Seite
Expoſitio beati Gregorij pape ſuper Ezechielem debito non tenetur. Sequitur. Et manus hominis ſub pen nis eorum in quattuor partes. Poſſunt hoc in loco per quattuor par­tes regiōis quattuor partes mūdi accipi. ſcꝫ: oriens: occidens: meridies: ⁊ ſepten­trio: quia ſanctoꝝ predicatio auctore deo in cūctis mūdi partibus eſt egreſſa poſſu mus etiā per quattuor partes prīcipales quattuor virtutes accipere: ex quibus re­lique virtutes oriunt̉: videlicet: Prudē­tiā: fortitudinē: iuſticiā: atqꝫ temperantiā quas nimirū virtutes tūc veraciter accipi mus: cū earū ordinē cuſtodimus. Prima quippe prudētia. Secūda fortitudo. Ter cia iuſticia. Quarta tēꝑantia eſt. Quid em̄ ꝓdeſſe poteſt prudētia ſi fortitudo de ſit. Scire etem̄ cuiquā quod nō poteſt fa cere pena magis eſt ꝙͣ virtus. Sed qͥ pru­dēter intelligit qd̓ agat: ⁊ fortiter agit qd̓ intellexerit: iam ꝓculdubio iuſtus eſt: ſed eius iuſticiā temperātia ſequi debet. Qꝛ plerūqꝫ iuſticia ſi modū nō habet: in cru­delitatē cadit. Ipſa ergo iuſticia vere iu­ſticia eſt: que ſi temperātie freno modera­tur: vt in zelo quo quiſqꝫ feruet: ſit etiam temperās: ne ſi plus ferueat: perdat iuſti ciā: cuius ſeruare moderamina ignorat. Due aūt ſunt p̄dicatoꝝ ſanctoꝝ vite acti na ſcꝫ ⁊ cōtemplatiua. Sed actiua pͥor eſt tēpore ꝙͣ cōtemplatiua: quia ex bono ope re tendit̉ ad contemplationē. Contēplati ua autē maior eſt merito ꝙͣ actiua: qꝛ hec in vſu p̄ſentis operis laborat: illa vero ſa­pore intimo venturā iam requiē deguſtat Quid itaqꝫ per manꝰ: niſi actiua: ⁊ quid per pēnas: niſi cōtemplatiua vita deſigna tur: Manus ergo homīs ſub pennis eoꝝ eſt: id eſt virtus operis ſub volatu cōtem­platōis. Quod bene in euāgelio due ille mulieres deſignāt: martha ſcꝫ ⁊ maria. Martha etem̄ ſatagebat circa frequēs mi niſteriū: maria autē ſedebat ad pedes dn̄i ⁊ audiebat verba eius. Luce. 10. Erat et go vna intenta operi: altera autē contem­platiōi. Una actiue ſeruiebat per exteri­us miniſteriū: altera cōtemplatiue per ſu ſpenſionē cordis in verbū. Et ꝙͣuis acti­ua bona ſit: melior tamen eſt cōtemplati­ua: quia iſta cū mortali vita deficit: illa ve ro immortali vita plenius excreſcit. Un­de dicit̉. Maria optimā partē elegit: que nō auferet̉ ab ea. Ibidē. Quia igit̉ acti­ua minor eſt merito ꝙͣ cōtemplatiua: re­cte nūc dicit̉: Manus homīs ſub pennis eoꝝ Nam ⁊ ſi per actiuā boni aliquid agi­mus: ad celeſte tamē deſideriū per cōtem platiuā volamus. Unde ⁊ apud moyſen actiua ſeruitus: cōtemplatiua autē liber­tas vocat̉. Et cum vtraqꝫ vita ex dono ſit gratie: ꝙͣdiu tamen inter proximos viui­mus: vna nobis in neceſſitate eſt: altera in volūtate. Quis em̄ cognoſcēs deū ad eius regnū ingredit̉: niſi bene prius ope­ret̉? Sine cōtemplatiua ergo vita intrare poſſunt ad celeſtē patriā: qͥ bona que pn̄t operari nō negligūt. Sine actina autē in trare nō poſſunt: ſi negligūt operari que poſſūt. Illa ergo in neceſſitate hec in vo­luntate eſt. Illa in ſeruitute: iſta in liber­tate. Hinc eſt em̄ quod ad Moyſen dici­tur: Si emeris ſeruū hebreū: ſex annis ſe­uiet tibi: in ſeptimo egrediet̉ liber gratis. Cum quali veſte intrauerit: cū tali exeat. Si habet vxorē: ⁊ vxor egrediat̉ ſimul: ſin autē dederit illi dn̄s vxorē ⁊ peperit fi lios ⁊ filias: mulier ⁊ liberi eius erūt do­mini ſuit ip̄e vero exibit cum veſtitu ſuo. Qd̓ ſi dixerit ſeruus: diligo dominū meū ⁊ vxorē ac liberos: nō egrediar liber: offe rat eum dn̄s dijs et applicabit̉ ad hoſtiū poſtes: perforabitqꝫ aurē eius ſubula: et erit ſeruus in ſeculū. Exod̓. 21. Paulo la­tius teſtimoniū dedimus: vt diſtinctionē ſeruitutis atqꝫ libertatꝭ in vtraqꝫ vita mō ſtremus. Sed oneroſum eſſe nō debet: ſi hoc exponēdo exequimur: vnde ip̄a hec que diximus affirmemus. Hebreus eni­tranſiens interpretat̉. Et ſeruus hebreus emit̉: quando vnuſquiſqꝫ qui iā ab hoc ſe culo mēte trāſit: ſeruitio om̄ipotentis dei ſubdit̉. Ille etem̄ vere deo ſeruire appe­ſit: qui ab hoc ſeculo mere tranſire didi­