¶ Liber Primusinita cum diabolo amicicia qͣꝫ plurimos ſeduce̓ ⁊ grauiſſimis erroribusaīas implicare. nos autem quibꝰ ꝓpoſitum eſt nunqͣꝫ a catholica puritate diſcedere. talia floccipēdimꝰ eligētes magis ſꝑ ęgrotare. qͣꝫ cum ſaluatoris ꝯtumelia ſanos eſſe Dānati hęc etiam ⁊ irrideri vidētur a Plinio libro naturalis hiſtorię xxviij. Capite ſcd̓o. tercio. ⁊ quarto. vbi recitatis qͣꝫ plurimis huiꝰ curioſę ſuꝑſticioſę vanitatis exemplis. in fine ſecūdi capitis ſubiūgit. Quapropter de his ⁊ libitū cuiqꝫ fuerit opineturCetera igitur q̄ approbati medici remedia docēt. nō ſolū aſꝑnanda nonſunt. verūetiam diligēti cura ſumēda. mediciiſqꝫ parēdum. ſi peritiā habeāt medicādi dicēte ſcriptura. honora medicū ꝓpter neceſſitatē em̄ creauit illū deus. ⁊ infra paululuꝫ. Deus creauit medicinā de terra. ⁊ vir ſapiēs nō abhorrebit eam. Cum poſt maris rubri tranſitū veniſſent iudeiin locū vbi fontes erāt amariſſimi. deus ꝯſulēti Moyſi remediūqꝫ petēti lignū indicauit. qd̓ naturali vi ſua miſſum in aquas amaritudinemabſtulit. poterat ſine ligno ſolo ꝟbo ſuccurre ſed ne res naturales fruſtrafeciſſe vident̉. monuit vbi opus eſt fugiendū ad eas His igitur q̄ lex ⁊ ratio damnāt p̄termiſſis. ſic de corꝑis ſanitate curandū eſt. vt quicquid agitur ad aīęſanitatem referatur. ⁊ ab aīę ſalute ſumatur exordiū Quodſi ꝯtingat ſanari nō poſſe Sunt em̄ morbi quidā incurabiles. virum ſapientem equo aīo ferre decebit morbū tanqͣꝫ a deo miſſum. qui nunqͣꝫ ꝑcutit niſi vt ſanet. qͥ nos caſtigat vt meliores reddat ⁊ ex dano iacturaqͣꝫ corꝑis profectū querit interioris hoīs.¶ De patientiaCa. xxxi.Ediam ad fortitudinis ⁊ patientię tractatum vt ꝓmiſſimus ꝑ cōpendiu ſermonis accedā Mala quę accidūt aut inferūtur licet vtTante dixi repellere ſeruata norma legis ⁊ rōnis habitus in iraſcibili. qui ad hoc inclinat. fortitudo d̓r. facit em̄ aīm ad ſubeūda pericula ſublimeꝫ. elatum atqꝫ ꝯſtantem. ⁊ quantum ⁊ quando oportet ſemꝑ audentem. vt nō ſecari. nō vri. nō amaris potari metuamꝰ aīos igitur ocioſosexcitat excitatos erigit. erectos firmat ⁊ īmobiles reddit. hęc in infirmoꝟtus tum optima eſt cum ſaluti locus eſt. ita tamē ea vtendū vt freneturiraſcibilis. nam more impatiēs excādeſcit. ⁊ bile quaſi bos oēſtro ꝯcitat̉.natura vero nō ſtatim. nō in momento. ſed tractu tꝑis oꝑatur. At vbiſanādi ſpes nulla eſt. debet infirmus ſeſe cohibere. ⁊ amuletum ferre patientię. Patiētia ergo habitus eſt in iraſcibili. quę nō ad impugnandū eaq̄ ꝯcupiſcibilē offendūt ⁊ ſenſui nocēt. ſꝫ ad ęquo aīo tolerandū inclinatipſius namqꝫ iraſcibilis flāmam extinguit. rabiem ſedat. furorē emollit.ſit autem in nobis hic habitus. ſi aduerſa mitiſſime ⁊ ſine reſiſtētia freD i