uenit. Quē Soldanꝰ in ſucceſſu: affectuoſiffime ⁊ audiebat ⁊ admirabat̉: ſed qꝛ vt ſupra diximus voluit eū dn̄s nō ꝑ carnis martyriū: ſed ꝑ mētis incendiū in xp̄m crucifixū trāſformari: redijt ad italiā. Et qͥnqꝫ fratribꝰ qͦs diui na inſpiratiōe cōmotos: ⁊ charitate feruētes nouit: ad infideles eūdi licētiā p̄ſtitit: qͥ cū chriſti fidē ⁊ ꝟbo ⁊ exemplo predicarēt in Marrochia ciuitate regis granate martyrij coronas ꝓmeruerūt. Mirabilit̓ ergo q̄cūqꝫ fratribꝰ ſuis vir iſte ſeraphicꝰ ſcripſit: vt verꝰ mgr̄i ⁊ dn̄i ſui diſcipulꝰ: om̄i diligētia pͥus ip̄e ꝑficere curauit. Oſtēditqꝫ illū ꝑfectū fratrē ſuū eē: qͥ ⁊ regulā nō ſolū ad p̄cepta: ſed ad ꝯſilia ⁊ exhortatiōes: vt ⁊ ip̄e totalit̓ ꝑfecit obẜuaret. Nō ergo ad martyriū ſe offerre fratres ſui obligant̉: nec magis qͣꝫ alij: ſi ad magna ſue regl̓e ꝯſilia ⁊ exhortatiōes: vt eoꝝ pat̓ fuit: ip̄i ꝑfctī eē nō curāt. Nec ex ꝓfeſſiōe euā gelij ad hoc obligari poſſūt: cū timidis fugiēdi facultatē tribuat euāgeliū. Nec Frāciſcꝰ illos ad eundū aſtrinxit: verū id ꝑfectiōi aſcripſit: in qͣ nil ſanguīs ⁊ carnis eē affir mauit: ſi qͥs ad īfideles ob eoꝝ lucꝝ ſeu martyrij deſideriū: diuīa inſpiratiōe acceſſerit. Sed ſi qͥ ex fratribꝰ ſuis ſe int̓ infideles repererint cū corpꝰ ſuū Ieſu xp̄o vouerint: cauſa inſtāte ex ꝟbis Frāciſci debent ſe ⁊ inimicis audacter exponere: nec tūc aufugere licet: ſꝫ cauſā fortit̉ ꝓſeq obligant̉. Et qꝛ alijs qn̄cūqꝫ aufugere data facultate ꝑmittit̉ in hoc illos magis obligari dicere poſſumus. ¶ Quis modꝰ habedꝰ his qͥ ignorāt linguā eoꝝ infideliū: ad quos charitatis ⁊ martyrij ardore accedere cupiūt. ¶ Ca. xvij Uoniā poſſibile ē pl̓eſ ardore martyrij ſuccēdi: qͥ ad īfideles ꝓ ſctīſſima noīs xp̄i ꝯfeſſiōe accedere omi ardore cupiāt anxiēt̓qꝫ ex barbare līgue d̓fectu: cuiꝰ nec minimū ꝟbū alloqͥ nouerīt. Moduꝫ iſtis explicare ⁊ viā curabimꝰ qͥbꝰ ⁊ int̓ illos hāc ſctāꝫ xp̄i noīs ꝯfeſſiōꝫ cō mode ꝑficer̄ poter̄t. Nā licꝫ aliqͥ ex xp̄ianis forte mercato ribꝰ int̓ illos līguā cognoſcāt: nō tn̄ cogitāduꝫ eſt: ꝙ illoꝝ g iij
