De ExCGAHT. PRAWVI NT.&c.6. 12· n. 4 Cſeqd.Quin autem hæc litis pendentię exceptio antelitem conteftatam opponenda fit, nemo dubitat:vt inquit Bald. in l peremptorias. in fin. num. 5t. C. ſen-tent. reſcind non poſſe. Mat l. de Afflictis deciſiz j.n. 9.& late Socinus fen. in conf:38. u. 7. cum ſequentib. lib. i.at quid ſi non opponatur? in iudicẽ illum reus ta-citè conſenſiſſe videtur, vt in apoſtil.ad Bartol.in l.bbi fide indic. multis confirmat Albanus, yt minusdubitandum ſit, litigat ores id poſſe facere expreſiequidem conſenſu ſuo, ſiue tacito, ſiue expreſ-o, ipfi ſibi quidem præiudicarint, ſed non itemiudici, coram quo cauſa primum fuit introducta,cui iuriſdictionem ſuam defendere conceſſum eſt,li. ff Jigu ins dicen. non obtemper. quod plenius exa-minat Alexander. in.ſepulehri violati,ſſe deſepulchr.violat.Præuentione igitur facta, iudicium vbi ceptumeit, finiri debet. text. in l. vhr acceptum..de iudic. cap.cum plares. de olſic. deleg. Verüm ſi is qui tempore in-choati iudicii erat vnius fori iudicio pendente fie-ret,alcerius fori, quis cenfeatur effe competens?diaftinguit Anton, de„Mathæis trallat.de indic. n. 34.Quod fi non obĝante præuentione iudex con-currens, caufam præuentam acceptare vellet con-tra eius iuriſdictionem excipi poteſt, non per mo-dum incompetentiæ, ſled præuentionis. lfi quis posfea fide uudis. Bald. ibid.& Socin. prolixè de æffocti-hus præuentio nis, incpropoſulſli. num. 7. cumſeq de forovomheten.Demum caſus in quibus exceptio litis pen-dentiæ non admittitur, recenſet Vi-gel.method, inris controu dib..cab.12 regul14.De409ſtet exceptio litis pendentisʒ diſſerit Zanger. par, 2°Pręuentionisfactæ euen-tus.Quando opponenda hçeexceptio,
