Seite
Ap uocatio nō appellatio. ibidē vbi ſupͣ. Appellās īpotēs ꝓſeqͥ poſt biēniuꝫ ꝓſeqͥ poterit. eo. ti. c. cōſtitutus. Appellās in criminibꝰ manifeſtis nō audit̉. eo. ti. c. cū ſit romana. Appellatiōeꝫ vt appellās ꝓſequat̉ infra terminū cogit̉. eo. ti. c. ad hec. ⁊ ca. peruenit. Poſt appellationē ſnīa lata nō va let. de reſcrip. c. capl̓m ſctē crucis. xxx li. j. ti. iij. De appellatiōe facta ad ſuꝑiorē īfe­rior cognoſcere nō pōt de appel. c. ſol licitudinem. Appellatiōi in duobꝰ deferēdū ē de ſen. excō. c. ſacro approb̓. li. v. ti. xxxix Appellatiōe ꝑtis aduerſe nō obſtā te abſoluit̉ qͥs cautiōe p̄ſtita de iuſti tie obtꝑādo. de appel. c. qua fronte. Appellatiōi alteriꝰ nō deferēti nec ſue deferendū eſt. eo. ti. c. an ſit. Appellari nō pōt ab executore niſi modum excedat. e. tit. c. nouit ille. Appellatiōe īterpoſita ſtatꝰ cāe mu tari nō dꝫ de reſcrip. c. ex ꝑte. li. j. t. iij. Appellationē nō ꝓſequens ꝯdem­natur in expenſis. ibidem. Appellationē ad terminū nō proſe quens. de appella. c. ſepe contingit. Appellatio a correctōe nō audit̉ ni ſi modus excedat̉. e. ti. c. rep̄hēſibilis Appellatiōis terminū ꝓlixū iudex artare pōt. eo. ti. c. ꝑſonas. Appellari pōt ad papā a ſecl̓ari iu­dice de ꝯſuetudine nō de rigore iurꝭ eo. ti. ca. ſi duobus. Appellatōis terīm p̄ueniēs careat ī petratꝭ tacita veritate ⁊ penā ꝯtuma cie nō euadit. eo. ti. c. ſepe. ⁊. c. ſiquis. Appellātē reduci opꝫ ad ſtatum ap pellationis. eo. ti. c. ad preſentiam. Appellare ab vno iudice ab oī gra­uamine in cā vna tenet: ſꝫ ſimpliciter gn̄alis appellatio nō. eo. ti. c. ꝯſuluit. Appellatio valet rōne pͥuilegij gn̄al̓ cū cōmittit̉ appellatione remota: qꝛ generalis nō derogat ſpāli ſed econ­uerſo. de reſcrip. c. j. lib̓. j. ti. iij. Appellatio fraudulēter emiſſa ante citationē nō valet de appella. c. ſugge ſtum. ⁊. c. ad hec. Appellari nō pōt ꝯͣ ꝯueniētē qͥ īpe­trat lr̄as. appellatiōe remota. de mu­tuis petitiōibꝰ. c. prudētiā. li. ij. ti. iiij Appellatio vnius valet oībꝰ cū plu res grauant̉. de appella. c. vna ſnīa. Appellatio in cōſpectu duoꝝ valet niſi vl̓ metꝰ iuſtꝰ excuſet vl̓ copia iudi cis haberi nō poſſit. eo. ti. c. ſi iuſtus. Appellari nō dꝫ tertio in eadeꝫ cā nec tali appellationi eſt deferendum eo. ti. c. ſua nobis. Appellatō obmiſſo medio iudice n̄ tꝫ niſi ad papā. eo. ti. c. dilecti filij. Appellatio qn̄ ſimpl̓r interdicit̉ et qn̄ in lr̄is vbi dicitur appellatione re mota. eo. ti. c. inquiſitioni. Appellatiōe pēdente nihil innouā­dum eſt. e. ti. c. dilecti filij. In appellatiōis termino p̄figendo q̄ ſint ꝯſiderāda. eo. ti. cū ſpāli. Appellationē nō ꝓſequēs ꝯdēnat̉ in expēſis. eo. ti. c. reprehenſibilis. Appellari cōtra formā regule a ſub ditis non dꝫ. ibidem. Appellatio ꝑ nūciū pōt tractari. de priuilegi. c. ex ꝑte. li. v. ti. xxxiij. Appellatio contra electionē canoni cam nō valet. de appellatiōe. c. conſti tutus. li. ij. ti. xxviij. Appellari ab auditore nō p̄t. de of. iud̓. delega. c. ſuꝑ qōnū. lib̓. j. ti. xxix. Appellare qͥs pōt tā ꝓ ſe qͣꝫ ſuis. de appella. c. de priore. Appellationē nō ꝓſequēs īcidit in iuriſditioneꝫ illius a quo appellauit eo. ti. c. reprehenſibilis. Appellari pōt in caſu lꝫ cā ꝯmittat̉ appellatiōe remota. eo. ti. c. poſtremo Appellatio nō tꝫ in hijs q̄ dilatiōeꝫ nō capiūt. eo. ti. c. qua fronte. Appellare dicit̉ ſe ꝓtectiōi pape qͥa