Seite
Collatio ſecūda Abbatis Cap̄. xvi. Mmi igitur conatu debet diſcretionis bonum virtu­te humilitatis acquiri. quę nos illeſos ab vtraqꝫ poteſt nimietate ſeruare. Uetus nanqꝫ ſenten tia eſt. id eſt. nimietates equales ſunt. Ad vnū enim finem nimietas ieiunij et voraci­tas peruenit. eodemqꝫ diſpendio vigili arum immoderata continuatio mona­chum. quo ſomni grauiſſimi torpor in­uoluit. Nam per exceſſum continentie debilitatum quemqꝫ ad illum ſtatuꝫ re uocari neceſſe eſt in quo negligens quiſ­qꝫ per incuriam detinetur. ita vt frequen ter quos per caſtrimargiam decipi non potuiſſe cōſpeximus. per immoderatio nem ieiuniorum viderimus fuiſſe dece­ptos. atqꝫ ad eandem quā vicerant paſ ſionem infirmitatis occaſione fuiſſe col­lapſos. Uigilie quoqꝫ ⁊ pernoctatiōes irrationabiles deiecerunt. quos ſomnꝰ ſuperare non potuit. Qua propter ẜm apoſtolum per arma iuſticie quę a dextrꝭ ſunt ⁊ a ſiniſtris recto moderamine trā­ſeundum eſt. et ita inter vtraſqꝫ nimie­tates diſcretione moderāte gradienduꝫ eſt. vt nec traditum continentie tramitē acquieſcamus excedere. nec rurſum re­miſſione noxia ingule ventriſqꝫ deſide ria concidamus. De immoderatis ieiunijs et vi­ Cap̄. xvij. gilijs. Tenim memini me frequenter ita appetitum cibi penitus re­ſpuiſſe. vt duobus diebus ac tribus refectione dilata. ne memoria qui dem vllius edulij meam interpellauerit mentē. et rurſus ab oculis meis ita ſom­num diaboli impugnatione ſubtractuꝫ vt plures noctes ac dies paululū quid ſomni meis oculis a domino precarer ī­fundi. grauiuſqꝫ me periclitatum ſomni cibiqꝫ faſtidio qꝫ ſoporis ⁊ caſtrimargie colluctatione perſenſi. Itaqꝫ ſicut feſti­nandum nobis eſt ne appetitu corporee voluptatis in diſſolutionem noxiam de labamur. ⁊ ante preſtitutuꝫ tempus vel cibo nos indulgere vel modum eius ſi­namus excedere. ita eſt eſce ſomniqꝫ refe ctio hora legittima etiam ſi horreat inge­renda. Utrumqꝫ enim bellum aduerſa­rij factione conſurgit. et pernicioſius cō tinentia immoderata qͣꝫ ſaturitas remiſ ſa ſupplantat. Ab hac namqꝫ ad menſu ram diſtrictionis intercedente compū­ctione ſalubri conſcēdi poteſt. ab illa nō poteſt. Interrogatio de cōtinentia vel refectionis menſura. Cap̄. xviij. Ermanus. Quis igit̉ eſt continentie modus queꝫ eqͥ moderamine retinentes in­ter vtramqꝫ nimietatem ille ſi tranſire poſſimus. De optio cibi quotidiani mo­do. Cap̄. xix. Oyſes. Super hac re inter maiores noſtros frequenter nouimus habitum fuiſſe ſer­monem atqꝫ magnoꝑe tractatum. Nā diſcutientes continentias diuerſorum qui vel ſolis leguminibus vel oleribꝰ tā tū vel pomis vitā iugit̉ exigebāt. p̄poſue re cunctis illis refectioneꝫ ſicci panis cu­ius equiſſimum modum in duobus pa ximacijs ſtatuerūt. quos paruulos pa­nes vix libre vnius pondus habere cer­tiſſimū eſt.