Seite
Liber Tercius bis. Nec putet qͥs eos dici moros ꝙ ex mauritania ſint vel venerint. vt morus ꝓ maurus ſicut ploſtrum ꝓ plauſtrum ꝓferatur Machometus em̄ arabs fuit. mauri aūt vltimas. Aphricę occidentalis oras ē regiōe ad hiſpanos inhabitāt Notabile certe. ⁊ a curioſitate humana nō p̄tereun­dum forſitan ⁊ myſterio care non extimandū. ꝙ res maximi legum lato­res ⁊ illuſtriſſimi autores trium religionum qͥ totū terraꝝ orbem occu­parūt. in tribus mūdi ꝑtibus ſibi vicinis immo cōfinibus atqꝫ cōtinuis ⁊ in medio terrę habitabilis conſtitutis hoc eſt Aſſyria arabia ⁊ ęgypto vna fuerint ꝓcreati. fuit em̄ chriſtus aſſyrius. Machometꝰ arabs. ⁊ Poſes egyptius. Sed hec diſſimulāda ſunt ad pn̄s. neqꝫ em̄ ſuꝑpetit nūc ociū nobis ad ꝯiectādum Qui de rebꝰ fidei recte ſentiūt catholici vniuerſales vocant̉ Nam fides noſtra nōſicut lex vetꝰ ſolis Iſraelitis vni gēti vl̓ na tioni ſed generaliter data ē vniuerſis qͥ poſtqͣꝫ fidem ſuſceperunt de neceſ ſarijs ad ſalutē partim recte partim praue ſentiūt. he̓tici hoc ē ſectatores appellantur. ⁊ ip̄e io namqꝫ ſecta appellat̉ qui penitus a ſuſcepta fide defecerint Apoſtate.i. rebelles vocant̉. nam ⁊ tos ⁊ go io rebellio in­terptatur. Et quēadmodum chriſtiani a chriſto quam appellatōem vi­uētibus adhucapoſtolis primū Antiochię factam narrat Lucas in acti bus apl̓oꝝ ſic ⁊ iudei a iuda ſunt vocati a quo deſcēdit tribus regia ⁊ in­ter duodecī magis honorata. dicti etiam ſunt hebrei. ⁊ hęc cognomina­tio lōge vetuſtior ꝓfluxit vt aliqui volūt ab heber in cuiꝰ familia qn̄ ē ſin guaꝝ facta ꝯfuſio in babylonie remāſiſſe fertur lingua p̄mitiua. qͥ ab eo dicta ē hebręa. vel vt alij ſentiūt ab heber qd̓ interptat̉ trāſitꝰ Trāſiuit em̄ Abrahā monitus a deo ex Meſopotania ad cananeoꝝ terrā. quocuꝫ ꝑueniſſet vocatus ē hebręus hoc ē tranſiēs ⁊ aduenticius. ⁊ hoc fuiſſe vi det̉ omen ⁊ quoddā pręſagiū futuroꝝ hebrei em̄ ſępenumero vt ſacre teſ­tantur hiſtorię de ſedibꝰ ſuis trāſlati de gente ingentē trāſmigrarūt. ⁊ tā dem eoꝝ lex vt tale cognomē futuꝝ innuebat. more ſuę gētis inſtabilis ⁊ trāſitoria trāſiuit in nrām. plura at de his ſubijcerē: niſi ſcirē te ⁊ chriſtia niſſimū. ⁊ ſacrę ſcripturę fieri indies magis ſtudioſum. in ea em̄ oīa que ad ſalutē ⁊ ad btītudine ꝑtinent videre facillimū De cauſis fidei Ca. viij. Edeamus ad tria qͥbus fidem fieri ſupra iam diximus. ea ſunt ſer­mo. miraculum. inſpiratio. Per ſermonem ⁊ miraculum ſine in­ſpiratione neminem ad fidem veniſſe cognouimus per inſpiratio­nē ⁊ ſermonē ſine miraculis ⁊ cum miraculis credidere qͣꝫplurimi Ser­mo quid credas explanat. Miraculum facit vt audiēs aduertat. Ser­