Capitulo. I Fo. XIX meus conturbatus eſt. Submerſum eſt cor me um in memetipſa. Nunc hieruſalē pudore cōfundit̉ nec audet oculos leuare ad deū. Nūc ſpe venie ſubleuat̉: ⁊ de miſcd̓ia p̄ſumit. Idcirco vide dn̄e inquit qm̄ tribulor qͣtinus pium iudicē cruciatus flectat ad clementiā. ⁊ pudor ad veniā Nam ventē ꝙ dolet formā exprimit mulie ris in vtero periclitātis: quia epleta ſum inquit amaritudine. Ex quo niſi ex parte ſe tactā inſinuat. ſed repletaꝫ omni ama. itudine doloris et meroris. cor eiuſqꝫ ſubuerſum eſt pondere tribulationis deflet. eo ꝙ foris deſeuiat gladius perſecutoris. intus vero mors ſimilis ꝓ amaritudine tribula tionis. ¶ Et vt ad anagogen veniat̉ Res lr̄a qͥd innuat videamꝰ. Siquidem Res capitis interp̄tatur. Cōtur batio autē ventris. vel ſubuerſio cordis: mētis eſt gemitus. Mens ꝟo cū iuſſibet anime caput eſt: ac ꝑ hoc iure conturbatio capitis. ⁊ ſubuerſio dicit̉ ipſa. dū repletur amaritudine multiſ vulnerata. Nec dubiū quin dolorem. tribulationēqꝫ ſuā. cottidie clemētiſſi mo exponat iudici ⁊ inſinuet. Sꝫ ha bet eccleſia venerem: de quo in ſponſi laudibꝰ ab ipſa declamat̉ in canticis Uenter inqͥt eius eburneus diſtinctꝰ ſaphiris. Nemo igit̉ ventrē eſcarū om niū receptulū ignorat: vbi totius cor poris victus ⁊ ſubſtantia cōgeſta de coquit̉. Per quē illi recte intelligunt̉ qui licet alios nō ſtudeant ſuo ſermone docere: cibū tn̄ aīarū. panē videlicꝫ qͥ de celo deſcendit. vna cū ſpūſancto intus cōdere ac ruminare more mundoꝝ animaliū. nō obmittūt. Quē ſa ne cibū primū ſuſcipiunt ꝑ fidē: deinde cōcoquunt igne charitatis. ꝑ bonā cōuerſationem vite: ⁊ meditationem Quoꝝ vox ꝑ eſaiā ꝓphetā clamāt dicens. A timore tuo cōcepimus dn̄e: ⁊ peperimus ſpm̄ ſalutis. Nūc totiēs quidē ventrē eccleſia gemit conturba tum: quotiēs varijs allidit̉ tēptationibus. intantū etiā vt ipſi foris intuſue tormētis p̄grauent̉: ac deinde cor meū ait ſubuerſum ē. quia omnino illud qd̓ ſponſus iuſſerat in cāticis. nō implet̉. Pone me inqͥt vt ſignaculuꝫ ſuꝑ cor tuū. Qd̓ ſi poneret: hoſtes eā nō adirent. vt ſubuerterēt. Et ideo qꝛ noluit retinere dulcedinē tanti amoris vt eſſet fortis quaſi mors eius dile ctio: replet̉ qͣꝫ ſepe oīm amaritudīe intus foriſue tribulatōnis. quatinus feriatur exterius gladio ꝑſecutore. inte rius ꝟo felle amariori. Doctrina aūt hereticoꝝ certe ꝓ improbitate morū morti ſimilata eſt vicioꝝ. ¶ Porro moraliter aīa varijs vexata doloribꝰ. ventrē valde turbatū ꝓ mente gemit quia in ſacro eloquio ſolet ventris no mine. vel vteri. mēs deſignari. Et hic eſt qd̓ ꝑ ſalomonē dicit̉. Lucerna dn̄i ſpiraculū hoīs: que inueſtigat oīa ſecreta ventris. Ergo lux dei om̄ia ven tris ſecreta inueſtigare dicit̉: quia oc culta mētis penetrat. vt facta q̄ ipſaꝫ latebāt animā. ante eius flenda oculos reducat. Et ideo vt dixi quia mēs caput anime deſignat̉. bene capitis ē iſte gemitus. qͥ ꝑ Res litterā oſtendit̉ Ex quo oīa cōturbata ⁊ ſubuerſa inſi nuat dicens. Uide dn̄e. Hinc quoqꝫ ipſe Ieremias longe ſupra ventrē me um ventrē meū doleo: ⁊ vt oſtenderet̉ quod dixiſſꝫ: adiungit. ſenſus cordis mei cōturbati ſunt. Uteri nāqꝫ nomīe recte mens accipit̉: quia ſicut ꝓles in
