Seite
Gnarius Ueronenſis Floro ſuo ſalutē plu rimam dicit. On ſine cauſa factum eſſe certo ſcio ꝙ diph thonganda voca bula ſcire te velle intelligo. quoniā eam rem ⁊ ad or­thographiam re­ctę ſcribendi for­mulam ꝑtinere. ⁊ nō paruum legendi docu mentū p̨̄ſtare poſſe cognoris. Qua qͥdem in re quid agam ſubdubito. Nam niſi tuę mo­rem voluntati. qͥ de me optime meritus es. geſſero ingͣtitudinis me reum eſſe cōfitear. erit neceſſe. Quo crimine nihil gͣuius aut a­cerbius vel apud perſas puniri teſtis ē Xe­nophon. Subinde cū negligentia ⁊ vitio li berarioꝝ omnem ferme diphthongoꝝ ꝯſue tudinem abolitā aut deprauatam aſpiciaꝫ. ita vt breuis ſępenumero ſyllabas vetuſtiſ­ſimis codicibꝰ diphthongis notatas cōpe­riam. Un̄ ip̄arum ratione aut vſum aucuꝑ vix ſatis ſcio. Et eo magis ꝙ q̨̄ poſtulas di­cto citius fieri feſtinantiſſimus vrges. Ueꝝ enimuero ne laborē potius fugiſſe me argu as. decreui. qͣꝫtuꝫ vna tumultuaria lucubra tione potuero. ad te de diphthōgis collige̓ q̨̄ latinę locutionis memoria ſuppeditarit. aut ſiqͥd paululū gręce ex doctiſſimo ac im­pͥmis humaniſſimo p̨̄ceptore meo Manue le chryſolora deguſtaui. Et vt Ciceronis p̨̄­cepto faciliꝰ de qͦ diſputat̉ poſſit intelligi ẜ­moneꝫ a definitōe ꝓficiſci. ſatiꝰ eē arbitror. Quid ſit diphthongus. Diphthongus. eſt duaꝝ vocaliū cū ſingl̓ę vocem ſuā ẜuent. in eadeꝫ ſyllaba cōplexio vt aes. Nec ius. vas. qua diphthōgos pu­tandum erit. cū nec. i. nec u. ſuū ẜuare ſonū ꝯſtet. Differt aūt a monophthōgo dipthō­gus. ꝙ hęc duas habere vocales. illa vnicā dūtaxat cernit̉. vt Eoa. vbi tris monoph­thongus eſſe dep̄hendis. Dicta idcirco di­phthongus. ꝙ binis ꝯſtare vocalibꝰ videa tur. Dis eī gręcibis. ⁊ pthongō. ſonum ap­pellāt. Nr̄i quattuor fecere diphthōgos au eu. ae. oe. Quidā ei. diphthōgum adijciunt Ueꝝ gręcorū eam eſſe diphthongū manife ſtum eſt. qͥ cū plures habeāt diphthongos cęteris omiſſis q̨̄ nihil ꝓpoſito ꝯducūt. ali­qͣs attingam. ex qͥbus deriuari noſtras liq̄t. cum in latinum v̓tit̉ aut ꝑ dięreſim. hͦ eſt. ꝑ ſyllabaꝝ diuiſionem vtraqꝫ manente lr̄a. in ai ſoluit̉. vt maia aiax. Aut ſine dięreſi ī ae. diphthongon trāſit. vt pęan. palęſtra. ęne­as. in eu diphthongon latina ꝯu̓tit or̄o. vt eurus theſeus. Aut in es. vt achilles. vlyſ­ſes. perſes. Aut in u. ſolam. vt fugio. in oe. vt comędia. tragędia. vel in oe. ꝟtimus. vt pęna. ⁊ phęnix. vel in u. vt punicęus. Diſ­ſoluit̉ interdum. vt troia. qͦꝫ aut ꝑ dięreſim in a. ⁊ in u. ꝯſonantem ſoluimus. vt nauis. Aut in au. diphthongon. vt naufragiū. au la. auſterus. Et vt ad nr̄as redeamus. ae di phthongon qͥdam paſſim ꝓtulerūt. vt ſyllę galbę. amyntę. muſę. Nōnulli ꝓ ſecūda eiꝰ lr̄a.i. e. more gręcoꝝ i. ꝓnunciauerūt. Qua ꝓpter maro nr̄ antiqͥtatꝭ amantiſſimꝰ aulai ꝓ aulę. ⁊ pictai pro pictę veſtis ſuo inſeruit carmini. vt Aulai in medio libabāt pocula bacchi. Diues equū. diues pictai veſtis et auri. Singulares generandi ⁊ dādi caſus ⁊ plu­res nominādi ⁊ vocandi in pͥma declinatio ne. diphthōgo finali in ac notari certiſſimū eſt. vt Lyrę. Plurima quoqꝫ deriuatoꝝ noīm in eus ex­euntiū diphthongant̉. vt ea potiſſime quę a vocabul̓ in a. aut in e. ꝓductam exeūt. aut in ae. vt Uerona. veronęꝰ. Mytilenę. my­tilenęus. Athenę. athenęus. Nūc cuꝫ nulla de au. ⁊ eu. extet ambiguitas. de ae ⁊ oe. di­cendum eſt. Et pͥmo de ae. ſeruato alphabe ti ordine. Cui q̨̄cunqꝫ memoriam fugerint. tute addere q̨̄ legendo cōpereris poteris De diphthongo ae. in pͥmis ſyllabis. Ęacus. ⁊ ab eo deriuata. vt ęacides Hęc cum compoſitis. vt hęccine Ędes. ⁊ ab eo nata. vt ędifico. ędepol. ędi­tuus. ędilitas. Ędus. Ęge. capra. ⁊ ab eo ędita. vt Ęgis clypeus Palladis. ęgloga. ęgoceros. Capricornꝰ. Ęger. ęgritudo. ęgrotus. Ęgeus. ⁊ ab eo dicta vt ęgides. ęgeuꝫ mare ęgina vrbs ⁊ mulier. Ęgyptus. Ęolus. Ęlia mulier. Ęlianus. ꝓprium nomen viri. Helios ⁊ heliades. ⁊ heliogabalꝰ e. ſimpli­Aa 2