Seite
Collatio ſecūda Abbatis Moyſi Tintantū hͦ nō ſine labore per ficitur. vt malint hi qͥ perfectio nē diſcretionis ignorāt. etiā bi­duo ꝓtelare ieiunia. idqꝫ qd̓ hodie ſum­pturi fuerāt ī craſtinū reẜuare. dūmodo ad refectionē ꝑueniētes deſiderata ſatie te potiāt̉. Qd̓ nuꝑ benyam in ciuē vr̄m ꝑtinaciter tenuiſſe ꝯgnoſcitꝭ. qͥ ne qͦtidie paximacia duo percipiens equali caſti­gatione continuatam parcitatem iugit̉ retentaret. maluit biduana ieiunia ſem­per continuare. dūmodo ad refectionem veniens duplicata menſura repleret ve­tris ingluuiem. Nam id qd̓ biduo fue­rat percepturus differēs. vno die abſo­lutionem ieiunij poſt biduū pariter in­ſumebat. vt quattuor paximacia come­dens deſiderata faturitate gauderet. et expletionē ventris ſui biduano ieiunio quodāmodo compararet. Qui obſtina tione ⁊ pertinacia mentis ſuę diffinitio nibus potius ꝓprijs qͣm ſeniorū traditi­onibus acquieſcens. quali fine ſuum ꝓ­poſitum terminaret. proculdubio mem­niſtis. Siquidem relicta heremo. rurſus ad inanem philoſophiā mundi huius ac vanitateꝫ ſeculi deuolutus. predictā ſententiam ſeniorum ſui caſus ſignet ex emplo. ruinaqꝫ ſua cūctos doceat. nemi­nem ſuis moribus deditū. vl̓ proprio iu­dicio confidentē. ꝑfectionis culmen ali­quando poſſe conſcendere. ſed nec dia­boli quidē ꝑnicioſas illuſiōes euadere. Interrogatio quō vna ſemper eademqꝫ menſura ſeruetur. Cap̄. xxv. Ermanus. Quomodo igit̉ a nobis hic modus indirupte valebit cuſtodiri. Nam nōnū­qͣꝫ hora nona ſoluta iam ſtatione ieiunt ſuperuenientibus fratribus neceſſe ē eo ruꝫ obtentu. aut adijci aliquid ad ſtatu taꝫ ſolitamqꝫ menſurā. aut certe huma nitatem qͣm iubemur omnibus exhibe­re penitus abdicari. Reſponſio de nō excedendo re­fectionis modo. c.xxvi. Dyſes. Utraqꝫ vno modo ac ſollicitudine pari conuenit ⁊ obſeruari. Nam et menſuram cibi cauſa continentie ac puritatis cuꝫ om̄i ſcrupulo cuſtodire debemus. ⁊ hu­manitatem atqꝫ adhortationeꝫ adueni entibus fratribus charitatis obtentu ſi militer exhibere. quia ſatis abſurdum ē vt fratri īmo chriſto menſam offerēs nō cum eo cibum pariter ſumas. aut ab eiꝰ refectione te facias alienū. Itaqꝫ in neu­tra parte reprehenſibiles inueniemur. ſi hec a nobis conſuetudo teneatur. vt ho­ra nona de duobus paximacijs quę no bis canonica mēſura iure debent̉. vno paximacio prelibato. alium huius expe ctationis gratia in veſperam reſeruemꝰ quē ſi ſuperuenerit quiſpiam fratrū cuꝫ ip̄o pariter inſumamus. nihil conſuetu­dini ſolite amplius adiūgentes. et hac diſpēſatiōe neqͣqͣꝫ fratris nos ꝯtriſtabit aduentus qui nobis debet eſſe gratula bilis. Siquidem ita humanitatis exhi­bemus obſequelam. vt nihil a rigore continentie relaxemus. Si vero nullus aduenerit hunc quoqꝫ velut de canoni. co modo debitum nobis libere preſume mus. qua parcitate nec ſtomachꝰ veſpe­re poterit aggrauari. quippe hora nona vno paximacio iam premiſſo. qd̓ plerū­qꝫ his qui diſtrictiorem abſtinentiaꝫ ſe tenere credentes. totam refectionem ad veſperam differunt. euenire conſueuit. Nam recens eſce perceptio tam in veſꝑ tinis qͣꝫ in nocturnis orationibus tenu­em̄ leuemqꝫ ſenſum non ſinit inueniri Ideoqꝫ cōmodum ſatis ⁊ vtile hora no­na refectionis tempus indultuꝫ eſt. in qͦ r̄ficiēs mōachꝰ n̄ ſolū ī noct̉nis vigilijs leuis ac vacuꝰ veꝝetiā ī ip̄is veſꝑtinis ſo­lēnitatibꝰ digeſto iā cibo īueīt̉ aptiſſimꝰ Talibus nos beatꝰ moyſes verbis eru­diens hoc nobis precipuū gemina inſti­tutione ꝯtulit vt nō ſoluꝫ diſcretionis virtutem et gratiaꝫ ſed ip̄ius quoqꝫ ab renunciationis rationē quā penitꝰ igno­rantes feruore tantūmodo ſpiritus nr̄i