354 I1S 11 11. Pars 1 Car. hj in iudice, praxi§ decimo tertio, capite primo, núm. prinDefinido? Definitur exceptio alb Vipiano, inl. 2. ff. de exscept. quod ſit actionis excluſio qua dam; quæ opaponi actioni cuiusq; rei ſolet, ad excludendum1d, quod in intentionem condemnationemue de-⸗ductum èſt. Quain definitionem dilucide exposnit& illuftrat Math. Colerus, ad rubricam de exceptenum.. cuin fègg locn, Zangerus tracl. de except. caps3. num. 3.&Jeqq.Hanc autein definitionem, de peremptori'stantum: non etiam dilatorijs, quæ proptie exce-ptiones non fant, las. ini 4:§- Cato. hum.$:ff de verb oblig. Cæf, Cont. in J. diſſamari, e. 6. nu:7. Cde ingen.& manum. accipi oportere, notatVVefènb.ad tit C. de except. num. 2, Eç enimnonexcludunt, feu interficiunt aftiones, fed differunt&vulnaeranttantum, l. 3. f- de excepteĝ. temporalesInſtit. cod. Cuiac. adl c. Finem. ș. de dol. éy contum. Siquis tamen generaliter exceptionẽ vellet definire,vt comprehenderet vtramq; ſpeciem,& dilatori-am& peremptoriam, rectilis faceret, ſ dicetet.Exceptionem eſſe allegationem reo competen-tem, Cuiac. inparatit. ad tit. Ie lib. 44. Digeſtorum,aut eſſe defenſionem, qua certis& iuſtis ex cau-| fis auxilium Reo tribuitur aduerfus intentionemi&oris. Math: VV efënb. ad d. tit. C, de exceptionibwyNN numero 4:| Otigo. An exceptiones dicantur iuris diuini, an verð| iuris naturæ, vel iuris ciuilis? difputat Colerusad Rubr. extr. de except. n. 7.Divifioexċe- Summa& principalis diuifio exceptionum inptionum. hoc conſiſtit, quod aliæ ſint dilatoriæ, aliæ per⸗emptòrng. D latorias vocamus, quæ opponun-A turad diffetendam caufain, vel litem, qua dea-i gitur, nonautem perimunt negocium principate:l. exceptionem C de probat. Guid. Pap. in conſil. 245namer, 4. verf illa amem,& Barth: à Caſſaneo, isonfe
