Seite
Fo. Capitulo II XXVIII vocē dederūt in domo dn̄i vbi quon­dam laudes ſolennes diebꝰ ꝑ diuer­ſa ſacerdotes canebāt organa. ritu in uiolabili ⁊ deuꝫ anguſtius retinebat gloria. Qd̓ ⁊ eſaias deplorat dicens. Reſpice ait ecce populus tuus om̄es nos ⁊ ciuitas ſancti tui facta eſt deſer ta ſyon: deſerta facta ē hierl̓m. Deſo­lata domꝰ ſanctificatōis nr̄e et glorie noſtre vbi laudauere te patres noſtri facta ē in exuſtione ignis ⁊ oīa deſide rabilia nr̄a verſa ſunt in ruinis: Al­legoricus aūt ſenſus congruare ſatis no videt̉ ꝙ repulerit dn̄s altare ſuum de eccleſia in qua xp̄s altare creditur eſſe. hoſtia ⁊ ſacrificiū pontifex ⁊ ſacer dos. Non em̄ aliud altare recte dicit̉ eccleſie fore qͣꝫ hoc vnū in qͦ vota ⁊ ſa­crificia offerunt̉ fideliū. licet ⁊ altaria legant̉ plurima. De qͥbꝰ in pſalmis. Altaria tua dn̄e virtutū: rex meus et deus meꝰ. Sed ſic ſunt ſancti altaria quēadmodū ⁊ lux. ſeu cetera q̄ de ipſiſ predicant̉. Idcirco hoc vnū altare ſub quo ſanctoꝝ anime reqͥeſcunt vt alta ria ex eo iure noīent̉. Nequaqͣꝫ fas ē dicere ꝙ eū repulerit. niſi forte in paſ ſione qn̄ pro iudeis orat dicens. Pa­ter tranſfer calicē iſtum a me et dein­ceps. Qd̓ ſi nō pōt inquit tranſire niſi bibā illū fiat voluntas rua. Et hoc ſit repellere nō eū pro eis audire īmo ꝑ eos qͥbus rogat morteꝫ paſſionis ſu­ſcipere. Unde quaſi repulſus a iudeiſ paterno iudicio trāſlatus eſt ad gen tes. De quo ſane dauid. Tu ꝟo inqͥt repuliſti ⁊ deſpexiſti diſtuliſti chriſtū tuū. Diſtuliſti autē ne vltra iudeis a­miſſo ſacrificio altare eſſet ſuꝑ quo ſu as offerrēt hoſtias. quia ꝓfecto ſicut oīa illa de ſacrificijs figurā gerebant xp̄i ita ⁊ altare de impolitis lapidibꝰ quos ferrū nō attigerat edificatū cor pus p̄figurabat dn̄icū. nullo huma­nō oꝑe cōtaminatū. Sed quia trāſſa tus eſt xp̄s ad eccleſiā in eo fideles de uoti ſua offerūt vota. Pro qͥbus ⁊ cō paſſa vna cū apoſtolis plangit eccl̓ia nō ꝙ ad ſe depulſum ⁊ trāſſatū doleat Sꝫ qꝛeꝰ ꝓ morte ꝯtriſtat̉ cū apl̓is vt vna cū eiſdē de reſurrectōe gaudeat. Un̄ bn̄ moſ inoleuiſſe credit̉. abeiſdē apl̓is cōtradit̉. eo die quo paſſus ē ꝙ nulla myſtica in orbe terrarū corpo­ris ⁊ ſanguinis xp̄i offertur hoſtia tri bus reor ob cauſis. Uel quia ipſe in veritate īmolat̉ cuiꝰ hec ceteris diebꝰ myſtica ſunt ſacramēta. vel quia ip̄ie pontifex xp̄s qͥ ea recte offert eo die ꝑ­emptus ꝑ ſeip̄m deſcendit ad inferos vel quia tēplo ſoluto ⁊ altari in mor­tem depulſo nō eſt ex myſterio in quo alio altari corporis ⁊ ſanguinis offe­rātur victime. Sequit̉. Et maledixit inquit ſanctificationi ſue. Preſertim quia cū pctm̄ n̄ haberet ꝓ nobis(ẜm apl̓m) pctm̄ factꝰ eſt. De quo moyſes in legē. Maledictꝰ inqͥt oīs qͥ pendet in ligno. Hoc ē ergo meledixiſſe ſan­crificationi ſue in quo noſtra ſanctifi­catio manet. pro nobis in ligno cruci fixum fuiſſe. Sicqꝫ accidiſſe ꝙ flet. qꝛ tradidit muros turriū eius in manꝰ inimici. quando apoſtolos qui muri recte credunt̉ turriū eius. ceteroꝝ ſcꝫ ſanctoꝝ tradidit. in temptationē ini­mici qui eos expetierat ſicut triticum ad cribranduꝫ. Et niſi pro eis oraſſet paſtor bonꝰ. a fide laſſati in eiꝰ victi remanerent manu. Qd̓ auteꝫ manu ſequit̉. Quia vocē dederunt in domo dn̄i ſicut in die ſolenni. Nullus igno­rat legentiū euangeliū quāta cōfuſio tūc fuerit in domo dn̄i qͣnta in atrijs ⁊ in plateis quantaqꝫ in tota ciuitate illa. preſertim cum eſſet dies ſolenni.