allwaͤg waͤr ſin bekeũt hat. Dall es ſich vff ein zyt begaͤben/ das jm einer verweiß/ das er die Müntz gfelſcht hette/ dem gab er ant⸗ wox: Ich bkeñ mich das ich eineſt ein gſell was wie duyetz biſt/ du aber wirſt all din láb- tag nit ein wie ich jetz bin. Wolt jm an deigen: Es waͤre wol war/ dz er voꝛzyten vn⸗ rechts gehon vnd geirꝛt hette/ er thette es aber yetz nitmer. Vermeint die waͤrind billich ſchellten/ die an jungen lüten das vnraͤcht ſehen vnd ſtraffen koñtend/ ſo doch ſy in jren alten tagen yemerdar nütt woltind ſollen. Deßglych hat es ſich vff ein andere zyt begaͤ⸗ ben/ das jm einer das ouch fürhielt/ do blant er es abermals/ vnnd verantwoꝛtet es mit der jugent/ vnd ſprach: Do ich das thon hab/ do konnt ich ſchneller ſeichen dañ jetz/ ſo ich lang truckenn muͤß ehe es woͤlle von ſtatt gan. Wolt alſo mit finer hündiſchen/ wuͤſten vnd groben glychnuß anzeigen: er waͤre domals jung gwaͤſen/ do er das than hette/ jetz waͤre er alt/ vnd deßhalb dem vnd anderem zwitzig. Das er alſo mit dem geringen harnen die ju⸗ gent/ vnd mit dem langſamen das alter bedüt ten woͤlt. Wie dañ mencklich weyßt/ wie alte lũt den mangel habend/ ſy kumerſamcklich harnen iii gW oon vor it h 6 h fn mal fi wh 1 d M im im nit bil in ni f fon