Seite
Liber Tercius tendit. ibi recte relinquit̉. vbi iam incipiūt appare̓ diuina Quod ꝟo ęne as ferēs ramum ꝑ loca penarum Sibylla comitāte gradiat̉. nil mirū nam ⁊ filij eccleſie dicūt. trāſiuimus ꝑ ignem ⁊ aquam ⁊ eduxiſti nos in refrigerium Sibylla aſt ſapīa diuina vel angeloꝝ cuſtodia homī attri­buta. qua nos ꝓtegēte atqꝫ gubernāte fidem inuenimꝰ. inuentā ſeruamꝰ ⁊ ꝑ huius vitę difficultates ac tenebras ambulātes tandē ad Elyſium. hoc eſt in paradiſum mutata in ſciētiam fide ꝑtrāſimus. ideoqꝫ dr̄ perfe cto munere diue deuenere locos lętos. ⁊ amorna virecta. ꝙ ſi obijcias cre di nō debere deum q̄ futura erāt hoī pagano reuelaſſe Reſpondeo malos ęque ac bonos hoīes facturam eſſe dei. dei inſtrumēta dei miniſtratores ⁊ deo liberum eſſe eis vt ſuis vti. cum libuerit Balaam vir culpabilis de futuris aute lōge p̄nunciat Sibyllę quas ⁊ Lactātius ⁊ Auguſtinus ad aſtruendā fidē citāt. mulieres ex media gētilitate fuerūt Caiphas vir ſceleſtiſſimꝰ. vt in euāgelio legimus ꝓphetauit neſciēs qͥd dice̓t Ip̄a Ba laam Aſina animal natura brutum ac indocile voces humanas edere ꝑ docet̉ Et deniqꝫ vt paucis expediam. ꝓphetię donum nō ad grām q̄ gra­tum facit. ſꝫ ad eam q̄ ſolum gratis dari d̓r. ex theologoꝝ autoritate refer tur. gratitudīs autem vocabulū ſi late extendat̉. omnes ꝓculdubio crea turas includit. omnia em̄ diligit deus. ⁊ nihil odio habet eorū q̄ creauit. ſed ex theologoꝝ vſu eis appropriat̉. qͥ ad aliquem futurę beatitudīs gra­dum acceptant̉. Et quēadmodum in magna domo. qͣꝫuis oēs patrifa­milias grati ſint. ſoli tamē liberi ſunt heredes. ſic ⁊ in mūdo oēs deo gra­ti ſunt. non tn̄ oēs chriſti cohęredes. ſꝫ illi tm̄. in qͥbus eſt fides nō ocioſa nō extincta. ſed oꝑatōe accenſa. futuri ſunt Quod fides eſt principium ineunde cum deo ami cicię. Capitulum. iiij. Uod homo deo placere incipiat ⁊ ſi omnium ꝟtutum eſt officiuꝫ maxima eſt tamē fidei attributum. propterea d̓r accedentem ad de um oportet credere. ⁊ ſine fide impoſſibile eſt placere deo Cuius rei rōnem hāc aſſignauerim. amat deus hominem tanqͣꝫ ſibi ſimilē Cęteris animātibus p̄fectum. ⁊ tanqͣꝫ ſuū in terra vicarium. immo vt terrenum quēdam deum cum quo videt̉ partitus imperium. iuxta illud Cœluꝫ cor li domino: terram autem dedit filijs hoīm. at qm̄ dei natura eſt bonitas ſicut ſolis natura eſt claritas quēadmodum ſol nunqͣꝫ illimīare ſic deꝰ be neface̓ nunqͣꝫ ceſſat. cogitat ergo hoīem ex terreno face̓ celeſtem. ⁊ prop­terea quodā inter eos opus eſt cōmercio. ⁊ arcana quadā admonitione ac diſciplina ſecretiore qua veluti quodā cęleſti ſemīe. iam ꝑcepta. pede­tentim incipiat trāſformari. ⁊ quaſi diuineſcere Inſtituēdum autem cre I iij