Seite
Collatio ſecūda Abbatis miſit vt ſaltem in ſenecta diſceres com­pati infirmitatibus alienis. et fragilita­ti ꝯdeſcendere iuniorum tuis exemplis atqꝫ experientia docereris. qui ſuſcipiēs iuuenem infeſtatione diabolica laboran­tem. non modo nulla conſolatione foui ſti. ſed etiam pernicioſa deſperatione de iectum inimici manibus tradidiſti. quā tum in te eſt. ab eodem lugubriter deuo­randum. quem ſine dubio nequaqͣꝫ at temptaſſet tā vehementi conflictu quo te nunc vſqꝫ eſt appetere dedignatus. ni­ſi forte profectui eius inuidens inimicꝰ illam virtutem quaꝫ animis eius ineſſe cernebat anticipare ac peruertere ſuis ignitis iaculis feſtinaſſet. proculdubio iudicans fortiorē cui tanta vehementia confligere opere precium iudicauit. Di­ſce itaqꝫ tuis exemplis laborantibus cō dolere. et periclitantes nequaqͣꝫ pernici­oſa deſperatione deterrere. nec duriſſi­mis ſermonibus aſperare. ſed potius le­ui blandaqꝫ conſolatiōe refouere. ⁊ ẜm preceptū ſapientiſſimi Salomonis eru­ere eos qui ducuntur ad mortem. et redi mere eos qui interficiuntur. noſtriqꝫ ſal­uatoris exemplo harundinem quaſſa­tam non conterere. et linum fumigās nō extīguere. illamqꝫ a domino gratiaꝫ po­ſtulare. vt ipſe quoqꝫ fiducialiter vale­as opere ac veritate dicere. dominus de dit mihi linguam eruditam vt ſciam ſuſtentare eū qui lapſus eſt verbo. Nul lus enim poſſet inſidias inimici ſufferre ſeu carnales eſtus naturali quodammo­do igne flagrantes vel extinguere vel re primere. niſi gratia dei. vel iuuaret fra­gilitatem noſtram vel protegeret vl̓ ſua miſericordia cōmuniret. Et idcirco ſa lutaris huius diſpenſationis ratione fi nita. qua vel illum iuuenem pernicioſis eſtibus dominus liberare vel de impug nationis vehementia et compatiendi a­fectu te voluit erudire. cōmunibus euꝫ precibus imploremus. quo flagellū iſtd̓ quod vtilitatis gratia dominus inferre dignatus ē hactenꝰ iubeat tēperari. ip̄e enim dolorem facit et rurſum medetur percutit et manus eius ſanant. ipſe hu miliat et exaltat. ipſe occidit ⁊ viuificat deducit ad infernum ⁊ reducit. ⁊ ignita diaboli iacula quę me arbitro tibi ꝑmi ſit infligi. redundante diuino ſpiritus ſui rore reſtinguat. Quaꝫ temptationē licet eadeꝫ celeritate qua inferri eam do­minus paſſus eſt ad vnam ſenis oratio neꝫ ſua pietate rurſus abſtulerit. hoc ta men euidenter experimento docuit non modo nō exprobrari patefacta cuiuſqꝫ vicia debere ſed ne diſſimulare quidem laborantis dolorem ſeu leuiter preterire. Et idcirco nequaqͣꝫ nos vnius ſenis ſi ue paucorū vel imperitia vel leuitas ab illa ſalutari quā prediximꝰ via. et tradi tione maiorū deterreat ⁊ excludat. quo rum canicie ad deceptionem iuniorum callidiſſimꝰ abutitur inimicus. ſed ab­qꝫ vllo confuſionis operimento omnia debent ſenioribꝰ reuelari. atqꝫ ab eis vel remedia noſtris vulneribꝰ. vel exempla cōuerſationis ac vite fiducialiter ſumi in quibus parem opem et ſimilem expe riemur effectum. ſi nihil penitus affecta re noſtro iudicio ac preſumptione temp temus. De vocatione Samuelis. Cap̄. xiiij. Eniqꝫ intantū placita deo hec ſententia comprobatur vt etiam ſcripturis ſanctis hanc eandem inſtitutionem non ocioſe reperiamus inſertam. ita vt puerum Samuelem iudicio domini p̄­electum. ſua nollet per ſemetipſum diui­