Seite
Liber Secūdus gere. At quę in intellectu ſunt. naturalem impotētiam ad hoc habēt Et hinc argumētum trahunt: qͥ in certamībus ſcholaſticis ſumūt patroci niū volūtatis. ſunt em̄ in aīa duo duaꝝ capita factionū. intellectꝰ ſcꝫ et volūtas: qͥbus de p̄ſidentia certamē antiquū eſt Qm̄ ergo he ꝟtutes que alijs p̄ſident in infirmitate corꝑis maxīe pollēt dicēte Apl̓o Uirtꝰ in infirmitate ꝑficit̉. ſit vt deſiderabilis ſit morbꝰ. quo cū Apl̓o dice̓ poſſi mus. cū infirmor. tūc fortior ſum. ⁊ iteꝝ libēter gloriabor in infirmitati bus meis vt inhabitet in me grā chriſti Suſcipiēdus ergo gratāter eſt morbꝰ. in qͦ eſt occaſio tāti ꝓfcūs. in quo eſt ꝓmerēdi tanta opportuni­tas. tātus vſus tāta ꝯmoditas. Un̄ in pſalmo legit̉ Multiplicatę ſunt infirmitates eoꝝ poſtea accelerauerūt Quid eſt poſtea accelerauerūt. ni ſi ad deū celeriter cucurrerūt Eſt ergo infirmitas hoī. qd̓ calcar equo qd̓ ſtimulus boui. qd̓ remus naui Nobis vt plurimū accidit. qd̓ ⁊ iumen­tis Iumēta cū in via cibū reperiūt voluptate pellecta trahere deſinūt. ⁊ paſtui tam diu inhęrēt: qͣꝫ diu bubulci ſtigma nō ſentiūt. tum demū ac­celerāt cū ꝟberantur. tum ſe in vię accingūt: tum itineri inſtāt. cū nihil qd̓ delectet occurrit Nam dum nō niſi in termino quietē expectāt. gre­ſu citatiore deſudāt. at qui ſepius in via qd̓ tardat. offendit ad vię finem ſerius ꝑgit Deū quot inuenies qͥ diu mūdi blāditijs quaſi ſirenum can tibus detenti tūc tādem ire incipiunt. cum iam mortis nocte ingruente vita inuita venit ad veſperam Iſti poſtqͣꝫ totum vitę tempus. quod dei beneficio ad boneuiuēdum acceperat. ꝑ ignauiā ⁊ ſecordiam effluxit. dū fruſtra vixiſſe ſe vident. merore tabeſcūt. in deſperationē cadūt. ſubmer guntur. ⁊ pereunt. Quod proſperitas ſit inimica virtuti cum declara tione dextre et finiſtrę partis ī celo. pro Ariſtotelec. Ta. xviij. tra Pythagoram. Aior mortalium ꝑs cum corpore recte valet. mente ęgrotat. cum ſucci ⁊ ſpirituū plena ſunt membra mens deo vacua friget et tor­pet. dum ſenſuū viuacitas in terra ſe paſcit ęgrę ꝯſciētie deus non ſapit. dum appetitui volūtas inhęret. ratio hebeata deum nō videt deuꝫ homo dei mueribꝰ abutit̉ iumētis inſipiētibꝰ comꝑat̉. ꝓpte̓a in pſalmo d̓r. impinguatꝰ. dilatatꝰ. incraſſatꝰ. ⁊ recalcitrauit. immoderata namqꝫ ꝓſperitas vitę laſciuienti p̄bet audaciā. piſciculꝰ qͥdam marinꝰ ꝙ naues teneat vocatꝰ Echeneis qͥ pretoriā Antonij naue bello actiaco fecit īmo bilē. ꝓſꝑitatis naturā on̄dit. hac eī ſicut illo naues magna viroꝝ īgenia ne ī. portū ſalutis ꝑ viā ꝟtutis veniāt retardant̉ Rōne colligimꝰ ī hiſto rijs legimꝰ. experimēto videmꝰ. cū maiore moꝝ periculo nauigari mū­