Seite
I quitas hu- ius except. Differentia quz fit inter zus canonicũ & ciuile? I. aniniaduertit Vulteius in Z. 4. numer 37: cun fèqi 410 Lrsrı Il Par. I. Car, Ve Deexceptione Recufatio- nis indicis. CAVIT V. ) Xér p TIO recufatoria opponi- tur contra iudicem Vel vt fuipe- &um; vel quia iudex eife nequeat; Aequiſsimo enim conſilio factum eft, vt quis non cogatur fetre iu⸗ Pepi direm, quifibi fit aduerfus,ini< micus& magis ſuſpectus, quàm vt ei ſortunas ſias & vitæ quandoque conditionem credere dehest, .qaodfuipeti. 39-Lapertifimi..de ind. 10an Ferrat, deappel.lib.:ca.6. Vnde non cenſeturr ecta à ſta⸗ tuto, reiiciente omnes exceptiones. g oſ.in.quo· niam contra, in verb. exceptiones, de probas. Vbi etiam Abb.& Dec. qui late exan inat materiari, nuns 102» é Bas Carol.de Grafsis tr fuo excepte 34 miO feli An autem hæe exceptio tolli posit per ftatutum vel Principem, differit idem dexi. z4. n 10. Off Etfi very exceptio illa vtroque iure& a- uili& canonico probata ſit, hac tamen in re in · ter vtrumque itiud tres potiſsimum diflerentias gg C. deiuriſt. Vnu eſt, quod iure canonico rec ii poteſt zuden tàm ordinarius; quàm'delegatus; í- re ciuili delegatds quidem recufari,& à cognitione remoueri poteft, fed ordinarius non item/ dulita recuſatur, vt non omninò à cognitione reme ucatur, ſed alius infuper iudex ei adiungatur, cum quo iple cognoſcat. qua de re videripofſunt Mynk . Gail&..0hfiru, 33. Conarpracie jiait: Moribus receptum ifco" pum gent. 2. ohſeruat Zueſt. c. 2 6. n. l. r zudex zecufatns recipiat fibi fociùm non Ep | Disel Q cen sA uhan piid Comt oa tn, al h ih inj tiya f t, uttitar k W kin ho' ami ln l on, fin Mig Ni u