Liber Primus inita cum diabolo amicicia qͣꝫ plurimos ſeduce̓ grauiſſimis erroribus aīas implicare. nos autem quibꝰ ꝓpoſitum eſt nunqͣꝫ a catholica puri­tate diſcedere. talia floccipēdimꝰ eligētes magis ſꝑ ęgrotare. qͣꝫ cum ſal uatoris ꝯtumelia ſanos eſſe Dānati hęc etiam irrideri vidētur a Pli­nio libro naturalis hiſtorię xxviij. Capite ſcd̓o. tercio. quarto. vbi reci tatis qͣꝫ plurimis huiꝰ curioſę ſuꝑſticioſę vanitatis exemplis. in fine ſe cūdi capitis ſubiūgit. Quapropter de his libitū cuiqꝫ fuerit opinetur Cetera igitur approbati medici remedia docēt. ſolū aſꝑnanda non ſunt. verūetiam diligēti cura ſumēda. mediciiſqꝫ parēdum. ſi peritiā ha­beāt medicādi dicēte ſcriptura. honora medicū ꝓpter neceſſitatē em̄ cre auit illū deus. infra paululuꝫ. Deus creauit medicinā de terra. vir ſa piēs abhorrebit eam. Cum poſt maris rubri tranſitū veniſſent iudei in locū vbi fontes erāt amariſſimi. deus ꝯſulēti Moyſi remediūqꝫ pe­tēti lignū indicauit. qd̓ naturali vi ſua miſſum in aquas amaritudinem abſtulit. poterat ſine ligno ſolo ꝟbo ſuccurre ſed ne res naturales fruſtra feciſſe vident̉. monuit vbi opus eſt fugiendū ad eas His igitur lex ra tio damnāt p̄termiſſis. ſic de corꝑis ſanitate curandū eſt. vt quicquidgitur ad aīęſanitatem referatur. ab aīę ſalute ſumatur exordiū Quod ſi ꝯtingat ſanari poſſe Sunt em̄ morbi quidā incurabiles. virum ſa pientem equo aīo ferre decebit morbū tanqͣꝫ a deo miſſum. qui nunqͣꝫ cutit niſi vt ſanet. nos caſtigat vt meliores reddat ex dano iactura­qͣꝫ corꝑis profectū querit interioris hoīs. De patientia Ca. xxxi. Ediam ad fortitudinis patientię tractatum vt ꝓmiſſimus pendiu ſermonis accedā Mala quę accidūt aut inferūtur licet vt Tante dixi repellere ſeruata norma legis rōnis habitus in iraſcibi li. qui ad hoc inclinat. fortitudo d̓r. facit em̄ aīm ad ſubeūda pericula ſub limeꝫ. elatum atqꝫ ꝯſtantem. quantum quando oportet ſemꝑ auden tem. vt ſecari. vri. amaris potari metuamꝰ aīos igitur ocioſos excitat excitatos erigit. erectos firmat īmobiles reddit. hęc in infirmo ꝟtus tum optima eſt cum ſaluti locus eſt. ita tamē ea vtendū vt frenetur iraſcibilis. nam more impatiēs excādeſcit. bile quaſi bos oēſtro ꝯcitat̉. natura vero ſtatim. in momento. ſed tractu tꝑis oꝑatur. At vbi ſanādi ſpes nulla eſt. debet infirmus ſeſe cohibere. amuletum ferre pati entię. Patiētia ergo habitus eſt in iraſcibili. quę ad impugnandū ea ꝯcupiſcibilē offendūt ſenſui nocēt. ſꝫ ad ęquo aīo tolerandū inclinat ipſius namqꝫ iraſcibilis flāmam extinguit. rabiem ſedat. furorē emollit. ſit autem in nobis hic habitus. ſi aduerſa mitiſſime ſine reſiſtētia fre­D i