Iacob intelligitur regnum glorie in futuro. vn̄ potiſſimeponit̉ ibi iacob qui caritatē ſignat iuxta illud Abrahā genuit yſaac. yſaac genuit iacob ideſt fides ſpem. ſpes caritatem vnde non eſt ibi domus ade qꝛ non eſt ibi terrena. ſꝫceleſtis conuerſatō non abrahe vel yſaac qꝛ fides ſpes euacuabunt̉ Sola aūt caritas numꝙͣ excidet vnde regnabit indomo icob meternum. Vnde Bern̄ Deniqꝫ quid magnumpromittitur ei qui ſedet ſuper cherubin. quē ꝓph̓a viditſedētem ſuper ſoliū excelſſum ⁊ eleuatum ſedere in ſede patris dauid Sed nouimꝰ qͣndā aliam iheruſalem ab ea quenūc eſt in qua regnauit dauid ſigͥficatam multo iſta meliorem multo ditiorem hāc igit̉ puto h̓ fuiſſe p̄figuratamIllo videlicet vſu loquendi quo ſepe ſcriptura ſignans ponit pro ſigͥficato Tunc ſane dedit illi dominus deus ſedemdauid patris ſui quando conſtitutus eſt ab eo rex ſuꝑ ſiōmontem ſanctū eius Sed hoc ꝓpheta de quo regno dixerit exp̄ſſus apparuiſſe videt̉ in eo. qd̓ nō in ſion ſed ſuꝑſion poſuit nam ideo fortaſſis dictuꝫ eſt ſuper quia in ſionquidem regnauit dauid. Sed ſuper ſion regnū eſt illiusde quo dictum eſt ad dauid de fructu ventris tui ponaꝫſuper ſedem tuam de quo per alium ꝓphetam dicit̉ Superſolium dauid. et ſuper regnum eius ſedebunt in eternumvides quia vbiqꝫ reperis. Super ſion Super ſedem Suꝑſolium Super regnum Dabit ei dominus ſedem dauid patris ſui Non tipicā ſed veram non temporalē ſed eternā nōterrenam ſed celeſtem que idcirco ut iam dictum eſt memoratur fuiſſe dauid. quia quod hic temporaliter ſediteterne illius gerebat ymaginem. Et regnabit in domoiacob ineternū Hic qͦꝫ ſi domū iacob tēporalē accipimꝰ quomodo in illa que eterna eſt in eternū regnaturus eſt. Querenda eſt ergo domus eterna iacob ī qua reguꝫ in eternūcuiꝰ regni n̄ erit finis. Aut n̄ vna ead̓qꝫ domꝰ illa iacob exaſꝑās īpie abnegat eū ⁊ īſipient̓ reſpu an̄ faciē pilati qn̄ illo ꝓferēte rege vr̄m crucifigaꝫ vno ore rn̄dendo clamauit
