¶ Liber Secūdus do trāquillo tēpeſtuoſo Ideo in pſalmo d̓r Cadent a latere tuo mille ⁊ decem milia a dextris tuis. eo ꝙ dicunt̉ a dextris. decem milia cadere. ⁊ a la tere tm̄ mille latꝰ ſiniſtro accipit̉: ac ſi dicat Moyſes cui habrei pſalmū attribuūt. hoī vtriqꝫ caſura pericula: ſꝫ a dextris lōge plura. Sicut em̄ teſte Ariſto. iuli. de cœlo ⁊ mūdo Ante vocat̉ qua ſenſus vigent. retro: qd̓ ē regiōe eſt. ſurſum qd̓ lōgltudīs ē caput ei ꝟo oppoſitum deorſuꝫ ſic qua motus incipit dextrū. ⁊ qd̓ ab eo diuerſum eſt. ſiniſtrū appellat̉ Un̄ ipſe Ariſtoteles ꝯtra Pythagoricos dextram mūdi dat orienti. ſiniſtrā occaſui. ſurſum. auſtro deorſum boreę. ante huic nrō hemiſpherio. alteri retro. hęc aūt tetigimꝰ. vt ꝑlatꝰ oſtēdamꝰ lęuū intelligi Sꝫ in myſtica interp̄tatione q̄ cum oībus ſacris ſcripturis. tum maxīe Moyſi conue nit ꝑ dextrā ꝓſperitas. ꝑ lęuam ꝟo ſignat̉ aduerſitas ꝓ millibꝰ ergo peri culoꝝ q̄ nobis ꝑ viam morum euntibꝰ offert aduerſitas: deceꝫ millia da bit ꝓſperitas Exēplum ex vita Dauid accipito. qui qͣꝫdiu ꝑſequētibꝰ hoſtibꝰ bello attritꝰ eſt. ſanctimoniā tenuit. At vbi ꝯſecutꝰ eſt pacem. ⁊ oci um: ſcūs eſt mechus ⁊ adulter. ⁊ qd̓ lōge peius ē. homicida In agro ꝓ ſperitatis hęc pullulāt. q̄ breuiter Ioānes enumerat: ꝯcupiſcētia carnis ⁊ oculoꝝ. ac ſuꝑbia vite. Sꝫ in agro aduerſitatis ſuccreſcūt triſticię. dolores. ⁊ lachryme: qͥbus appetitꝰ quaſi ager pruinis aſtrictꝰ nihil qd̓ bonas herbas opprimat germīabit. At cum regnat laſciua proſperitas fu māt culinę. menſęrenident. pocula ſpumāt. riſus abūdant. corda luxuriant: ſꝫ dices. qͥd ꝓdeſt nobis ꝓbitas ad quam nō mouet volūtas ſꝫ vrget neceſſitas: Audi gregoriū dicētem. fœlix neceſſitas q̄ nos ad deuꝫ ire cōpellit. Nōne dici audiſti ſetam filum agere. ſeta eſt timor. fillum eſt charitas. cuꝫ ſeruitio dei qͥs aſſueuit licet a metu inceperit format̉ pedep̄ſſim ⁊ breui generat̉ ex vi voluntas. ex timore charitas ex ſeruitute libertas qͥ ad euagelicū ꝯuiuiuꝫ intrare ꝯpulſi ſunt vt epulas guſtarēt. qͥ triſtes intrauerat lęti diſcumbebāt O ſi aliqͦ dei mune̓ talē vitā agemꝰ ſani. qͣlē aliqn̄ pollicemur infirmi. quāta eſſet in mūdo trāquillitas. quāta dulce do quāta iucūditas Certe nō aureū tm̄ ſęculū. ſꝫ ętas illa flore̓t innocua quā primi hoīs culpa deſtruxit Oībꝰ em̄ exiſtentibꝰ iuſtis. pijs. manſue tis. ⁊ mitibꝰ: oīs diſcordiaꝝ fomes occideret. at ſepulta diſcordia qͥd ſuꝑ eſt: niſi vt ſit oībus vna lęticia. ¶ Qd̓ aduerſitas tollat mortis metū ¶ Ca. xix. G St aliud quoddā magnū: neſcio an̄ aduertas: infirmitatis bonū Nā liberat nos eo qͦ maxīe laboramꝰ incōmodo. mortis ſcꝫ metu Cuius mēoria ſic amareſcit. vt etiā ſi cuncta poſſideas bona ſi. veſ caris ſꝑ ambroſia: qͥcqͥd guſtat̉ reddit amaꝝ At ſicut cuꝫ quis calceo ni
