Seite
Liber Primus operor illud. ſed quod habitat in me peccatū. ſic apoſtolus Erāt in Pau lo ſicut ⁊ in nobis duo fere homīes ſpūalis ſcꝫ ⁊ carnalis Uerba autem ſupradicta ſpūalis ſunt hoīs de carnalis tryānide cōquerentis. ⁊ carna­lem hominem hoc eſt appetitum peccatum vocat. quia videlicet ſemꝑ nos ad peccatum flectat ⁊ inducat Spūalem homīem ipſe Paulus di interiorem. cum Paulo infra ſubiugit Condelector em̄ legi dei ſcd̓m in teriorem homīem. Et de carnali ſubinfert. Uideo aliam legem in mem bris meis repugnātem legi mētis mee. mox homo ſpūalis in Paulo vi dens ſe nō poſſe penitus carnali reſiſtere. quaſi indignabūdus in hęc ꝟ­ba ꝓrūpit. Infelix ego homo: quis me liberabit de corꝑe mortis huius. paucis interiectis ita ꝯcludit. Igit̉ ego ipſe mente ſeruio legi dei. carne at legi peccati hoc idem ⁊ Chriſtus inqͥt Spūs quidē prōptus eſt. caro autem infirma. Spūs quippe meus eſt in qua p̄ſidet volutas conſenta nea rōni ⁊ parata ſemꝑ niſi retrahat̉ ab appetitu pare diuinę legi Caro autem hoc eſt appetitus carnalis infirmꝰ ea de cauſa ē appellat. ꝙ vo­lūtatem ſꝑ p̄pediens omnē oꝑam nrām reddit infirmam. Uel qꝛ nos propter carnis legem rōnis conatibus reſiſtentē ſimus ad oē p̄clarum facinus infirmi Nec tamē minus infirma caro nūcupabitur etiā tum cū appetitus bonis operibus aſſuefactus adhęſerit rōni. nam vis ea q̄ qm̄ imperiū volūtatis exequitur. executiua nūcupatur corporeis inſtru mētis alligata. nec oꝑi ⁊ ꝑfectiōe. nec oꝑanti velocitate p̄t voluntatē ad equare: ex deo igitur ⁊ ex volūtate efficacia eſt. at tarditas ⁊ deterior agē di ꝯdicio ex carne. nō aliter quā in claudo ꝓgreſſiōis obliqͥtas ex curui­tate cruris ē ſꝫ eundi facultas ex aīa. hoc ꝑpedens in ſcd̓o ethicoꝝ dixit Ariſtoteles in ꝯtinētes ſil̓es eſſe paralyticis quēadmodū em̄ ꝑalyticꝰ morboſa qualitate vim motiuā īpediente. quorſum nō vult manū vertit ſic incōtinēs ſi aliqn̄ vel bonitate naturę vel diuina inſpiratōe motus. aſpirare velit ad ꝟtuteꝫ ꝯtinue ꝓteruiētis appetitus impulſu de vię re­gię reītudine in dextrā aut in ſiniſtrā. hoc eſt de mediocritate ꝟtutis in id quod plus aut minus eſt. deturbat Quomodo appetitus ligetur Ca. xiiij Ontra hāc teterrimā peſtē qd̓ aliud melius dari p̄t antidotum qꝫ qd̓ Paulꝰ on̄dit dicēs. Caſtigo corpꝰ meū ⁊ in ſeruitutē redi go. ne cū alijs p̄dicauerī ipſe reprobꝰ efficiar. pugnant ergo inter ſe hęc duo ſꝑ ⁊ ea pugne lex ē. vt victo īꝑet. ⁊ qͦ libuerit trahat rē miram intel lige quam ſi ſaperent et ſibi recte conſulerent homines. fortaſſe vitam cautius inſtituerent. nec ſe ipſos inconſulte ac improuide viuuendo tot vicioꝝ cathenis alligarent. Uſus ⁊ conſuetudo ea ſunt quę appetitum