XXIV. Der wigant maister hiltebrant. Der sluog im ab die lingen hant. Das si lag vf der molten. Vnd do der rise das beuant. Vf den schilt trat er zu hant. Das swert er gewinnen wolte. Der alt im do hin naher trat. Vnd sluog im aine wnden. In ain bain das er ze stat. Wart vf den knuͥwen funden. Dannoch wert sich der kuene man. So ser das er da wande. Den lip verloren han. XXV. Her hiltebrant der kuene man. Das swert ze baiden henden nan. Er sluog im von dem hovpte. Vntz vf den fessel hin ze tal. Da wart ain vngefuegen schal. Sus er in lebens rovbte. Der rise stuont vf den knuͥwen sin. Das hobt moht niht erlangen. Her hiltebrant mit sinem swerte sin. Doch was sin not zergangen. Wan es was da des risen tot. Sus half er sinem hern. Von bern vf grosser not. XXVI. Als er den sig an im gewan. Vil balde huob er sich do dan. Gen ainem holen turne. "Da her dietherich inne lak.