Secudis Liber pietatis. ſaltim malis perpeſſa vt ad eum flagellata redeat. Sꝫ notandū ꝙ pͥmū p̄cipitat iſrael qn̄ mūdiciam cordis aufert ne diuina poſſit videre tn̄ demū p̄cipitauit inqͥt ⁊ oīa menia eiꝰ. Habet igit̉ hierl̓m nr̄a ſua menia. q̄ ad pulchritudinē ⁊ decorē ꝑtineant nr̄e religionis. Habet ⁊ munitōes qͥbus muniat̉ ciuitas ne inrūpatur abhoſtibꝰ. Habet qͥdē honeſta. hꝫ ⁊ īhoneſta. Sed que inhoneſta ſunt inquit apl̓s nr̄a. habūdantiori circūdamus honeſtate. qꝛ ſunt ī eccleſia ſimpliciores. ⁊ ſctā cōuerſatōe viri. ſunt ⁊ ruſtica vilitate contecti. tn̄ vtriqꝫ valde neceſſarij. Qui oēs ⁊ ſi videant̉ in muris eccleſie honeſtiori vita coedificari nec valēt fide vel doctrina eā munire Un̄ frequent̓ dn̄s ex creſcētibꝰ malis p̄cipitare aliqͦs ꝑmittit qͥ videbantur ornamētū eccleſie eſſe aut in hereſim: aut in aliqͣ vite flagitia. Sed ⁊ muni tiones eiꝰ qͣꝫ ſepe diſſipat. cū eos qͥ defenſores eē deberēterrare ſinit. ⁊ prauis ſuis actibus diſſipari. Deinde replet ex vtroqꝫ ſexu.i. ml̓tiplicat. humiliatum. ⁊ humiliata. qn̄ fraude demo nū in eccl̓ia plurimos cōſtuprari delictoꝝ oꝑbꝰ ꝑmittit. ¶ Porro moral̓r aīa habet ſua ꝟtutū menia. Quia ſicut ſunt in vrbibꝰ ꝓ ornamento deco. ris nōnulla q̄ menia vocant̉ ⁊ munitiones in defenſione qͥbꝰ ciuitas tuea tur. ita ſunt dona alia q̄ nos muniūt. alia q̄ ornāt animā ſimul ⁊ eccleſiam vtputa ꝓphetie dona. genera linguaꝝ interp̄tatio ſermonū. curationū genera. Que nimirū quaſi quedaꝫ menia mētis ſunt. Que etſi quiſqꝫ nō habeat ſtare ꝑ fidē ⁊ iuſticiā pōt. qͣꝫuis ornatus altitudine donoꝝ et virtutibꝰ ſine qͥbus ſaluari valet minime eſſe videat̉. Nam fides ⁊ ſpes atqꝫ charitas nō noſtra menia. ſed munitōnes. ſūt. Que ſi habere negligimꝰ. hoſtiū inſidijs patemꝰ. De iudea ꝟo quia ꝓ phetiā atqꝫ doctrinam vel miraculoꝝ ſigna abſtulit dn̄s. menia eiꝰ p̄cipite uit. quia fidem. ſpem. atqꝫ charitatē ꝓpter eiꝰ duritiā auferri ꝑmiſit. muni tiones eius diſſipare ſtuduit. Ubi ni mirū rectus ordo ſeruatur. quia cum peccatrix aīa relinquit̉. pͥus ab ea vir tutū dona que ad manifeſtationē ſp ritus data ſūt. ⁊ poſtmodū fidei ſper atqꝫ chaſitatis fundamēta deſtruum tur. Que cuncta dn̄s a ꝑfidis ablata iudeis gentilitati tribuit ⁊ ex his que infidelibꝰ abſtulit. metes fidelium onauit. Quibꝰ cū rurſus aīa expoliat̉ fit ei dn̄s vna cū eiſdē iudeis inimicꝰ Et qͥ prius dicebat ero inimicꝰ inimi cis tuis ⁊ affligētes te affligā. ipſe de mū eidē inimicat̉ aīe ⁊ affligere ꝑmit tit. Un̄ ⁊ repletur in ea humiliatus ⁊ humiliata cogitationes videlicet im mūde atqꝫ nefandi ſēſus. vt ex vtroqꝫ intus foriſue cōtumelijs augeat̉. donec cōfuſione induta forte reuertatur ⁊ conuertat̉ ad penitētiā. Sequitur. ¶ AUI T diſſipauit quaſi ortum tentorium ſuum. de molitus eſt tabernaculum ſuū. Obliuioni tradidit dominuſ in ſyon feſtiuitatē ⁊ ſab batum. ⁊ obprobrio in indignatiōe furoris ſui ⁊ regem ⁊ ſacerdotem.
