Seite
Capitulo. II Fo. XXXIII pſalmis. Ego dixi ait dij eſtis: et filij. excelſi oēs. Uos aūt ſicut hoīes mo­riemini ⁊ ſicut vnꝰ de pͥncipibꝰ cade tis. Alioqͥn qͥ dij fuerant: ⁊ filij d̓i ab­optati: niſi ad hominū carnaliū rediſ ſent actꝰ: ⁊ dyaboli imitatores eēnt magis qͣꝫ dei: nunqͣꝫ aūt hoīes more­rent̉: ⁊ quaſi vnꝰ de principibꝰ cōrue­rent. Nūc aūt qꝛ de tanta gl̓ia ad tam nefandā ruinaꝫ lapſa eſt gens illa vel ierl̓m que filia dei appellata ſeu q̄libꝫ anima lugens ꝓpheta vel chorus ele­ctoꝝ dei de illa que ceciderit ait. Cui cōparabo te: vl̓ cui te aſſimilabo. Ac ſidicat. Nulli niſi tui es imitatrix: ⁊ illi te coeqͣri liceat. Quia digna nul­la eſt comparatio: vel aſſimilatō: vbi nulla ſpecies vel formoſitas inuenit̉. ſed totū informitas: horror: vaſtitas ⁊ cōtritio poſſidet: ⁊ ad nō eſſe tendit̉ Et qd̓ ad nō eſſe tendit̉ reuocari ne­ſcio ſi poſſit ad eſſentiā Et iō cui com­parent̉ anīa ꝓlapſa vl̓ eccl̓ia ab ſpon b oberrata ſeu gens illa de ſolio glo re deiecta nō facile inuenit̉. Propte­rea nō eſt exequo alteriꝰ caſu vel rui­navlla earum conſoletur. Magna eſt inquit ve lut mare contritio tua Ꝙ aūicōtritio gentis illiꝰ vl̓ eccleſie corrupte vel anime ꝓlapſe velut mare magna plangit̉. Inde eſt ꝙ vna eaꝝ poſtqͣꝫ hoſtibꝰ ſuis ſubſtrata vel ſub­iecta fuerit: a feruore cōculcatiōis ac­mare nūqͣꝫ quieſcit. ſꝫ ſicut illd̓ ma­gis vndarū ſuarū fluctibꝰ indeſinē­ter illidit̉. ita ⁊ iſte poſtqͣꝫ in manibꝰ inimeoꝝ ꝓuenerint ruinis ⁊ tempta tionibꝰ fracte cōterent̉ ⁊ a feruore pec candi nin quieſcunt donec gehenna eos excipat. Hincqꝫ ſequitur Quis medebitur tui Ac ſi dicat Nullꝰ donec ad eū redeas a quo auerteris. Hoc aūt loco quis aut ꝓ impoſſibilitate ponit̉: eo ꝙ ali qua eaꝝ in reuocabilis poſt lapſuꝫ ꝓ­bat̉: aut ꝓpimia raritate qꝛ qͥ mederi poſſit cōrupte nullꝰ eſt niſi vnus cui peccauerat. Et hoc difficile eſt vtrum ip̄e velit. Quaꝝ nimirū ruine cauſa­⁊ difficultatē curationis: mox aperit cum ſubiungit. N Rophete tui vi­derunt tibi falſa ⁊ ſtulta nec aperiebant iniquitatē tuā vt te ad penitentiam ꝓuocarēt Habuit qͥdē irl̓m ſuos p̄ſeudo ꝓphe­tas vt in pl̓imis oſtendit̉ locis. habet ⁊ eccl̓ia certe aut hereticos: aut ſciſ­maticos: aut prauos doctores ſuos qͥ abſqꝫ temperamento liniunt parie­tem iuxta ezechielē. Qui ſinguli dolo ſis argumentatiōibꝰ vl̓ falſis opinio bus ſimplicia corda a veritate recte fi dei ⁊ ſtatu bonoꝝ opeꝝ ſubuertunt: teſte petro apl̓o. Fuerūt ait ꝑſeudo ꝓ phete ī ppl̓o ſicut ⁊ in vobis erūt ma­giſtri medaces qͥ inducent ſectas ꝑdi tionis ⁊ eū qͥ emit eos dn̄m negātes ſuꝑducentes ſibi ſcelerē ꝑditionem ⁊ multi ſequent̉ eoꝝ luxurias Per qͦs via veritatis blaſphemabit̉: ⁊ ī auari cia fictis ꝟbis de vobis negociabunt̉ Quibꝰ iudiciū iā olim nō ceſſat: ⁊ ꝑdi tio nō dormitat. Nec dubiū ꝙ culpa ſacerdotū ⁊ eoꝝ qͥ ī lege verſant̉ rui­na ſit ppl̓i: qͥ aut falſa docent abſqꝫ tē peramento qͣſi q̄ videant: aut iniqͣta­