Seite
Fo. Capi. II XXVI timꝰ in eccleſijs ⁊ grauiora peccamꝰ Siquidem moraliter cōtra delin­quente animā dn̄s arcum ſuuꝫ quaſi inimicus extendit. cū eam peccantem conſpicit. nec emollit ad penitentiam ſed manus eius adhuc extenta poſt innumeroſiora ire permittit crimina nec auertit. intantū vt quicquid viſu pulchrum in ea naturaliter intus in moribus quaſi in tabernaculo vide­batur. Dn̄s perimere dicat̉. quādo fe ditate vicioꝝ eam conſtuprare ꝑmit tit ⁊ omniū morum honeſto interius violari. Tunc demū quaſi iam ꝓ pe na peccati malis eiuſ exacerbatꝰ(ẜm apoſtolū) quādoqꝫ tradit eā in paſſio nes ignominie ⁊ effundit flammā li­bidinis vt eat miſera iā captiua poſt incendia deſiderij ſui faciens que nō cōueniunt etiā illam que ſunt contra naturam. Hincqꝫ ſequitur. Et Actus eſt domi­nus velut inimi­cus. precipitauit iſrael. precipitauit omnia me­nia eiuſ. Diſſipauit mu­nitiones eius. ⁊ reple­uit in filia iuda humilia tum ⁊ humiliatam. Nec omnia ad litteraꝫ manifeſta ē de iudeis relatio: vt fonteꝫ lachrymarū cōmoueāt verba. ⁊ ad lamēta ſenſus inclinēt. ꝙ dn̄s qͥ eis olim ductor fue­rat ⁊ cuſtos qͥ cū eis gradiebatur ⁊ lo­quebat̉ de ſingulis quaſi amicus ad amicū clemens ⁊ pius. Nūc econtra­rio dum vindictaꝫ rependit. ſit eis qͣſi inimicus ſuo agente iudicio. Quātū ꝟo ad litterā expectat iā ſupra eadem planxerat vbi ait. Nec pepercit om̄ia ſpecioſa iacob: deſtruxit in furore ſuo munitiones virgines iuda. niſi quod hic addidit ī furore ſuo. Sed tantum dem eſt cū ait. quia factꝰ eſt ei inimicꝰ ⁊ menia ꝓpter ſpecioſa ciuitatis me­tro adluſit non vt alia eſſent q̄ deflet: ſed vt reterendo ſe ad lachrymas am plius ꝓuocaret. Qua de cauſa in hͦ eodē tꝑe quiſqꝫ intraſti ad ea q̄ plan­guntur magis magiſqꝫ charitate de­uotus lachrymas debes requirere ⁊ ad ſingula qͥd defleas vna cū ꝓpheta retexere qͣꝫ qd̓ faſtidias inuenire. Ne forte quia dn̄s deus exercituū nos vo catur ꝑ eſaiā in die illa ad fletū et ad planctū ⁊ caluiciū ⁊ ad cingulū ſacci. econtrario nos ad gaudiū ⁊ leticiam vanā erigamur comedere ſeu bibere quaſi cras morituri vt deinceps nihil exꝑiamur boni mali ve ſed qͣſi lanugo imp̄ſentiarū ſimꝰ auferēdi. Un̄ ⁊ ſalo mon. Melius ē inqͥt ire ad domū lu­ctus qͣꝫ ad domū cōuiuij. Propt̓ea ⁊ nos quia intrauimus ad huiꝰ ope­ris inſtituta eccleſie. flentes videamꝰ ſpiritaliter qͥd acciderit. Quia quoti­ens ſponſa et amica que vocatur ſeu ſponſa atqꝫ immaculata ſe auerterit ab amplexibꝰ caſti amoris inimicici­as cōtra eiꝰ agendo p̄cepta ſibi cōtra­hit. fitqꝫ ſponſus ei quaſi inimicꝰ. Et mira diſpenſatione tēperat ſententiaꝫ ſeueritatis. dum quaſi et non ex toto inimicꝰ dicitur. quia etſi videatur eā deſerere in manibus hoſtium ⁊ affli­gere aliquotiens intantū vt penitus deſtituta credatur. Non de crudelita te inimiciciarum forte venit ſi ſe de­mum conuerterit. ſed de prouidentia