Seite
Expoſitio beati Gregorij pape ſuper Ezechielem fecte teneri poteſt. ⁊ ſexto die homo eſt cō ditus qui bona debet operari: ſex cubitos calamus habet. Bene has vtraſqꝫ vitas due ille mulieres ſignauerūt: martha vi­delicet ⁊ Maria. quarū vna ſatagebat cir ca frequens miniſteriū. alia vero ſedebat ad pedes dei ⁊ audiebat verba de ore ei­us. Luce. 10. Cūqꝫ contra ſororē martha quereretur ꝙ ſe adiuuare negligeret: re­ſpōdit dominꝰ dicens. Martha occupa­ris ⁊ ſatagis multa. Porro vnū eſt neceſ­ſariū. Maria autē optimam ꝑtem elegit: que nō auferetur ab ea. Ecce pars Mar­the nō reprehēditur: ſed marie laudatur. Neqꝫ enī bonā ꝑtem elegiſſe Mariā di­cit: ſed optimā. vt etiā pars marthe indi­caretur bona. Quare aūt pars Marie ſit optima ſubinfert̉ cū dicitur. Que nō au­feretur ab ea. Actiua etenī vita cū corpo­re deficit. Quis enim in eterna patria pa nē eſurienti porriget: vbi nemo eſurit: po tum tribuat ſitiēti vbi nemo ſitit. Quis mortuū ſepeliat vbi nemo morit̉? Cū pre­ſenti ergo ſeculo vita aufert̉ actiua. Con­templatiua autem hic incipit vt in celeſti patria perficiat̉. Quia amoris ignis qui hic ardere inchoat: cū ipſum quē amat vi derit in amore ipſiꝰ: ampliꝰ igneſcit. Cō­tēplatiua ergo vita minime aufert̉. quia ſubtracta preſentis ſeculi luce perficitur. Has vtraſqꝫ(ſicut ⁊ ante nos dictuꝫ eſt due beati iacob mulieres ſignauerūt. li. videlicet ⁊ rachel. Gen̄. 29. Lia quippe interpretat̉ laborioſa. rachel vero ouis vl­viſum principiū. Actiua autē vita labori oſa eſt. qꝛ deſudat in oꝑe. Contēplatiua vero ſimplex ad ſolū videndū principium anhelat. videlicet ip̄m qui ait. Ego ſum principiū: ꝓpter qd̓ ⁊ loquor vobis. Ioh̓. s. Beatꝰ autē iacob rachel quidē concu­pierat: ſed in nocte accipit liam. Qꝛ vide licet oīs qui ad deū cōuertit̉. contemplati uaꝫ vitā deſiderat: quietem eterne patrie appetit. ſed priꝰ neceſſe eſt: vt in nocte vi te pn̄tis operet̉ bona q̄ pōt. deſudet in la­bore: id eſt liam accipiat: vt poſt ad vidē dum principium in rachel amplexibus re quieſcat. Erat autē rachel videns ⁊ ſteri lis. Lia autem lippa: ſed fecūda. Rachel pulchra ⁊ infecūda. Quia contēplatiua vita ſpecioſa eſt in aīo. ſed dum quieſcere in ſilētio appetit filios nō generat ex pre­dicationē. Uidet ⁊ nō parit: quia quietis ſue ſtudio minus ſe in aliorū collectione ſuccendit. Et ꝙͣtum introrſus conſpicit: aperire alijs predicādo non ſufficit. Lia vero lippa ⁊ fecūda eſt. qꝛ actiua vita duꝫ occupat̉ in opere minus videt. ſed dūmo­do per verbū: mō per exemplū ad imitati onē ſuā proximos accendit: multos in bo­nō opere filios generat. Et ſi in contēpla tione mentē tendere nō valet: ex eo tamē ꝙ agit exterius gignere ſequaces valet. Recte ergo in menſura calami prius ſex cubiti ⁊ poſtmodū palmus dicit̉. quia an te actiua agitur: vt ad cōtemplatiuā poſt­modū veniat̉. Sed ſcienduꝫ eſt quia ſicut bonus ordo viuēdi eſt vt ab actiua in con templatiuā tendatur: ita plerūqꝫ vtiliter a contēplatiua animus ad actiuā reflecti­tur. vt per hoc qd̓ contēplatiua mentem accenderit: ꝑfectius actiua teneatur. De bet ergo nos ⁊ actiua ad contemplatiuaꝫ tranſmittere: ⁊ aliquādo tamē ex eo ꝙ in­trorſus mente conſpeximus: ad actiuam melius contemplatiua reuocare. Vnde 2 idē Iacob poſt Rachelis amplexꝰ ad lie redijt: qꝛ ⁊ poſt viſum principiū laborio­ſa vita boni operis nō eſt funditus deſerē da. Eſt autē in contēplatiua vita magna mentis contētio: cum ſeſe ad celeſtia eri­git. cum in rebus ſpiritalibus animū ten­dit. cum tranſgredi nitit̉ omne qd̓ corꝑa­liter videt̉. cū ſeſe anguſtat vt dilatet. Et aliquādo quidē vincit: ⁊ reluctātes tene­bras ſue cecitatis exuperat. vnde in circū ſcripto lumine quiddā furtim ⁊ tenuiter attingat. Sed tamē ſemetipſam protinꝰ verberata reuertit̉. atqꝫ ab ea luce ad quā reſpirando tranſijt: ad ſue cecitatis tene­bras ſuſpirando atqꝫ lamentando redijt. Qd̓ bene ſacra hiſtoria deſignat: que bea tum Iacob cum angelo luctatum narrat. Cum eniꝫ ad parentes proprios rediret.