Liber Primus us de reliquit eū. ꝓſeqͥmini ⁊ cōprehen dite eū: quia nō eſt qͥ eripiat. Sed qͣꝫuis ita ſeuiāt aduerſarij: habꝫ anima dentes ſuos de carne xp̄i ⁊ de oſſibueius in animo elimatos. quoruꝫ vox ad deū vt ingemiſcat ⁊ lugeat. Cogitatus videlicet ſpe fortes qͥ ſorunt diuidere inter ꝓſpera ⁊ aduerſa: qui ſciunt cōſolantem ſpm̄ requirere. nec de dei miſericordia vnqͣꝫ deſperare. Un̄ inq̓t. adduxiſti diē cōſolationis: quia ſcit fortis anīa. ⁊ penitentibꝰ poſt anguſtias veniā ꝓmereri. ⁊ inſultantibꝰ ſupplicia retributionis a iuſto iudice interrogari. Hincqꝫ ſequitur. CAU Ngrediatur omne malū eorū corā te⁊ deuindemia eos ſicut vindemiaſti me ꝓpt̓ om nes iniquitates meas. Hij verſiculi habent ta. ⁊ hec ſunt ſi gna qͥbus plurima in litteris paſſim diuinis ſignificant̉: q̄ non minus hic qͣꝫ ⁊ alibi habent̉. Siquidē ta ſigna interp̄tatur. Plurali numero qͣꝫ ad hͦ ſignū illud p̄monſtrat̉. ex quo cuncta ſecretoꝝ dei q̄ ſignata ſunt reſerātur. De quo ſane ſigno ezechieli prophe te angelus. īmo ipſe dn̄s. tranſi inqͥt ꝑ mediā hieruſalē. ⁊ ſigna ta in fron tibus virorum gementiū ⁊ dolentiū Per qd̓ nimirū ſignum nulli dubium crux dn̄i. ⁊ eius recte paſſio deſignat̉: ſicuti ⁊ ex ipſius caractere cognoſcit̉. In qua paruꝫ de ſe eſt crucis. niſi qd̓ ſupra extemplū p̄minet. Unde iam ⁊ ex myſterio in frontibꝰ viroꝝ gementium ⁊ dolentiū ſignari cōmendatur Et ne parū tibi videat̉. ſcias eam eſſe nouiſſimā. hebreoꝝ litteraꝫ. ſicuti ecō grecoꝝ. De qua dominus. ego ſū inquit: alpha ⁊ o. initiū et finis. Ꝙ ſi ipſe xp̄s cō dicit̉ finis videlicet: quid putas minus ꝑ ta cruceꝫ ſignificari poſſe. qua iubent̉ oīm gemētiū ac dolentiū frontes cōſignari ⁊ conſecrari ne ledant̉ ab his in quoꝝ manibꝰ va ſa interfectionis ꝑ mediā hieruſalem ad puniēdas animas deferunt̉. Nā omnes littere ſigna ſunt verboꝝ verba ꝟocet dictiones rurſus ſigna ſunt rerū ⁊ operū geſtoꝝ: ex qͥbus ⁊ in qͥbꝰ oīa. nō dico p̄ſentia. verū etiā ⁊ futura p̄ſignant̉. Sed quā ta ſigna intertari diximꝰ: que ſint ipſa ſigna vel cuius ſint ſigna videamꝰ. Omne enim ſignū alicuiꝰ eſt: quia omnino aliud qd̓ ſignat. ⁊ aliud ē qd̓ ſignat̉. Idcircō que ſint ſigna q̄ huiꝰ littere deſigne tur caractere. vel ea cuiꝰ ſint ſigna: nō abſurde querit̉. Diximꝰ iam ſupra q̄ tauſignū eſt. Immo iuxta interpreta tionē eius: ſigna ſunt crucis. Et vt verius loquar. pene ipſa crux eſt: vnde ⁊ ſignari quomō p̄miſſum ē in frontibꝰ gementiū ⁊ dolentiuꝫ iuſſa eſt. Sed tunc ſignū erat future crucis: nūc ꝟo iā ipſa crux eſt vel in ea potius res eſt nr̄e redēptionis. Sed quia ta finis eſt hebreoruꝫ elementoꝝ: ipſa ꝟo elemēta totidē ſunt. quot ⁊ libri veteris teſtamenti. quoꝝ ipſa ſunt ſigna. Uinō incōuenienter reor. ꝙ ſicut omnium elementoꝝ finis ē: ita totidem libroꝝ veteris teſtamenti finis ē crux. paſſio videlicet ieſu xp̄i. qͥ finis eſt totius legis ad iuſticiā Propterea oīa illa libroꝝ diuine auctoritatis ſigna dn̄ice narrationis. ⁊ redēptionis nr̄o ſunt ſacramēta. Et ideo iure Tau ſigna interp̄tat̉: vt ꝑ eadem hoc vnum
