¶ Liber Primus loquor quibꝰ quattuor hęc diuitię. potētia. honor ⁊ voluptas. q̄ prę ceteris oībꝰ mortales mirātur affatim ſuppetebāt Iuliꝰ Cęſar omitto qͦt curis qͦt laboribꝰ. qͦt ꝑiculis ⁊ diſpēdijs ꝑuenit ad regnū. id em̄ impoſſi bile relatū eſt. nec dū plenis velis imꝑio nauigabat. ⁊ ecce ꝯiuratiōis tē peſtas exoritur. qua ſic opp̄ſſus ē. vt tribꝰ ⁊ vigīti plagis ꝯfoſſus obierit C. Caligula poſtqͣꝫ trienio ⁊ decē mēſibꝰ imꝑitauit trucidatur a ſuis claudius āno īperij. xiiij. venenat̉ Nero Iuuenis ad hoc ⁊ in ętatis flore ꝯſtitutꝰ qͥ ardēte Roma Troie aloſim decātarat. ſe ip̄m ſuo pugione ꝯfodit Galba ſenex īperij mēſe ſeptīo in vrbe ad lacū curij trucidat̉ ⁊ eiꝰ caput. qd̓ toti orbi legē dixerat a Gregario milite āputatuꝫ ad calones ⁊ lixas ē ꝓiectū O tho nonageſimo qͥnto īperij die ſeip̄m pugiōe ꝯfodit Uitellius cū ſumma ignomīa ex ędibꝰ tractatꝰ luto ⁊ ſtercore ꝯſperſus mucrone gladij mēto ſuppoſito ne prę pudore faciē inclinaret ad ſcalas geōnias ductꝰ minutatim excarnificat̉ Domitianꝰ exoptīo prē peſſimꝰ filius chriſtianoꝝ ꝑſecutor ſeuiſſimꝰ anno īperij ſui decimoquito necat̉ a ſuis tāto infelicior. quāto eiꝰ potētia diuturnior. ꝓlōgatio em̄ tam ſęuę tyrānidis quid fuit aliud qͣꝫ coaceruatio diuinę indignatōis Antonimus ꝯmodꝰ oībꝰ(vt aiūt) incōmodꝰ duodecīo īperij āno ſtrāgulatur Helius ꝙ illiberalis eſſet ⁊ ſordibꝰ īperij mēſe ſexto palā occiditur Antonius Caracalla ſeptīo īperij ſui āno dum leuādę veſicę grā deſcēdiſſe ex equo a ꝑthis oppͥmitur Heliogabalꝰ hō flagicioſiſſimꝰ quarto īperij ano tumultū militū enecatur Deciꝰ chriſtianoꝝ inimicꝰ īperij āno ſcd̓o a barbaris ē occiſus cadauere eiꝰ nuſqͣꝫ reperto Ualerianꝰ qui cū gallie nō regnauit captꝰ a pacoro ꝑthoꝝ rege nō occiſus ſtatim ſꝫ ad diuturna morte reſeruatꝰ. erat em̄ ei equū aſcēdēti ſcabellū pedū: qd̓ aliter d̓r ſuꝑ pedaneū ſꝫ quid ꝑgo tyrānoꝝ cędes recēſere. verſu illo ſatyrico ꝯcluden dū Ad geneꝝ cereris ſine cęde ⁊ ſanguine pauci: deſcendūt reges. ⁊ ſicca morte Cyrāni Hic citari poſſet Antimachus poeta gręcꝰ. qui cū dolorem ſuū quē ē morte chariſſimę ꝯiugis Lyſidices ꝯceꝑat emolire vellꝫ elegiā ſcripſit in qua calamitates oēs heroū altiꝰ repetēs nūerauit. ſꝫ ad pn̄s iſta ſufficiāt. hęc āt dicta ſunt vt memīeri breue ⁊ īterciſum eſſe oē qd̓ in hac vita nos allicit. longū ⁊ penne omne qd̓ cruciat. nā vt poeta inquit nulla ē ſyncera voluptas. ⁊ dulcedini ſꝑ amaritudo ꝑmixta ē qd̓ Homeus poeta clariſſimꝰ innuit cū d̓t In limine Iouis duo dolia po ſita Unū mellis. alteꝝ fellis plenū ⁊ ſingulis aīabꝰ ē Cœlo in corꝑa decendētibus ex vtroqꝫ dolio portionē dari. ¶ Teſtimonia ex ſacra ſcriptura idem Ca. xxj. probantia.