Capitulo II Fo. XXII tremens dauid aiebat. Dn̄e ne in furore tuo arguas me neqꝫ ī ira tua corripias me. Contrahit autē ⁊ auertit manū ſuā dn̄s a facie inimici animā inſequētis. quia ipſa pͥus ſe hoſtibus expoſuit ⁊ recipit intus adulterū. Idcirco qͥa de ſinu dei egreſſa foris anīa cū dina vt videret filias regionis hu ius ſeculi vulnerata eſt a diabolo ⁊ in mēbris eius cōpactū iā in furore ſuo dn̄s auertit manū a facie inimici ne p̄beat auxiliū cōtra eū cui male pͥus ſe ſubdiderat. Qua de cauſa etiā ⁊ iſrl̓ carnalē. iudeos videlicet abire permi ſit in exterminiū. qm̄ ⁊ ipſi pͥus lepro ſi erāt. nō qualicūqꝫ lepra ſed ꝑpetua Ꝙ manu moyſi ſignabat̉ cū extende ret ⁊ leproſa fiebat. Cū ꝟo reuocabat eā in ſinum munda erat. Hinc qͦꝫ da uid ad deū. Ut qͥd auertis inquit ma num tuā ⁊ dexterā tuā de medio ſinu tuo in finē. Quia manꝰ moyſi extēſa deſignabat iudeos exiſſe a deo. ⁊ extēſos eſſe ad prauata opera. Idcirco ⁊ manus moyſi mūdi fiebāt. Et hinc ē qd̓ dauid cernēs inreuocabilē eoꝝ captiuitatē quaſi offenſo deo loqͥtur. vt qͥd auertis manū tuā. ⁊ dexterā tuam de medio ſinu tuo vſqꝫ in finem. Ac ſi patenter dicat. Quādiu tu auerteris manū tuā nec remittis eā in ſinu. ipſi extenſi inter gentes īmundi ⁊ leproſi erūt. Hec idcirco dixerim anima que de ſinu dei ſe ꝓiecerit ad ſecularia deſideria ꝯtaminata erit. Neqꝫ em̄ dn̄s alios fouet ⁊ defendet. niſi qͦs ſub alis aut ī ſinu geſtat ⁊ nutrit. Reliqͦs ꝟo qͥ ſe inde ꝓiecerint. audi qd̓ ſeqͥtur. Et ſuccēdit in iacob qͣſi ignē flāme deuorantis in gyro. Quia ꝓfecto miſeram animā ſemel de ſinu dei excreſcentibꝰ culpis egreſſam in furore ſuo dn̄s cā libere poſſidere īmūdis ſpiritibꝰ per mittet: niſi forte miſereat̉ eius rurſus vt cōuertat̉ ad ſinū. qui eā ſuccendāt igne ꝯcupiſcētiarū in modū flāme de uorātes. Et vidēdū ſi n̄ ſeptuplū acſi fornax illa babilonis ſuccendat̉ vt cō cremet qͦſcūqꝫ repererit de chaldeis. DELETH Etendit arcū ſuū quaſi inimicꝰ. firmauit dexterā ſuā quaſi hoſtis. ⁊ occidit omē qḋ pulchrū erat viſu tabernaculo filie ſyon. effudit quaſi ignem indignationem ſuam. Cunc hec oīa feciſſe conſtat dn̄m. qn̄ dimicātes hoſtes ꝯtra hierl̓m chalde os ſcꝫ ſiue romanos explere permiſit ſua iudicia nec refellit. Ipſi nanqꝫ qͣſi arcus ī manu dei ꝑati longe fuerant ⁊ extēſi ad vltionē. Sꝫ qꝛ ſyon voluit redire ad eū. neqꝫ eū ſuſciꝑe. in cuius manu diſtenſi ſeruabant̉ vſqꝫ ad plenitudinē tꝑis vt de plenitudine. ⁊ cōpleta mēſura delictoꝝ plenitudo vindicte ꝓcederet Et qꝛ noluerūt eē amici. iure factꝰ ē eis inimicꝰ. qꝛ iuxta vocem pſalmi. Cū ſctō ſctūs eris ⁊ cum viro inocēte innocēs. necnō ⁊ cū ꝑuer ſo ꝑuertit̉. Sic ⁊ cū inimicis iure inimicus plāgit̉. firmauit aūt manū ſuā qͣſi hoſtis: qꝛ et ipſi aduerſarij extiterāt diuine legis. vt vel ſic addiſcerent. ꝙ nō in ſuo gladio poſſiderint t̓rā. et brachiū n̄ ſaluauerit dei. ſꝫ dextera dei ⁊ brachiū eiꝰ ⁊ iluminatio vultꝰ ipſiꝰ. Ꝙ qꝛ noluerunt aīaduertere. occidit om̄e pulchrū viſu ī tabernaculo filie.
