſiſtebāt coronam auream accipiens.capiti meo īponebat dicēsmihi hec verba. Ecce tibiimꝑatrix corona e celo mittitur. a domino meo iheſuchriſto. Qua ex viſione ſuſpenſa. nec ſomnum caperenec ore vnius momento qͥeſcere poſſum. ita cor tremūlum me ad videndum virginem exagitat. Per te ergo mihi viam ad puellameundi. et videndi facultatem dari precor o porphiri.Cui porphirius reſponditTuum eſt domina anguſta imperare quod vis. meum vere eſt perficere que
