De U Uigies vel vities. adū. nūeri.i. viginti vici bus. d̓r a viginti. Un̄ Apocꝭ. ix. Uigies millies. dena milia. Uiritim. aduer.i. ſingulos viros vl̓ de vi ro in virū. d̓r a vir. Ultra. adu̓. loci. comꝑat̉. vltra. vlterior. vltimꝰ. Pōt etiā p̄poſitio qn̄ regit caſū vt vltra rhenū. Ultro. i. vltra. vel ſponte. Unciatim. adu̓. i. vncias. vl̓ de vna vncia in aliā. d̓r ab vncia. Unde. adu̓. loci. i. a vel ex quo loco vel ex qua re vel cauſa ẜm Pap̄. Undecies. adu̓. numeri..i. vndecim vicibꝰ. d̓r ab vndecim. Undiqꝫ. adu̓. i. ex ꝑte. grauat̉ pe. Unde qꝫ ꝯiūctio encletica īclinat accē p̨̄cedētis ſyllabę ad ſe.i. iuxta ſe. qꝛ p̨̄ce­dens vocalis corrupta ē in vndiqꝫ. vn diqꝫ cōponit̉ ex vnde. qꝫ. Et ſil̓iter ꝯtin­git in deniqꝫ. qd̓ cōponit̉ ex denuo. qꝫ. Unqͣꝫ.i. aliqn̄. qn̄qꝫ adu̓. tꝑis. vide ī nūqͣꝫ. Voluptuarie. adu̓.i. ẜm voluptatē. Uſpiam.i. in aliqͦ loco. alicubi aduer. loci. d̓r ab vllus. ē ibi piam ſyllabica adiectio vn̄ acuit̉ in fine. qꝛ accentꝰ pͥncipalis debet poni in ſyllabica adiectione. Uſqͣꝫ.i. in aliqͦ loco. adu̓. loci. d̓r ab vllus Uſqueqͣqꝫ.i. oīa nimis. ex toto omnino. acuit penl̓. Uſqꝫquo.i. qͣꝫdiu. quouſqꝫ ad quē finē ẜm Pap̄. Vel pleniꝰ pōt dici ſic. Vſqꝫqͦ i. ali­quātulū. aduerbiū ē quātitatꝭ. Un̄ in psͣ. Cōuertere dn̄e vſqꝫqͦ.i. aliquātulū. Item vſqꝫqͦ.i. vndiqꝫ adu̓. ē loci. Un̄ Zach̓. viij Uſqꝫquo veniāt ppl̓i.i. vndiqꝫ. Itē vſqꝫqͦ .i. qͦuſqꝫ. vl̓ qͣꝫdiu. adu̓. ē tꝑis. vt ibi. Vſqꝫ quo dn̄e obliuiſcerꝭ me in finē. Item qn̄qꝫ ponit̉ donec ē aduerbiū tꝑis. Und̓. ij. Machab̓.j. Sacerdotes pſallebāt hym­nos vſqꝫquo ꝯſumptū eſſet ſacrificiū. i. do nec. acuit vltimā ẜm vſum vſqꝫqͦ. Vt ml̓ta ſigͣt. vt.i. poſtqͣꝫ. Vt.i. ſic̄. Vt .i. qͣꝫuis. Vt.i. ſimul. Vn̄ de qͥbuſdā prędi ctorū. vt dicit qͥdā. Vt poſtqͣꝫ dicas. vt qͣꝫ­uis. vt quoqꝫ ſimul. Uti. adu̓. ſil̓itudinis.i. ſic̄. Et inde cōponit̉ Sicuti. veluti. Et cor. v. Sꝫ vti v̓buꝫ ꝓd. pͥmā. vn̄. Quiſqꝫ docet̉ vti. dꝫ ꝟtutibꝰ vti. Utinā. adu̓. optandi.i. vt fiat opto. Et com ponit̉ ab vt vel vti.. cor. ti. Utiqꝫ. qn̄ ē dictio cōpoſita. tūc acuit ante­penl̓. ſꝫ qn̄ ſine compoſitione accipit̉ vtiqꝫ tūc accētū habet ſuꝑ penl̓. ẜuata natura ip ſius encleſis. ſic differētię amittit vim ſuā ꝯiūctio encletica in vtiqꝫ dictiōe cōpo­ſita. ſil̓iter intelligendū ē de itaqꝫ. Utpote.i. tanqͣꝫ. penl̓. cor. Et ꝯponit̉ ab vt pote ablatiuo de potis. vl̓ pos. potis. Utputa.i. v̓bigratia. ſicut aduer. Et videt̉ ibi puta ſyllabica adiectio. ſic erit ſim­plicꝭ figure. deriuabit̉ ab vt acuet̉ pͥma qꝛ accentꝰ pͥncipalis debet poni ſuꝑ ſyl labica adiectione. Un̄. j. Coꝝ. xv. cor pus qd̓ futuꝝ ē ſemīas. ſꝫ nudum granum vtputa tritici. Utrinqꝫ adu̓.i. ex vtraqꝫ ꝑte. Und̓ Ezech̓. iiij. Finis vtrinqꝫ. ẜm vnā lr̄am. Utrobiqꝫ. adu̓.i. in vtraqꝫ ꝑte acuit̉ penl̓. Utrū. dialectica int̓rogatio hn̄s ſe ad vtrū­qꝫ.i. ad affirmationē negationē vt cuꝫ di co. vtrū cęlū ſit rotundū. pōt rn̄deri. cęluꝫ ē rotundū. cęlū ē rotundū. Iteꝫ vtrum aliqn̄ ē nomē. ponit̉ qͥs. Vn̄ qͥdā. No­men dic vtrū ꝯiūctio d̓r vtrū. Utrūlibet.i. qͣſi ex his placet. Et cor li. Et ē libet ſyllabica adiectio. Utrūnam. interrogatiuū eſt habet ſyl labicę. acuit penl̓. Finit vocabularius breuiloquus. tri­plici alphabeto diuerſis ex autoribus necnō corpore vtriuſqꝫ iuris collectus ad latinū ſermonē capeſſendū. vtiliſſi­mus. Impreſſus Baſileę Nicolauꝫ Keſler. Anno dn̄i. M. cccc. lxxxvj.